Tom Hanks geniet de zeldzame reputatie één van de aardigste jongens in Hollywood te zijn. Dat is een vreemde reputatie als je bedenkt dat Hanks als acteur alle soorten mannen heeft gespeeld, ook de minder aardige.
Hanks geeft zelf toe dat hij vindt dat hij geen erkenning verdient als de aardigste man die er bestaat. In een interview met de BBC in 2023 ter promotie van zijn debuutroman The Making of Another Motion Picture Masterpiece – die het maken van een superheldenfilm volgt met in de hoofdrol een egoïstische acteur wiens gedrag de set verstoort – geeft Hanks toe dat hij een moeilijke omgeving heeft bevorderd.
“Ik heb elk van die momenten van gedrag zelf meegemaakt op een set,” zei Hanks. “Niet iedereen is elke dag op zijn best op een filmset. Ik heb zware dagen gehad waarop ik professioneel probeerde te zijn terwijl mijn leven in meerdere opzichten in duigen viel en ik die dag grappig, charmant en liefdevol moest zijn – en dat is de laatste manier waarop ik me voel.”
Maar toch laat Hanks het er zo gemakkelijk uitzien. Tijdens een lange carrière in Hollywood, die begon met de low-budget horrorfilm He Knows You’re Alone uit 1980, is Hanks opgeklommen tot één van de meest bankabele, betrouwbare hoofdrolspelers aller tijden. Hoewel Hanks een reputatie heeft voor het spelen van leuke personages, speelt hij niet altijd zulke rollen. Hier zijn 32 van de beste filmmomenten van Tom Hanks, waarvan sommige bewijzen dat hij allesbehalve Amerika’s onofficiële vader is.
32. “Is hij blank?” (Elvis)
(Afbeelding credit: Warner Bros. Pictures)
Misschien is het de surrealistische combinatie van zijn prothetische vetpak, de hybride Nederlandse/zuidelijke twang die hij gebruikt voor de rol van de echte muziekagent Tom Parker, en de overdreven dramatische manier waarop Baz Luhrman zijn camera indrukt. Maar de onthulling dat de betoverende stem die hij hoort eigenlijk van een zeer verkoopbare blanke jongen is – de enige echte Elvis Presley, gespeeld door Austin Butler in Luhrmann’s biopic uit 2022 – is een meme-waardig moment dat maar weinig mensen hadden kunnen verwachten van Hanks in het tweede bedrijf van zijn carrière.
31. De eerste date herbeleven (A Man Called Otto)
(Image credit: Sony Pictures Releasing)
(Inhoudswaarschuwing: zelfmoord) In deze dramatische komedie uit 2022 van Marc Forster speelt Hanks een depressieve weduwnaar die een einde aan zijn eigen leven probeert te maken, maar onderbroken wordt door zijn buren, met name een energieke Mexicaans-Amerikaanse familie die net naar de overkant van de straat is verhuisd. In Otto’s tweede poging haalt hij herinneringen op aan zijn eerste afspraakje met zijn inmiddels overleden vrouw Sonya (Rachel Keller). De herinnering is zo sterk voor Otto dat hij zich nog steeds zijn exacte woorden tegen haar kan herinneren, wat slechts het begin was van hun liefdevolle maar moeilijke leven samen.
30. Wetenschap en geloof (Angels & Demons)
(Image credit: Sony Pictures Releasing)
Aan het einde van Angels & Demons, een vervolg op Ron Howards kaskraker The DaVinci Code uit 2009 (zelf een bewerking van de populaire romans van Dan Brown), krijgt de bekende symbologie-expert Robert Langdon (Hanks) stilletjes het Diagramma Veritatis als bedankje van de kerk voor zijn rol in het verijdelen van een poging om de volgende paus te vermoorden, die een naam heeft gekozen die een eerbetoon is aan Lucas de Evangelist – een arts en een apostel. De kerk, in de scène vertegenwoordigd door kardinaal Strauss (Armin Mueller-Stahl), geeft een aangrijpende monoloog waarin hij erkent dat religie en religieuze instellingen gebreken vertonen, “maar alleen omdat de mens gebreken vertoont,” inclusief degene die aan het woord is. Uitgebracht in een tijd waarin de publieke opinie over de kerk kelderde, vindt Angels & Demons – aangedreven door de aanwezigheid van de alom geliefde Tom Hanks – een manier om een moment van gemeenschappelijk begrip tussen wetenschap en religie uit te beelden.
