Je hebt een vriend in mij – en alle anderen die deel uitmaken van Pixars multiversum van verhalen. Beginnend met de veelgeprezen speelfilm Toy Story in 1995, is Pixar al tientallen jaren een titaan in de animatiefilmindustrie met gewaardeerde films als A Bug’s Life, Monsters, Inc., Finding Nemo, The Incredibles, Brave, Inside Out, Coco en meer.
Hoewel Pixar officieel werd opgericht in 1986, was het bedrijf al eerder ontstaan, rond 1974, toen Alexander Schure van het New York Institute of Technology “CGL” oprichtte – voor “Computer Graphics Lab” – dat ’s werelds eerste computergeanimeerde film wilde produceren. Het werd al vroeg aangemoedigd door filmmakers als Francis Ford Coppola en George Lucas. Een handvol CGL-leden sloot zich uiteindelijk aan bij Lucas’ Lucasfilm onder een nieuwe naam, Graphics Group. Deze groep zou de echte voorlopers worden van wat we vandaag de dag kennen als Pixar.
Vandaag de dag is Pixar een studio die wereldwijd geroemd wordt om zijn films die alle leeftijden aanspreken. Of de personages nu uit de speelgoeddoos van een kind komen of uit een wereld van intelligente auto’s of een stad van superhelden, de personages van Pixar behoren tot de meest iconische filmpersonages aller tijden – maar sommige zijn iconischer dan andere. En hier zijn de 32 beste personages uit Pixars films.
32. Randall Boggs (Monsters, Inc.)
(Afbeelding credit: Disney)
Randall Boggs, de kleine rivaal op de werkvloer van Mike en Sully in Monsters, Inc. van Pixar, is niet de engste en zelfs niet de meest charismatische schurk uit een Disney-film. Maar met een ultraknappe visuele gimmick van onzichtbaarheid – dankzij zijn kameleonachtige aard – en glibberig stemacteerwerk van Steve Buscemi, is Randall het platonische ideaal voor Disney-schurken. Randall wil het bedrijf niet overnemen of iemand vermoorden; hij wil gewoon bewijzen dat hij beter is dan iedereen.
31. Joe (Ziel)
(Afbeelding credit: Disney)
De metafysische fantasie Soul van Pixar, geregisseerd door Pete Docter, werd maanden na de COVID-19 pandemie uitgebracht en herinnerde het publiek in quarantaine er op een warme manier aan hoeveel er nog geleefd kan worden. De hoofdrolspeler Joe (ingesproken door Jamie Foxx) is misschien niet het meest opwindende Pixar-personage op papier, want hij is geen pratend actiefiguurtje of radicale zeeschildpad of een gespierde superheld. Joe is gewoon een man; een jazzmuzikant die droomt van meer in het leven. Maar dat maakt Joe nog steeds een geweldige Pixar-held. In veel opzichten was Joe zoals veel van ons die een moeilijke tijd doormaken – vastzittend in het ongewisse, overgeobsedeerd door wat we ondermaats vinden in vergelijking met onze ambities. Zijn laatste woorden in de film, “Ik ga er elke minuut van leven,” is een diep sentiment om naar te leven.
30. Francis (A Bug’s Life)
(Afbeelding credit: Disney)
Voordat hij de hoofdrol speelde in FX’s Rescue Me en de Ice Age filmfranchise, leende Denis Leary zijn talenten aan een heetgebakerd mannelijk lieveheersbeestje in Pixar’s A Bug’s Life. Echt, het is het soort castingkeuze dat alleen eind jaren ’90 kon gebeuren. Hoewel Francis slechts één van de vele personages is in Pixars tweede speelfilm – een Disney-getrouwe hervertelling van Akira Kurosawa’s Seven Samurai – is Francis toch de beste van het scherm, van het schattig bevriend raken met een groep meisjesscouts tot het geven van een noodlottige, slecht geformuleerde inspirerende toespraak die het plot van de film echt in gang zet.
