Dan Panosian staat bekend als een kunstenaar in de stripboekenwereld, maar hij wordt ook al een tijdje als schrijver geëerd. Op 1 februari brengt Black Tape #1 zijn volgende grote project als schrijver van planken met een verhaal dat klassieke occulte rock en horror uit de jaren 60 combineert – twee favoriete dingen van Panosian.
(Afbeelding Credit: AWA) (opent in nieuw tabblad)
Newsarama haalde Panosian in voor een gesprek over Black Tape, en stond in de invloeden van het verhaal en fijne kneepjes.
Samen met de voor de hand liggende vragen over welke muziek het podium zou kunnen vormen voor het verhaal van een zogenaamd vervloekt album van een enigmatische rockster, begint Panosian te werken met het werken samen met kunstenaar Dalibor Talajic en graaft in Jack King, de rockster in kwestie, en biedt fans aan Een tong-in-wang eerlijke waarschuwing over het mysterie voor ons.
newarama: Dan, ik zal beginnen met de vraag waarvan we allebei weten dat ik het gaat stellen. Je noemde een paar bands als inspiratie in de aankondiging van Black Tape, maar wat staat er op je occulte rock -afspeellijst uit de jaren 60? Wat zijn de geluiden die lezers in hun hoofd zouden moeten hebben als ze deze strip lezen?
Dan Panosian: veel Ozzy Osbourne en Black Sabbath. Maar ik denk dat Led Zeppelin en Deep Purple ook op die lijst zouden moeten staan. De harde rots van de vroege jaren ’70 voedt dit verhaal. Banden als Led Zeppelin dansten die lijn tussen hard en nog steeds erg humeurig soms – wat voor mij precies de toon van dit verhaal lijkt.
(Afbeelding Credit: AWA) (opent in nieuw tabblad)
nrama: Op die opmerking zijn de lijnen tussen occultisme, hard rock, horrorfilms en strips altijd wazig geweest. Hoe ben je tot deze specifieke culturele kruising gekomen als inspiratie voor je eerste beperkte serie van de maker met AWA als schrijver?
Panosian: Ik heb een paar boeken van de maker geschreven en getekend, zoals Tiffany, slots, een onaardigheid van Ravens, Alice Ever After en Canary met Scott Snyder. Maar deze combineert zoveel van mijn favoriete elementen en beet ze allemaal samen. Ik woon in Laurel Canyon, een belangrijk element van het verhaal. Veel beroemde rockers uit de jaren 60 en ’70 woonden hier.
Keith Richards van de Rolling Stones brandde een van zijn huizen af door de straat van mij. Jim Morrison. Beroemde liedproducenten. Het gebied heeft veel geschiedenis van rock n ‘roll. Er is hier een zeer interessante sfeer. Meng dat met de angst van de tijd – satanisme – en je hebt de elementen van een geweldig verhaal.
(Afbeelding Credit: AWA) (opent in nieuw tabblad)
Elke oudere generatie bekritiseert de muziek van de komende generatie en in de jaren ’70 was het niet anders. Bands waren gekoppeld aan duivelaanbidden, en het bange mensen.
nrama: dieper ingaan op het verhaal zelf, kun je ons vertellen over Jack King, de rockster wiens leven en dood de ruggengraat vormen van zwarte tape?
Panosian: Hij is geboren in de muziekbusiness door satanisten. De arme man heeft nooit een kans gehad. Hij werd verzorgd om hun uiteindelijke leider te zijn, maar hij begon zijn eigen pad op te gaan, wat niet goed ging met de cultus om hem heen. Heel snel worden de dingen extreem slecht voor hem. Het soort slechte waar je niet terug stuitert.
nrama: wat dat betreft, wat kun je ons nog meer vertellen over de zogenaamde zwarte tape zelf?
Panosian: De zwarte tape wordt beschouwd als het laatste niet -gepubliceerde nummer van Jack dat een portaal naar de hel ontgrendelt. De cultus is zeker dat het bestaat, maar niemand kan het vinden. Ze zijn er zeker van dat zijn jonge weduwe het verbergt, maar ze is net zo verloren als ze zijn.
(Afbeelding Credit: AWA) (opent in nieuw tabblad)
nrama: Je werkt met Dalibor Talajić aan zwarte tape, wiens cv bijna voor zich spreekt. Hoe heb je als kunstenaar zelf de juiste persoon gevonden om die kant van het verhaal aan te gaan? En hoe heeft het gewerkt met Dalibor vanaf de schrijverskant van de tafel?
Panosian: Het is niet altijd gemakkelijk. Als ik een verhaal schrijf, zie ik het al [door mij] in mijn hoofd getekend. Ik heb een heel duidelijk idee van hoe het eruit moet zien. Het vinden van de juiste kunstenaar kan dus moeilijk zijn. Gelukkig heeft Axel Alonso een uitstekend oog voor talent en een indrukwekkende selectie van kunstenaars om uit te kiezen.
Dalibor doet ongelooflijk werk om een hoop doordachte details te mengen met de juiste hoeveelheid duisternis en intriges, en zijn werk past echt bij het materiaal. Het is spookachtig en heel anders dan de superheld-kunst die de meeste mensen associëren met stripboeken. Ik denk dat iedereen het zal graven.
nrama: wat moeten lezers nog meer weten in zwarte tape?
Panosian: Eerlijk gezegd, hoe minder hoe beter. Het is een horror/thriller en ook een beetje een mysterie. Vind de veiligheidsgordel op je ’69 GTO en knik omhoog – het is een donkere bochtige weg en je hebt maar één werkende koplamp. Je bent gewaarschuwd!
Voordat de zwarte tape arriveert, krijg je bang met de beste horror strips aller tijden.