29. “Ik ben blij dat jij het bent” (Road to Perdition)
(Afbeelding credit: DreamWorks Pictures)
In Sam Mendes’ historische drama Road to Perdition uit 2003 speelde Tom Hanks een zeldzame rol als de ijskoude moordenaar Michael Sullivan, een huurmoordenaar voor de Ierse maffia. Tegen het einde van de film, nadat Michael op de vlucht is geslagen met zijn puberende zoon (Tyler Hoechlin), vermoordt hij zijn oude baas John Rooney (Paul Newman), die zijn zonen behandelde alsof hij een liefhebbende grootvader was. Zoals dat gaat in de georganiseerde misdaad, wist Rooney dat zijn tijd zou komen en dat hij vermoord zou worden door iemand uit zijn gelederen. Onder zware regenval kijkt Rooney in de ogen van Sullivan en geeft op een vreemde manier toe dat de dood door zijn tommy gun de enige juiste manier is om te gaan.
28. Een afgeluisterde Scotchfles (Charlie Wilson’s War)
(Afbeelding credit: Universal Pictures)
In de politiek verwarrende film Charlie Wilson’s War van Mike Nichols, die eigenlijk het verhaal vertelt over hoe de VS betrokken raakte bij conflicten in het Midden-Oosten, speelt Tom Hanks Congreslid Charlie Wilson, een vrouwen versierende, charismatische, zij het opmerkelijke politicus. Halverwege de film ontmoet Wilson Gust Avrakotos van de CIA, gespeeld door Philip Seymour Hoffman. De details van de scène doen er niet toe. Wat ertoe doet is gewoon kijken naar twee fenomenale acteurs die samen schermtijd delen in een komische scène waarin ze een breed spectrum aan kleuren kunnen schilderen. Er is vriendelijkheid, achterdocht, vijandigheid, totdat er ondankbaar respect komt en men volledig begrijpt waarom ze samen moeten werken.
27. “Thank God It’s Friday!” (Dragnet)
(Afbeelding credit: Universal Pictures)
Dragnet, een buddy cop-film uit 1987 die een vervolg is op de originele televisieserie uit de jaren 60, wordt afgesloten met een zeer gepassioneerde Tom Hanks die de eeuwige en flexibele zin uitspreekt: “Thank God it’s Friday!”. Hoewel Hanks’ personage, de losbandige LAPD-detective Pep Streebek, letterlijk verwijst naar de tijdige aankomst van Dan Aykroyd’s rechtlijnige, volgens het boekje handelende detective Friday in een militaire tank, kennen we allemaal het glorieuze gevoel van het halen van Friday. Eervolle vermelding van een ander Hanks-moment aller tijden: Wanneer Streebek en Friday politiewerk moeten verrichten in een herenhuis vol met modellen voor tijdschriftcovers.
26. De betekenis van symbolen (De Da Vinci Code)
(Afbeelding credit: Sony Pictures Releasing)
Hoewel zowel Dan Browns roman De Da Vinci Code als Ron Howards verfilming niet populair zijn bij critici van allerlei pluimage, zijn het toch hits. Want diep van binnen hebben we het gevoel dat experts die niet op ons neerpraten, ons het gevoel kunnen geven dat we slim zijn. Een goed voorbeeld: in de opening van Howard’s Da Vinci Code, waarin de Robert Langdon van Tom Hanks wordt geïntroduceerd als een gerenommeerde symbologie-expert, daagt hij rustig een zaal studenten uit om symbolen te identificeren. Tot hun verbazing zijn puntige witte kappen en hakenkruizen niet wat ze op het eerste gezicht lijken. De scène zet het personage van Langdon perfect neer, maar is ook een showcase voor Hanks als acteur wiens blijvende imago dat is van een enthousiaste vader die weet wanneer hij het volume harder of zachter moet zetten.