29. Meilin Lee (Turning Red)
(Afbeelding credit: Disney)
Meilin Lee (ingesproken door Rosalie Chiang) in Domee Shi’s moderne fantasie Turning Red is zelfverzekerd zonder de bagage van haar ego en vertegenwoordigt een nieuw ras hoofdpersonages voor de legendarische studio. Vanaf het begin is “Mei” al zelfverzekerd en cool alsof ze de eigenaar is. Het is pas wanneer ze wakker wordt als een gigantische rode panda – afkomstig van een oude familievloek – dat Mei’s leven in een stroomversnelling terechtkomt. In deze levendige metafoor over adolescentie en vrouwelijkheid spreekt Mays zeer specifieke ervaring van haar Aziatisch-Canadese opvoeding in Toronto iedereen, overal aan.
28. Joy (Inside Out)
(Afbeelding credit: Disney)
Wat het internet betreft, was de running joke van Pixars films: “Wat als levenloze objecten gevoelens hadden?” In 2015 ging Pixar zelf nog een stapje verder door te vragen: “Wat als gevoelens gevoelens hadden?” Enter Inside Out, waarin antropomorfe stemmingen een 11-jarig meisje genaamd Riley proberen te stabiliseren nadat haar familie naar San Francisco is verhuisd. Parks and Recreation’s eigen Amy Poehler vertolkt Joy, de belichaming van geluk op moleculair niveau en de feitelijke leider van Riley’s stemmingen. Joy’s optimisme is aanstekelijk en standvastig, totdat ook zij zich verdrietig voelt. Misschien moeten we ons allemaal wel een beetje verdrietig voelen om te weten wat echt geluk is.
27. Duke Caboom (Toy Story 4)
(Afbeelding credit: Disney)
De fysieke belichaming van de meme “de man over wie je je geen zorgen hoefde te maken”, John Wick-ster Keanu Reeves rijdt hoog in de 2019 Toy Story sequel als Duke Caboom, een nauwelijks verholen hommage aan Evel Knievel die door Woody wordt gerekruteerd om hem te helpen Forky te redden. Duke staat in de schijnwerpers met zijn grappige combinatie van knap machismo – kijk hem vaak poseren – en gebrek aan zelfvertrouwen, om nog maar te zwijgen van het feit dat Reeves duidelijk klinkt alsof hij de tijd van zijn leven heeft.
26. Corey de Manticore (Voorwaarts)
(Afbeelding credit: Disney)
In eerste instantie door fantasie-geobsedeerde Barley Lightfoot opgehemeld als een angstaanjagend wezen uit een legende en gever van epische queesten, is “Corey” eigenlijk de gestresste manager van een franchise-restaurant. Corey”, tot leven gebracht door Octavia Spencer, is met gemak een van de meest memorabele personages die Pixar ooit heeft bedacht, omdat alleen zij al de premisse van de film van fantasie en magie die vertrouwd is gemaakt met onze gewone, alledaagse wereld. Nog belangrijker is dat zij het bewijs is dat het voor ieder van ons nooit te laat is om avonturen te blijven beleven.
25. Dash (The Incredibles)
(Afbeelding credit: Disney)
Het is moeilijk om op te vallen in een superheldenuniversum, maar de jonge Dash overtreft iedereen om hem heen met zijn snelle voeten en flitsende houding. Dash, een samensmelting van iconische stripfiguren zoals DC’s The Flash, Marvel’s Whizzer en Quicksilver, en een heleboel andere jonge superhelden die in de jaren ’70 en ’80 opkwamen, staat zijn mannetje in enkele van de spannendste en meest bevredigende set-pieces in Brad Bird’s The Incredibles. Het is griezelig hoe snelheidscènes in andere, duurdere films van echte superheldenstudio’s nog steeds niet kunnen tippen aan de pure snelheid van Dash.
