Professionele worstelaars die de sprong naar Hollywood maken, is op dit moment geen ongewone stap. Omdat ze getraind zijn in drama en een aangeboren fysiek (en fysieke attributen) bezitten die de droom van een actieregisseur zijn, zijn er de afgelopen decennia sterren gemaakt van Dwayne ‘The Rock’ Johnson en John Cena, met tientallen anderen in verspreide rollen.
Aan de ene kant is het een goede carrièreplanning. Professioneel worstelen verslindt je lichaam, en als je niet naar de ring wilt strompelen voor je salaris, is het fijn om andere inkomstenbronnen te hebben. U loopt echter ook het risico dat uw zwakke punten worden blootgelegd. Toen Dave Bautista, de gespierde hoofdrolspeler die in de jaren 2000 en begin 2010 de WWE domineerde, besloot om te gaan acteren, was de grootste angst dat zijn in-ring charisma zich niet zou vertalen naar avonturen op het scherm.
In plaats daarvan bewees hij het ongelijk van alle neezeggers en is hij (naar mijn mening) misschien wel de beste worstelaar-acteur aller tijden. En 2023 was zijn beste jaar tot nu toe, een jaar dat bewees dat hij veel meer is dan de man die vroeger andere sportschoolgangers naar de vergetelheid powerbombardeerde. Het heeft bewezen dat hij veel meer is dan Drax, de MCU-rol die zijn filmische gaven bevestigde en hem in 2014 in de mainstream bracht. Geen enkele andere acteur in 2023 heeft zo’n interessant jaar gehad als hij.
Kloppen op effecten
(Afbeelding credit: Universal Pictures)
Het begon met Knock at the Cabin, de nieuwste film in de huidige M. Night Shyamalan-aissance, een tijdperk waarin de thrillerregisseur zichzelf opnieuw uitvond met lowbudgetfilms als The Visit, Split en Old. In zekere zin was hij de perfecte regisseur voor Bautista’s meest intrigerende rol tot nu toe – die van de logge, zachtaardige Leonard, een man met visioenen over de Apocalyps. De manier waarop Shyamalan Leonard dreigend het beeld laat vullen (in sommige shots zou hij zowel 1,80 meter als 1,80 meter lang kunnen zijn) en hem tegelijkertijd dramatisch, empathisch close-up materiaal geeft, nodigt uit tot een eerlijk vertrouwen in zijn potentieel als acteur.
Dit is Bautista op zijn best, waarbij onze verwachtingen van hem als louter actievoer worden omgedraaid, terwijl we genieten van zijn vermogen om gewelddadige personages neer te zetten. We wachten op de explosie, het gedeelte waarin Bautista het beest in zichzelf loslaat (wat treffend zijn bijnaam was in de WWE), maar het is een verdienste van zowel Shyamalan als Bautista zelf dat de bom nooit echt afgaat. In plaats daarvan worden we meegezogen in het afpellen van zijn lagen, de man met de lieve, lage stem die misschien wel gelijk heeft als hij de wereld wil redden. Het is een ronduit gracieuze prestatie en het hoogtepunt van de film.
Aan de andere kant is Bautista’s laatste rol als Drax in Guardians of the Galaxy Vol. 3 is een en al troost, een artiest die elke onbewuste blik en intense zenuwtrek van een personage begrijpt. Drax is een mafketel onder de mafketels en is altijd al de ideale punchline geweest, en dat is in GOTG 3 niet anders. De momenten waarop hij zijn zachtere kant laat zien, zoals wanneer hij met kinderen omgaat of onthult dat hij beschermend is geworden over zijn teamgenoot Mantis, zijn echt geen verrassing. We houden allemaal van Drax, dus waarom zouden ze niet? In plaats daarvan is hij de breedgeschouderde steunbalk voor de grotere emotionele schommelingen van de film en het personage waar je altijd op kunt rekenen.
Zijn vechtcapriolen blijven even verfrissend als altijd, vooral in een film die zo vol zit met CGI-effecten. Drax’ vechtstijl bestaat voornamelijk uit slaan, gooien, slaan en steken en er is iets heel visceraal bevredigends aan om hem zijn gang te zien gaan in een sci-fi/fantasy universum. Bautista heeft gesproken over het feit dat het moeilijker is om zo’n gespierd postuur te behouden naarmate hij ouder wordt, dus terwijl Guardians of the Galaxy 3 een zwanenzang is voor dat specifieke soort personage, biedt Knock at the Cabin een levensvatbaar nieuw begin.
Ster van het ensemble
(Afbeelding credit: Marvel Studios)
Deze twee contrasterende rollen alleen al zouden Bautista een van de meest vermakelijke acteurs van 2023 maken, maar hij was ook te zien in twee andere films. De eerste is in Parachute, een onafhankelijk drama waarin hij een bijrol speelt als de onwetende manager van een diner theater. Hoewel de film buiten het South by Southwest Film Festival nog niet in de VS is uitgebracht, is hij veelbelovend omdat de regisseur vol lof spreekt over Bautista’s vriendelijkheid en bereidheid om nieuwe rollen te proberen. Zijn cameo laat ook zien dat hij steeds betrouwbaarder wordt als acteur – hij kan deel uitmaken van een ensemble in plaats van eruit te springen als “Hé, het is die worstelaar die die gast speelt!”.
Ook zijn rol als stemacteur in de nieuwste film van Hayao Miyazaki, The Boy and the Heron, zorgt ervoor dat Bautista goed in een bredere cast past. Als de parkietenkoning is Bautista even brutaal als wreed, en hij voegt zich bij een lange erfenis van fantastische zangprestaties in nasynchronisaties van Miyazaki-films. Hopelijk krijgt hij meer kansen in animatiefilms – net als met zijn bariton articulatie in Knock at the Cabin, is Bautista hier een onderschat talent.
Tot nu toe speelt Bautista de hoofdrol in Dune: Part II in 2024, waar hij zijn rol als de sadistische Glossu Rabban zal hernemen. Hij is een van de beste blockbustercasts in de geschiedenis en kan zich staande houden tussen sterren als Austin Butler en Stellan Skarsgard. En daarna? Nou, 2023 was een jaar van begin en einde voor Dave Bautista, en we kunnen alleen maar hopen dat het volgende decennium van zijn carrière net zoveel groei laat zien als het vorige.
Bekijk voor meer van onze eindejaarsoverzichten onze gidsen voor de beste films van 2023 en de beste tv-programma’s van 2023.