25. Schuilen in de grot (News of the World)
(Afbeelding credit: Universal Pictures)
In het tijdsdrama News of the World uit 2020 van regisseur Paul Greengrass speelt Tom Hanks Captain Kidd, een voormalige Confederatieofficier die de opdracht krijgt om een jong blank meisje dat is opgegroeid bij de Kiowa-stam van de inheemse Amerikanen naar haar overlevende bloedverwanten te brengen. Halverwege de film worden beide personages in het nauw gedreven door verschillende ex-soldaten die het meisje willen kopen alsof ze eigendom is. In een scène die een meesterlijke demonstratie is van fysieke enscenering om spanning op te bouwen en handheld camerawerk om onderdompeling en verwarring te creëren, is Kidd hun belagers te slim af met een opmerkelijk kalme trekker.
24. A Christmas Call (Vang me als je kunt)
(Afbeelding credit: DreamWorks)
Steven Spielberg herenigt zich met Tom Hanks in de komedie/drama Catch Me If You Can uit 2002, die de vermeende heldendaden vertelt van de echte oplichter Frank Abagnale Jr. (Leonardo DiCaprio) en zijn ontduiking van de FBI, vertegenwoordigd door de vastberaden agent Carl Hanratty (Tom Hanks). Op een avond met Kerstmis belt Frank Carl, ogenschijnlijk om Carl te pesten, maar Frank doorziet zijn bedoelingen en ziet iets anders dat zowel grappig als triest is: het zijn de feestdagen en Frank heeft niemand anders om mee te praten. Wat Carl niet wil toegeven is dat hij ook alleen is.
23. “Kunnen we nu serieus worden?” (Sully)
(Afbeelding credit: Warner Bros. Pictures)
Sully, een drama uit 2016 onder leiding van Clint Eastwood, vertelt het verhaal van kapitein “Sully” Sullenberger’s gewaagde noodlanding in 2009 van US Airways vlucht 1549 op de Hudson River – en het daaropvolgende onderzoek naar wat er precies gebeurd is. In een boeiende scène tijdens een hoorzitting legt kapitein Sully (uiteraard gespeeld door Tom Hanks) in duidelijke maar strenge bewoordingen uit waarom hij besloot in de rivier te landen en niet ergens anders. De gezaghebbende Hanks helpt Sully om zijn argumenten zo te onderbouwen dat het niet alleen dwaas maar ook bijna immoreel is om in twijfel te trekken hoe hij die dag alle 155 levens heeft gered.
22. “Een heel gewoon verhaal” (Dat ding dat je doet!)
(Afbeelding credit: 20th Century Studios)
In 1996 maakte Tom Hanks zijn regiedebuut met That Thing You Do, een komedie-drama over de fictieve popband The Wonders die een onmiddellijke opkomst en ondergang meemaken in de Amerikaanse muziekindustrie van de jaren 1960. Hanks regisseert de film niet alleen, maar speelt ook Mr. White, de manager van The Wonders. Wanneer de band uit elkaar gaat, waarschuwt Mr. White drummer Guy (Tom Everett Scott) dat ze “contractbreuk” plegen. Hoewel Guy beweert dat The Wonders nog steeds een hit hebben, vertelt Mr. White hem dat The Wonders niet speciaal zijn en dat kortstondige succesverhalen zoals die van hen altijd voorkomen.
21. Het Magic Kingdom binnengaan (Saving Mr. Banks)
(Afbeelding credit: Disney)
Saving Mr. Banks, een biografisch drama uit 2013 van John Lee Hancock, is een zeldzaam voorbeeld van het wereldberoemde Disney dat over zijn eigen geschiedenis nadenkt. Tom Hanks speelt in 1961 de beroemde animator, filmmaker en zakenman Walt Disney, in zijn pogingen om de Britse schrijfster P. L. Travers (Emma Thompson) voor de rechten van Mary Poppins te winnen. In een van zijn pogingen daartoe nodigt Walt Travers uit in zijn populaire themapark Disneyland. Hoewel er een verwacht niveau van onbetwiste eerbied in dit portret van Walt schuilt, is dat geen reden om de bruisende ondertoon van Hanks te diskwalificeren. Wanneer de poorten opengaan en een glimlachende Walt hallo zwaait voor zijn iconische ingang, met het gezicht van Mickey Mouse direct achter hem, hangt er een onweerstaanbaar gevoel van magie in de lucht.