24. Boo (Monsters, Inc.)
(Afbeelding credit: Disney)
Haar naam zegt het al: Boo! Het schattigste personage in het Pixar-kanon dat nauwelijks meer dan drie woorden kan zeggen, boezemt de monsters in Monstropolis angst in. Boo staat voor onschuld en herinnert ons eraan dat dingen alleen eng voor ons zijn als we dat toelaten. Leuk weetje: Boo werd ingesproken door Mary Gibbs, de dochter van wijlen Pixar animator Rob Gibbs. Ze was precies zo oud als Boo toen ze werd gecast, en het audioteam had moeite om haar tekst op te nemen omdat ze door de Pixar-kantoren rende.
23. Merida (Brave)
(Afbeelding credit: Disney)
Net voordat Frozen Elsa in de Disney canon introduceerde als een beroemde onafhankelijke prinses zonder mannelijke liefde, had Pixar’s Brave Merida (ingesproken door Kelly Macdonald). In de veelgeprezen film, geregisseerd door Mark Andrews (oorspronkelijk Brenda Chapman, die het project verliet vanwege onenigheid met John Lasseter van Pixar), is Merida een prinses in middeleeuws Schotland die liever een boog pakt dan een geliefde. Met haar brutale houding en geweldige stemacteerwerk van Macdonald heeft Merida weinig gelijken.
22. Anton Ego (Ratatouille)
(Afbeelding credit: Disney)
U denkt misschien dat de zure en bijtende voedselcriticus Anton Ego (ingesproken door Peter O’Toole) een elitair is en een beetje te vol van zichzelf, en dan hebt u gelijk. Maar hij is nog steeds iemand die gewoon zijn doel in de wereld kent: een hoeder van hogere normen. Hij is geen slechte kerel, hij is gewoon een eikel. Toch moeten zogenaamde objectieve perspectieven subjectieve ervaringen opleveren, en bij het proeven van een maar al te bekend gerecht aan het einde van Pixars moderne klassieker Ratatouille laat Anton Ego zien dat er niet zoiets bestaat als kritiek zonder vooroordelen.
21. HÉctor (Coco)
(Afbeelding credit: Disney)
Eerst geïntroduceerd als een bedrieger die je misschien niet echt kunt vertrouwen, verovert HÉctor uiteindelijk al onze harten als ontdekt wordt dat hij alleen door zijn familie herinnerd wil worden. In Pixars veelgeprezen muzikale drama Coco uit 2017, dat zich prachtig afspeelt in de wereld van de Mexicaanse mythologie, dematerialiseren zielen in het hiernamaals uiteindelijk als niemand die nog leeft zich hen herinnert. Voor HÉctor, die bevriend raakt met een verloren 12-jarige jongen genaamd Miguel – die geobsedeerd is om zijn overleden beroemdheidsidool te ontmoeten – begint de tijd te dringen wanneer de twee aan een reis beginnen waarin ze leren hoe diep hun band met elkaar gaat. HÉctor is met gemak een van Pixars meest levendige en toch sympathieke personages tot nu toe. Willen we niet allemaal herinnerd worden?
20. Jessie (Toy Story 2-4)
(Afbeelding credit: Disney)
“Yee-haw!” Jessie, de cowgirl-tegenhanger van Woody, galoppeerde naar het sterrendom in Toy Story 2 (ingesproken door Joan Cusack, met jodelen uitgevoerd door wijlen Mary Kay Bergman) door te proberen Woody weer in contact te brengen met zijn wortels als westers media-icoon. Vraag iemand wat de droevigste scène in de Toy Story-franchise is, en bijna iedereen zal Jessies emotionele flashback met Emily noemen, een meisje wiens enige misdaad was dat ze opgroeide. Haar latere optredens in Toy Story 3 en Toy Story 4 hebben haar net zo belangrijk gemaakt voor Andy’s speelgoedkist als Woody, Buzz en de rest.
19. Russell (Up)
(Afbeelding credit: Disney)
We groeten allemaal Russell, deze dappere Wilderness Explorer die op een noodlottige ochtend meer van de wereld te zien krijgt dan hij waarschijnlijk had verwacht. Eigenlijk wilde hij alleen maar de chagrijnige Carl Fredericksen helpen oversteken, niet de elementen overleven en exotische wezens ontmoeten aan de andere kant van de wereld. Enorm enthousiast en misschien wel naïef tot op het bot, is Russell het perfecte tegenwicht voor Carl, maar ook precies het soort persoon dat Carl nodig had om zich te herinneren dat het leven altijd het avontuur waard is.