20. “The Time Is Always Wrong” (Asteroid City)
(Afbeelding credit: Focus Features)
Tom Hanks heeft niet echt veel te doen in Wes Andersons meesterwerk Asteroid City uit 2023, een film over de kracht van verhalen als een mechanisme om met verdriet om te gaan. Maar in zijn eerste samenwerking met Andeson grijpt Hanks toch meesterlijk de kans om inzichtelijke wijsheid over te brengen. (Voor de goede orde gaan we even voorbij aan het extra narratieve niveau waarop Asteroid City zelf een geënsceneerde productie is). Als de schoonvader van hoofdpersoon Augie, gespeeld door Jason Schwartzmann, vertelt Hanks Augie dat er gewoon geen goed moment is om mensen slecht nieuws te vertellen dat ze moeten horen. Het beste moment om het ze te vertellen was eerder, en het op één na beste moment is nu. Laat het maar aan Hanks over om een kleine ondermijning van een veelgebruikte uitdrukking te maken, zwanger van ontroering.
19. “Ik heb vuur gemaakt!” (Cast Away)
(Afbeelding credit: 20th Century Studios)
Cast Away, een film die Tom Hanks een Oscarnominatie voor Beste Acteur opleverde, gaat over een FedEx-werknemer genaamd Chuck die strandt op een onbewoond eiland. Met alleen een volleybal als gezelschap leert Chuck de elementen te overleven. Een van zijn eerste uitdagingen is het maken van een warm vuur. Hoewel mensen al eeuwenlang vuur maken, heeft het moderne leven de mens losgekoppeld van zijn oude gewoonten. Hoewel regisseur Robert Zemeckis geen hele maaltijd maakt van Chucks inspanningen, kun je zijn voldoening voelen bij een geslaagd vreugdevuur zonder ook maar een lucifer. De manier waarop Hanks tegen niemand zingt: “Ik heb vuur gemaakt!” wordt vast en zeker al tientallen jaren geciteerd door kerels die in kampen rondhangen.
18. In de lucht met Dr. Fieldstone (Sleepless in Seattle)
(Afbeelding credit: TriStar Pictures)
Het is kerstavond als de jonge Jonah (Ross Malinger) zijn vader, weduwnaar Sam (Tom Hanks) meesleept om zijn gevoelens over de dood van zijn vrouw en eenzaamheid te delen met talkradiopresentator Dr. Fieldstone. Tijdens het interview luistert een oplettende journaliste van de Baltimore Sun, Annie (Meg Ryan), mee tijdens een nachtelijke autorit, en haar plotselinge investering in het leven van Sam wordt langzaam een obsessie. De scène is een geweldige showcase voor zowel Ryan als Hanks, die uitblinken in hun rol als mensen die beginnen aan een lange reis om elkaar langzaam te vinden zonder het te beseffen. Bovendien is Hanks, hoewel een veteraan in rom-coms, in zeldzame vorm als een zeer knappe hoofdrolspeler wiens aantrekkingskracht voortkomt uit zijn kwetsbaarheid.
17. Vertrek JFK (The Terminal)
(Afbeelding credit: DreamWorks)
In Steven Spielbergs populaire drama uit 2004 speelt Tom Hanks een buitenlandse reiziger (uit het fictieve Slavische land Krakozjië) genaamd Viktor, die de toegang tot de Verenigde Staten wordt geweigerd en ook niet naar huis kan na een staatsgreep. Terwijl hij gestrand is op JFK Airport, ontwikkelt hij hechte vriendschappen met het personeel van de luchthaven, dat van hem gaat houden. Wanneer hij eindelijk legaal de VS in mag, eist een wraakzuchtige luchthavencommissaris (Stanley Tucci) dat hij wordt omgedraaid. Maar zelfs de NYPD beschermt hem en geeft hem een jas om warm te blijven in het besneeuwde New York. Het is een lief moment dat de liefde van de gemeenschap laat zien, en hoe vriendelijkheid zijn beloningen heeft.
16. “We Dig In” (The Post)
(Afbeelding credit: 20th Century Studios)
Journalistiek is een spannend beroep vol lang, saai werk. In Steven Spielbergs periodefilm The Post, die de historische publicatie van de Pentagon Papers door de Washington Post onderzoekt, komen de kostbare documenten onvermijdelijk aan en worden ze snel uitgekamd door verslaggevers van de Post, waaronder redacteur Ben Bradlee (Hanks). Terwijl ze allemaal in paniek raken bij het zien van de omvang en de ongeorganiseerdheid van de documenten, en dat alles met het oog op een snel naderende deadline, zegt Hanks’ Ben Bradlee tegen hen dat ze er een vork in moeten steken en het enige moeten doen wat ze kunnen doen, namelijk werken.
15. Fred Rogers worden (Een mooie dag in de buurt)
(Afbeelding credit: Sony Pictures Releasing)
Tom Hanks lijkt in niets op wijlen Fred Rogers, de beroemde presentator van Mr. Rogers’ Neighborhood op de kindertelevisie, wiens standvastige fatsoen, geduld en begrip hem de reputatie van een moderne heilige hebben opgeleverd. Toch, in een onberispelijk vormgegeven proloog in Marielle Hellers biografische drama A Beautiful Day in the Neighborhood uit 2019 – over de publicatie van een interview met Fred Rogers in het tijdschrift Esquire uit 1998 – stapt Tom Hanks naar buiten in de iconische vesten en kaki’s van Mr. Rogers, en plotseling is hij hem. Voor de rest van de film is er geen twijfel meer over de betrokkenheid van Hanks. Zijn optreden blijft een verbluffend voorbeeld van het vermogen van een groot acteur om een levensecht figuur op te roepen in plaats van deze simpelweg te imiteren.
14. “What’s the Pool On Me Up To?” (Saving Private Ryan)
(Afbeelding credit: Universal Pictures)
In Steven Spielbergs ongeëvenaarde oorlogsdrama Saving Private Ryan speelt Tom Hanks de hoofdrol als een Amerikaanse Army Ranger in de Tweede Wereldoorlog die mannen op een bizarre missie leidt om een eenzame soldaat (Matt Damon) te redden die verdwaald is in Frankrijk. Nadat de groep al twee mannen verloren heeft, zakt het moreel in totdat Hanks’ kapitein Miller de mannen eindelijk vertelt wie hij is, of was, voordat hij in dienst ging: een leraar Engels op een middelbare school in Pennsylvania. De onthulling schokt de troepen, die een mystieke sfeer rond hem hebben opgebouwd. Maar wat hij vervolgens zegt, zet de mannen ertoe aan om de klus heelhuids te klaren. “Voor elke man die ik dood, voel ik me verder van huis.”
13. Een trotse vader (Road to Perdition)
(Afbeelding credit: DreamWorks)
Diep van binnen is Michael Sullivan van Tom Hanks een familieman die niets liever wil dan dat zijn kinderen veiligheid en zekerheid hebben, ver weg van zijn vreselijke werk. In de hele film neemt Michael zijn zoon – die naar hem vernoemd is, Michael Jr. – mee op pad om aan huurmoordenaars te ontsnappen voordat hij zich eindelijk ontdoet van Michael Sr.van zijn oude misdaadbaas. Maar aan het einde haalt een freelance moordenaar, gespeeld door Jude Law, hen in. Michael Jr. richt een pistool op hem maar haalt de trekker niet over. Met zijn laatste adem lacht Michael Sr. in de wetenschap dat zijn zoon niet zoals hij zal worden.
12. Café Lalo binnenstormen (You’ve Got Mail)
(Afbeelding credit: Warner Bros. Pictures)
In Nora Ephron’s verrukkelijke You’ve Got Mail spelen Tom Hanks en Meg Ryan professionele rivalen in de boekhandel die onbewust verliefd worden op AOL. (Het waren de jaren ’90.) Uiteindelijk komt Hanks achter het toeval wanneer hij op hun geplande date in het gezellige Cafe Lalo in de Upper West Side Kathleen (Ryan) aantreft die op hem zit te wachten. In de hoop wat plezier te hebben, kiest Hanks ervoor om niet te verschijnen als de man die Kathleen verwacht – met de online handle “NY152” – maar in plaats daarvan Joe Fox, de hebzuchtige ondernemer wiens imperium van boekhandelketens haar uit de zaken drijft. Het schrijnende van de scène is dat Joe Fox, die Kathleen aanmoediging heeft gegeven om voor zichzelf op te komen, een wapen wordt dat Joe’s gevoelens kwetst. Hanks is zo’n geweldige acteur, je kunt echt meevoelen met een man die ogenschijnlijk helemaal geen problemen heeft.