18. Crush (Finding Nemo)
(Afbeelding credit: Disney)
Niet op zijn schelp slaan, jongens, oké? (Hij heeft hem net in de was gezet.) Crush komt Marlin en Dory te hulp op het moment dat ze dat het meest nodig hebben, en laat ze meeliften op zijn schild om hen – en het publiek – de gaafste reis door de Oost-Australische stroming te geven. Crush is een 150 jaar oude zeeschildpad die praat als een Californische surfer van een jaar of twintig. Zijn gemakkelijke persoonlijkheid maakt hem tot een uniek personage in Pixar. Mogen we allemaal van hem leren om het leven bij het schild te pakken en op de golf mee te gaan.
17. Bliksem McQueen (Cars)
(Afbeelding credit: Disney)
Hoewel Pixar-puristen de Cars-serie misschien over het hoofd zien als de meest cynische cash-grab van de studio, biedt Cars nog steeds genoeg personages die wat liefde waard zijn. Niemand minder dan Bliksem McQueen, ingesproken door Owen Wilson en de supersteratleet in Pixars oeuvre. Bliksem McQueen is een echte raceauto die op het scherm de absolute topvorm van elke grote atleet belichaamt, van Muhammad Ali tot Michael Jordan (beide personen die de filmmakers van Cars probeerden na te bootsen met Bliksem). Met zijn kenmerkende zin “Ka-Chow!” en vuurrode verf is Bliksem, om het simpel te zeggen, erg cool.
16. Barley Lightfoot (Voorwaarts)
(Afbeelding credit: Disney)
Onward kwam onhandig uit aan het begin van de COVID-19 pandemie als een film die saamhorigheid en avontuur propageerde in een tijd waarin geen van beide mogelijk leek. Het is jammer dat Onward maar voor weinig publiek werd uitgebracht, want als de film meer aandacht had gekregen, waren we allemaal grotere fans van Barley Lightfoot geweest. Barley, ingesproken door Chris Pratt, is iedereens ongegeneerde nerdachtige grote broer wiens encyclopedische kennis van wat in feite Dungeons & Dragons en paperback fantasy is, iets om te aanschouwen is. Barley heeft meer in zich dan je op het eerste gezicht zou denken en is het middelpunt van een film die draait om de schatten die je in je hart bewaart en de avonturen die je jezelf nog steeds kunt gunnen.
15. Edna Mode (The Incredibles)
(Afbeelding credit: Disney)
De onvergelijkbare Edna Mode, zowel modeontwerpster als briljant ingenieur, is misschien geen superheld. Maar ze heeft meer levens gered dan iemand kan tellen als de belangrijkste kostuummaakster van de superheldengemeenschap (en daarmee hun eerste verdedigingslinie). Haar strikte code van principes in haar werk, en niet te vergeten het feit dat ze geweldig is met kinderen, maakt Edna een van de leukste multidimensionale personages in heel Pixar. Leer het van Edna: Zwart is tijdloos, geen capes, en kijk nooit achterom. Het leidt af van het nu.
14. Gabby Gabby (Toy Story 4)
(Afbeelding credit: Disney)
In Toy Story 4 gaf Mad Men-ster Christina Hendricks Gabby Gabby, een klassieke meisjesknuffelpop, evenveel plezier als vergif als de complexe tragische anti-heldin van de film. Zoals veel grote Disney “schurken” is ze niet per se slecht, maar alleen gedreven door een doel en achtervolgd door wrok. In tegenstelling tot ander speelgoed in het Toy Story-universum, neemt ze haar afwijzing door haar oorspronkelijke “eigenaar” wel serieus; ze wil alleen een kans om door iemand anders geaccepteerd te worden. Gabby Gabby, een maffiadon in het omhulsel van een Talky Tina pop, bewijst dat antagonisme meer dan één gezicht kan hebben.
13. Verdriet (Inside Out)
(Afbeelding credit: Disney)
Sadness, die een knusse gebreide trui draagt als een harnas, veroorzaakt onbedoeld te veel problemen voor Riley’s andere emoties, waardoor zijzelf – en misschien wij, het publiek – geloven dat ze nutteloos en onwelkom is. Maar het blijkt, zo betoogt de film, dat we verdriet nodig hebben. Wij als menselijke soort hebben het nodig om blauw te voelen zodat we ook kunnen weten wat het betekent om gelukkig te zijn, om boos te zijn, om bang te zijn. The Office-ster Phyllis Smith leent op memorabele wijze haar stem voor Sadness, waardoor ze zowel de onverwachte held van Inside Out als een van Pixars meest onvergetelijke personages aller tijden wordt.
12. Carl Fredricksen (Up)
(Afbeelding credit: Disney)
Misschien is onze grootste angst wel om te eindigen zoals Carl Fredricksen: alleen en in de waan dat onze beste dagen achter ons liggen. Maar Pete Docters Up laat via Carl zien dat het leven nog steeds een avontuur kan zijn, hoe jong of oud je ook bent. Carl, ingesproken door wijlen Ed Asner, gaat de lucht in als een van Pixars meest duurzame personages die bewijst dat chagrijn en bitterheid, hoe amusant ook, niet de manier is om jezelf op te beuren. Eigenlijk hoeven we alleen maar de juiste mensen binnen te laten.
11. Mike Wazowski (Monsters, Inc)
(Afbeelding credit: Disney)
Toegegeven, het is de prestatie van Billy Crystal die van Mike Wazowski zo’n geweldig personage maakt. Hoewel Sully, gespeeld door John Goodman, de meeste uitdagingen ondergaat in deze Pixar-klassieker uit het midden van de jaren ’80, maken Crystal’s levendige energie – een PG-gewijzigde versie van zijn gedenkwaardige rol in When Harry Met Sally – en ingenieuze karakterontwerp hem geschikt voor een theoretische Pixar Hall of Fame. Onthoud: Als je hem gaat bedreigen, doe het dan goed.
10. Syndroom (The Incredibles)
(Afbeelding credit: Disney)
Zorg dat hij geen monoloog krijgt. In Brad Bird’s The Incredibles ontslaat de gespierde Mr. Incredible een al te enthousiaste fan genaamd Buddy, waarmee hij onbedoeld een oorsprongsverhaal van een schurk schrijft. Nu hij volwassen is, is “Buddy” Syndrome, een megalomaan en supergenie die op het punt staat zijn voormalige idool en zijn familie te verpletteren. Met zijn gevaarlijke grootheidswaanzin en oneindige middelen om zijn ambities waar te maken, is Syndrome een les dat een beetje aardiger zijn tegen mensen je in de toekomst heel wat ellende kan besparen.
9. Elastigirl (Incredibles 2)
(Afbeelding credit: Disney)
Ja, Holly Hunter was de gedenkwaardige stem van Helen, alias Elastigirl, in de eerste film. Maar in het vervolg Incredibles 2, dat meer dan tien jaar later in 2018 uitkwam en opnieuw werd geregisseerd door Brad Bird, staat Elastigirl in het middelpunt van de belangstelling als gekozen gezicht voor de heropleving van de superheldengemeenschap – en laat Bob de gestreste, thuisblijvende vader zijn. Door Elastigirl in de schijnwerpers te zetten, verheft Incredibles 2 zichzelf met een werkelijk interessante draai aan de formule – dit keer het verkennen van de moderne kwestie van werkende professionele moeders – en een voorwaartse vooruitgang van zijn eigen inventieve uitgangspunt.