11. Hij is nu de kapitein (Captain Phillips)
(Afbeelding credit: Columbia Pictures)
Het mag nu dan wel een meme zijn, maar het werkelijke moment in Captain Phillips waarop de kapitein van het schip van Tom Hanks de controle verliest over Somalische piraten is schrijnend en heetgebakerd. In de geaarde thriller Captain Phillips van Paul Greengrass, een dramatisering van de kaping van de Maersk Alabama in 2009, speelt Tom Hanks de rol van de echte kapitein van het schip Richard Phillips. Hoewel zijn agressieve persoonlijkheid hem nogal impopulair maakt onder zijn bemanning, houdt hij voet bij stuk om hen te beschermen, maar staat hij toch machteloos als hij in de ogen kijkt van Muse (Barkhad Abdi), die onvoorspelbaarheid uitstraalt. Wanneer Muse hem zegt: “Ik ben nu de kapitein,” is dat nog maar het begin van een lange, gevaarlijke beproeving op volle zee.
10. “There’s No Crying in Baseball” (A League of Their Own)
(Afbeelding credit: Columbia Pictures)
Het is een van de beste zinnen die ooit in een film is uitgesproken, wat vreemd is omdat Tom Hanks tegen zijn populaire, gezonde imago in speelt. Als de echte honkbalmanager Jimmy Dugan, wordt Evelyn (Bitty Schram) door zijn opvliegendheid en grove mond uitgekleed, waardoor ze in het openbaar op de dug-out moet huilen. Hoewel er goede lessen te leren zijn, zelfs voor Jimmy, is het Hanks’ deadpan-uitvoering (“She’s crying, sir”) die het moment zowel hilarisch als ontroerend maakt.
9. “Houston, we hebben een probleem” (Apollo 13)
(Afbeelding credit: Universal Pictures)
Op 13 april 1970 belde astronaut Jim Lovell de vluchtleiding in Houston, Texas om te vertellen dat ze een probleem hadden tijdens NASA’s derde missie naar de maan. De exacte zin was “Ah, Houston, we hebben een probleem”, maar in de film uit 1995, geregisseerd door Ron Howard, zegt Tom Hanks (als Lovell) een licht gewijzigde zin. Desondanks is de zin in de volksmond in gebruik geraakt om onvoorziene problemen met een beetje ironie te beschrijven. In wat met gemak één van Tom Hanks’ beste films is, wordt het moment waarop de zin wordt uitgesproken, uitgesteld door een bewegende camera die het publiek meeneemt naar de binnenkant van Saturn V, waar losgekoppelde draden, knipperende lichten en rook het beeld vullen. Wanneer de zin eindelijk wordt uitgesproken, gaat Apollo 13 in de hoogste versnelling en wordt het een kaskraker thriller waarin overleven en tijd plotseling met elkaar wedijveren.
8. D-Day overleven (Saving Private Ryan)
(Afbeelding credit: Universal)
Het is misschien wel een van de meest gruwelijke en gewelddadige weergaven van oorlog in de filmgeschiedenis. In deze onvergetelijke opening van Steven Spielbergs veelgeprezen epos bestormen de geallieerden op 6 juni 1944 de zwaar versterkte stranden van Normandië. Velen weten al dat het gedaan is. Deze jongens, en ze zijn inderdaad jong genoeg om nog jongens te zijn, weten heel goed dat ze op weg zijn naar een zekere dood. In het midden van hen staat de iets oudere kapitein Miller (Tom Hanks), wiens trillende handen een soortgelijk besef van de urgentie van het moment impliceren. Wanneer Miller eindelijk aan land komt, Duitse kogels nog net ontwijkend, neemt hij een moment achter dekking. Hij maakt de balans op van het geweld om hem heen – jonge mannen die om moeders huilen, verloren ledematen terugvinden, terug naar de oceaan rennen om hun brandende lichamen te blussen. Uiteindelijk komt hij bij, en dat is nog maar het begin.