8. Dory (Finding Nemo)
(Afbeelding credit: Disney)
Ja, ze is natuurlijk blauw. Dory, de vergeetachtige blauwtong met een groot hart waar Marlin letterlijk tegenaan zwemt in Finding Nemo, werd meteen een Pixar-favoriet toen de film in 2004 in première ging. Veel van Dory’s fandom is voor een groot deel te danken aan Ellen Degeneres’ A-plus komische timing, die extreem veel haalt uit pure wartaal, zoals Dory’s “walvispraat” en het adres van een willekeurige tandarts in Sydney. Maar de beroemdste zin van Dory, “Blijf gewoon zwemmen”, is universeel toepasbaar op elke situatie. Gewoon blijven zwemmen! Je weet nooit waar je terechtkomt. Dory heeft ons dat geleerd.
7. Wall-E (WALL-E)
(Afbeelding credit: Disney)
De nederige robot Wall-E is een ware avatar voor doorzettingsvermogen en plichtsbesef in het aangezicht van hopeloosheid, en voelt zo levendig en echt aan ondanks dat hij weinig zegt. In een toekomstige aarde die verwoest is door de eigen dwaasheid van de mensheid, is Wall-E de laatste functionerende robot die de eindeloze puinhoop moet opruimen die de mens lang geleden heeft achtergelaten. Maar wat Wall-E zo veel interessanter maakt, is dat hij, zelfs als robot, van iets meer durft te dromen – en hij krijgt meer dan hij verwacht wanneer hij de geavanceerde robot Eve ontmoet. We hebben ons allemaal wel eens als Wall-E gevoeld: Verlaten, overweldigd, maar op de een of andere manier toch blijven doorgaan omdat we geloven dat er iets groters staat te gebeuren.
6. Hamm (Toy Story 1-4)
(Afbeelding credit: Disney)
Weet u wat? De hoofdpersoon zijn wordt overschat. In de hele Toy Story-saga is er altijd Hamm geweest, die niet meer is dan een gewoon spaarvarken met de droogste humor van al het speelgoed in Andy’s kamer. Hamm, ingesproken door Cheers-ster John Ratzenberger, is een standvastig bijpersonage dat zoveel persoonlijkheid in de kamer brengt, zelfs als hij naast de bijtende Mr. Potato Head en de neurotische Rex staat. Hamm, de beschermheilige van de tevredenheid, is een speeltje dat niets lijkt te willen – zelfs Andy’s genegenheid niet, interessant genoeg – maar alleen maar geniet van alles wat er voor hem is. (Oh, de ironie van een geldbank zijn). Hamm, die vreemd genoeg handig is met technologie en goed op de hoogte van de buitenwereld, roept eigenlijk een heleboel vragen op over het Toy Story-universum, maar hij lijkt geen haast te hebben om het ons te vertellen.
5. Mr. Incredible (The Incredibles)
(Afbeelding credit: Disney)
Met Mr. Incredible als hoofdrolspeler in The Incredibles gebruikte Pixar slim de conventies van superheldenverhalen (en de strakke esthetiek van de Silver Age) om een probleem van de 21e eeuw te verkennen: de machteloosheid van de moderne Amerikaanse mannelijke mannelijkheid. Mr. Incredible – of eigenlijk “Bob Parr” – is niet langer een superheld en voelt zich een omhulsel van zichzelf. Pas als zijn oude leven weer tot hem komt, voelt hij weer iets. The Incredibles weet wijselijk dat dit geen langetermijnoplossing is voor elke moderne man die vastzit in malaise, maar dat volledig communiceren met dierbaren tot echte resultaten kan leiden. (En misschien zelfs meer voldoening dan voorheen.) Mr. Incredible heeft zelfs in zijn eigen film niet de beste tekst, maar als vertolking van wat het betekent om sterk te zijn en wat het betekent om daadwerkelijk kracht te hebben, overtreft Mr. Incredible iedereen in zijn klas.
4. Hopper (A Bug’s Life)
(Afbeelding credit: Disney)
Na Toy Story en ingeklemd tussen andere, grotere hits is A Bug’s Life een van de meer “vergeten” films van Pixar. (De steeds meer gedateerde en lelijke CGI helpt zeker niet bij pogingen tot herontdekking). Maar A Bug’s Life heeft één van de meest innemende schurken uit de hele Disney-geschiedenis, niet alleen uit de Pixar-geschiedenis: Hopper, de leider van de schurkachtige sprinkhanen die een mierenkolonie domineren om hun voedsel voor hen te verzamelen.