7. “You Died on a Saturday Morning” (Forrest Gump)
(Afbeelding credit: Paramount Pictures)
In Forrest Gump van Robert Zemeckis speelt Tom Hanks een simpele man met een goed hart en een goed karakter die op de een of andere manier in enkele van de grootste momenten van de 20e eeuw terechtkomt. Tegen het einde van de film zorgt Forrest voor de stervende liefde van zijn leven, Jenny (Robin Wright), die AIDS zou hebben. Het centrale hartzeer van het verhaal is dat Jenny en Forrest niet hun hele leven samen hebben geleefd. In plaats daarvan dreven ze elkaars leven in en uit terwijl ze verschillende wegen bewandelden. Maar Forrest gelooft daar anders over. Tijdens zijn eigen reizen over de hele wereld was Forrest onder de indruk van de natuurlijke schoonheid om hem heen, zoals hoe de zon ondergaat in de Louisiana bayou of hoe de sterren schijnen na regen in Vietnam. In de hele film weet Forrest Gump niet wat letterlijk en wat figuurlijk is, maar als Jenny op Jenny’s sterfbed zegt dat ze had gewild dat ze erbij had kunnen zijn, zegt Forrest simpelweg: “Dat was je.”
6. Een stille minuut (Een mooie dag in de buurt)
(Afbeelding credit: Sony Pictures Releasing)
Degenen die Mr. Rogers kenden, wisten van een oefening die hij graag met mensen deed: hij daagde hen uit om één minuut in stilte te zitten en na te denken over, zoals hij het uitdrukte, “degenen die je geholpen hebben om te worden wie je nu bent”. Halverwege A Beautiful Day in the Neighborhood, bij een dim sum, vraagt Mr. Rogers de verslagen journalist Lloyd (Matthew Rhys) om samen met hem deze oefening te doen. Het knappe aan de regie van Marielle Heller is de manier waarop ze de kijkers onderdompelt in het moment om het gevoel te simuleren dat ze naast hen zitten. De film gunt het publiek al snel de gave van stilte van meneer Rogers. Terwijl de camera langzaam op het gezicht van Rogers drukt, kijkt Hanks in de camera en dus in de kijker, en nodigt hen uit om na te denken over hun eigen leven. Dit is geen doorbreking van de vierde muur, maar een serene ontmanteling die zijn weerga niet kent. Het zou allemaal uit elkaar gevallen zijn als Hanks de geest van Mr. Rogers niet zo goed had vertolkt.
5. “You Are a Cool Toy!” (Toy Story)
(Afbeelding credit: Disney)
De Toy Story-serie blijft een van de beste saga’s van Disney en Pixar, en een groot deel van de aantrekkingskracht berust op de voice-overprestatie van Tom Hanks als de gelaagde hoofdrolspeler van Andy’s speelgoedkist Woody, een ouderwetse cowboypop. In de revolutionaire eerste film kibbelt Woody met Buzz Lightyear (Tim Allen), een nieuwe sciencefiction actiefiguur die door zijn flitsende kenmerken een gewild product is. Woody is het grootste deel van de film jaloers op Buzz, maar als ze terugkeren naar Andy’s kamer beginnen ze zich open te stellen. Op een regenachtige avond in de kamer van de gestoorde tiener Sid, probeert Woody Buzz te inspireren om zich de held te voelen waarvoor hij gemaakt is. Hoewel het publiek letterlijk ziet hoe speelgoed met elkaar praat, worden in deze scène concepten als identiteit en doel onthuld. Het is een verrassend filosofisch stuk, waarbij Hanks het meeste benenwerk doet in zijn volle inzet om een veteraanleider te spelen.