Door de betoverende prestatie van Kevin Spacey is Hopper een voorbeeld voor kinderen hoe competente autocratie eruit ziet. Het verschil tussen Hopper en andere Disney-schurken is dat Hopper weet wat zijn grenzen zijn, en hij gebruikt al zijn beste krachten – namelijk zijn dreigende aura en beheersende charisma – om de mieren te overmeesteren, zelfs als ze duizend keer meer zijn dan hij. Om schurken als Hopper te verslaan is moed, voorbereiding en een beetje geluk nodig, want zelfs de meest intimiderende zijn niet onoverwinnelijk.
3. Remy (Ratatouille)
(Afbeelding credit: Disney)
Hij is een rat en een sterrenkok. Wat kun je nog meer vragen van dit domme ventje, ingesproken door Patton Oswalt? Eigenlijk heel veel. Remy is misschien wel het platonische ideaal van een Pixar-personage: hij is een buitenstaander die helemaal niet welkom is op een plek waar hij graag wil zijn en beschikt over het talent en de vastberadenheid om de wereld om hem heen te veranderen. Hoewel hij klein is, staat Remy hoog in de Pixar-canon als een van de meest inspirerende en schattige personages van de studio. (Complimenten aan het artteam van de film voor het weergeven van ratten met zo’n zachte knuffelbaarheid). Oswalt’s zorgvuldige stemacteerwerk geeft Remy veel persoonlijkheid als een excentriekeling die de andere ratten om hem heen aanmoedigt om van hun eten te genieten, de schoonheid in de details te vinden en meer te eisen dan de restjes die in de vuilnisbak worden achtergelaten.
2. Buzz Lightyear (Toy Story 1-4)
(Afbeelding credit: Disney)
Toen Toy Story in 1995 met veel tamtam in première ging, maakte het verhaal van de twee hoofdpersonages onmiddellijke iconen. Eén daarvan was Buzz Lightyear, ingesproken door Tim Allen van Home Improvement. Buzz is een cool, handig actiefiguurtje uit een sci-fi franchise, vers uit zijn doos die oprecht gelooft in de waarheid van zijn verhaal dat op zijn verpakking staat. Terwijl Woody – zijn onwillige bondgenoot op de reis naar huis – precies weet wat speelgoed is en die plicht serieus neemt, is Buzz een ontkennend figuur. Maar je kunt het hem niet kwalijk nemen. Niemand heeft hem verteld dat hij speelgoed was toen hij werd ingepakt. Hoe zelfverzekerd Buzz in het begin ook is, zijn daaropvolgende inzinking en interne groei onthullen precies het soort volwassen, intelligente storytelling dat Pixar het publiek nog jaren zou geven.
1. Woody (Toy Story 1-4)
(Afbeelding credit: Disney)
Aan de andere kant van Buzz Lightyear staat Woody (ingesproken door de onberispelijk gecast Tom Hanks), een overblijfsel uit een vervlogen tijdperk dat op het punt staat om meer verzamelantiek dan kinderspeelgoed te worden. In de eerste film, van regisseur John Lasseter, wordt Woody geïntroduceerd als een voorbeeldige kleedkamerleider totdat Woody bedreigd wordt door Buzz en zijn status als Andy’s nieuwe opwindende speeltje, wat een sappig narratief conflict oplevert in wat nog steeds een van Pixars beste films aller tijden is. Woody’s daaropvolgende reizen in de Toy Story-sequels zijn rijk aan thema’s als doelgerichtheid, leiderschap en erfgoed, en schetsen samen een prachtig beeld van mannelijkheid met de kunstgrepen van cowboy-esthetiek. Er is geen betere vertegenwoordiging van Pixars vertelkracht dan Woody, die met één ruk aan het touwtje zo ongeveer alles kan zeggen.