4. “Don’t Cry, Shopgirl” (You’ve Got Mail)
(Afbeelding credit: Warner Bros. Pictures)
Het is een hoogst onwaarschijnlijk einde voor een romantische komedie, maar het is gewoon zo perfect. Nadat boekwinkeleigenares Kathleen Kenny de winkel heeft gesloten, besluit ze “NY152” opnieuw een kans te geven nadat hij haar heeft laten zitten (dat denkt ze tenminste). Het is een schilderachtige vroege zomerdag in New York als Kathleen naar Central Park loopt, waar ze tussen de bloeiende bloemen staat. Met een ontroerende vertolking van “Over the Rainbow” gezongen door Harry Nilsson, komt Kathleen er uiteindelijk achter wie NY152 echt is – Joe Fox (Hanks), haar rivaal die haar geheime liefde werd. Ze is overweldigd en begint te huilen. “Niet huilen, Shopgirl,” zegt Joe tegen haar, terwijl hij haar wachtwoord gebruikt. “Ik wilde dat jij het was,” zegt ze tegen hem. Zwijmel.
3. De Piano (Groot)
(Afbeeldingskrediet: 20th Century Studios)
Dit is met gemak een van de meest speelse scènes in films, en Tom Hanks doet zijn uiterste best om deze scène net zo leuk te maken als hij eruitziet. In Big speelt Tom Hanks een 12-jarige jongen die volwassen wil worden en dus wakker wordt in het lichaam van een volwassen man. Achteraf gezien was Tom Hanks de perfecte keuze om een volwassene te spelen met de ijver van een puber. In de beroemde FAO Schwarz stapt Hanks op een gigantische vloerpiano en speelt hij muzikale duetten met de eigenaar van het speelgoedbedrijf waarvoor hij werkt. De aantrekkingskracht van het moment is dat de mannen, terwijl ze aanwezig zijn om over zaken te praten, zich even laten meeslepen door puur, onvervalst plezier. Mogen we allemaal openstaan voor spontane vreugde.
2. Omhoog kijken naar de maan (Apollo 13)
(Afbeelding credit: Universal Pictures)
Bij de opening van Apollo 13 legt Tom Hanks, terug op aarde als astronaut Jim Lovell, het spirituele doel uit van de op handen zijnde missie om terug te keren naar de maan. In plaats van ons te laten meeslepen op onze eigen jaspanden, denkt Lovell – die in de zomer met zijn vrouw in zijn eigen achtertuin ligt, terwijl Bobby Darins “Beyond the Sea” in de verte speelt – na over hoe het allemaal begonnen is. “Het is geen wonder,” zegt hij, “We besloten gewoon om te gaan.” Terwijl historici zullen zeuren over de ruimterace als wapen in de Koude Oorlog, ziet de Lovell van Hanks af van de politiek en inspireert hij in plaats daarvan stilletjes wat het betekent om het onontdekte te blijven verkennen.
1. Opera (Philadelphia)
(Afbeelding credit: TriStar Pictures)
De film die Tom Hanks zijn Oscar opleverde was Philadelphia, een juridisch drama van Jonathan Demme uit 1993 dat zonder twijfel vooroordelen tegen homo’s onderzocht op het hoogtepunt van de AIDS-crisis in Amerika. Hanks speelt Andy Beckett, een homoseksuele man met AIDS die zijn werkgevers aanklaagt wegens onwettige discriminatie. Denzel Washington speelt mee als zijn advocaat, Joe Miller, die zelf leert zijn eigen homofobie te overwinnen. Sinds de release wordt Philadelphia gerespecteerd als een van de eerste mainstreamfilms die de homoseksuele personages niet kleineerde, maar hen uitbeeldde als mensen met hoop, dromen, spijt en een verlangen om vrij te leven. Op een avond laat Andy Joe kennismaken met zijn favoriete opera, het stuk “La momma morta” van Andrea Chenier. Terwijl Andy wordt meegesleept, laat Demme, met behulp van de enige lichtbron van een open haard, de kamer pulseren met rode tinten om Andy’s kortstondige uitstel van zijn stress te illustreren. Dat Demme’s camera zweeft, zorgt ook voor een zwevend gevoel van wanhopige ontsnapping en onderzoekt hoe kunst lijden kan overstijgen. Hanks maakt het helemaal af door Andy te spelen met een immense empathie, zo niet sympathie, en ontmantelt alle vooroordelen die kijkers al dan niet hebben over levensstijlen die niet de hunne zijn.