Als storytelling koning is, dan moet die koning gekroond worden tot Dark Urge. Ondanks de aanbeveling van de Baldur’s Gate 3 ontwikkelaars om eerst een volledig origineel personage te spelen, besloot ik dat mijn eerste uitstapje naar FaerÛn als een Haunted One zou zijn. Gekweld door gewelddadige gedachten en verontrustende impulsen, verraste de oorsprongsverhaallijn van BG3 Dark Urge me met zijn narratieve diepgang en dramatische inzet. Elke beslissing voelde ernstig, de dood van elk personage had harde gevolgen – en eerlijk gezegd denk ik dat het een beter uitgewerkt verhaal is dan het verhaal waar we als origineel personage op getrakteerd worden.
Ik ben nu bezig met mijn derde keer dat ik het spel speel, maar ik beschouw mijn Dark Urge-ervaring nog steeds als het hoogtepunt van Baldur’s Gate 3. Of je er nu voor kiest om je aangeboren slechtheid te omarmen of af te wijzen, de verhoogde inzet en complexiteit van de zogenaamde “Durge” is gewoon niet te vinden als een gewone Tav. Ik zou zelfs willen beweren dat Dark Urge de enige manier is om Baldur’s Gate 3 te spelen als u op zoek bent naar een bevredigend verhaal. Ik heb bonnetjes als u me niet gelooft – en maakt u zich geen zorgen, ik zal het spoiler-vrij houden.
Canonvoer
(Afbeelding credit: Larian Studios)Energie hoofdpersonage
(Afbeelding credit: Larian Studios)
In veel opzichten is Lae’zel het echte hoofdpersonage van BG3 – en daarom miste ik haar niet toen ik Dark Urge speelde.
Ik ben me ervan bewust dat er niet zoiets bestaat als een echte “canon” verhaallijn in een Dungeons and Dragons spel. Maar als er één was in BG3, dan zou het die van de Durge zijn. Het simpele feit van het bestaan van de Dark Urge betekent dat uw personage onverbiddelijk verbonden is met het hoofdplot, veel meer dan in de oorspronkelijke personagecampagne. U bent niet zomaar een alledaagse held met een worm in zijn hersenen, maar een echte stakeholder in de uitkomst van een lange, gevaarlijke reis.
Aangezien de Dark Urge net als uw zes metgezellen als een oorspronkelijk personage wordt beschouwd, zal het een aanzienlijke persoonlijke ontwikkeling doormaken naarmate het verhaal vordert. In plaats van vanaf de zijlijn toe te kijken, wordt u als een echt hoofdpersonage bij de actie betrokken. Ik ontdekte dit toen het spel, dankzij mijn verachtelijke aard en relatief lage goedkeuring van de meeste metgezellen, een romantische partner voor mij koos zodat het verhaal verder kon gaan. Nog grappiger was dat het spel het meest heldhaftige, lawful good-georiënteerde personage voor de klus koos.
(Afbeelding credit: Larian Studios)
Wyll Ravengard, die als een boosaardige kleine Dark Urge monnik het zwaard van Frontiers hanteert, was een waar genot. Het persoonlijkheidscontrast tussen Wyll en mijn Durge maakte een bijzonder brutaal Dark Urge-moment des te betekenisvoller; ik wilde aanvankelijk een zo kwaadaardig mogelijk personage spelen, maar het is een bewijs van de briljante schrijfstijl van Larian dat ik besloot mijn vriendje niet te vermoorden. Ik kon nog steeds een wreed beest zijn, dat een paar van de meest pure NPC’s in het hele spel vermoordde en het mezelf daarbij erg moeilijk maakte, maar het feit dat je een moordlustige maniak kunt zijn die toch een vrolijke groep beste vrienden heeft (en een edelman als partner) zorgt voor een unieke gelaagde roleplaying-ervaring.
Uw rad van het lot
(Afbeelding credit: Larian Studios)
Cutscènes, dialoog en extra content daargelaten, er is zoveel meer in de Dark Urge dan je op het eerste gezicht zou zeggen.
Hoewel het mogelijk is om een vergelijkbare tijd te hebben als je wreedheden begaat terwijl je je voordoet als een Ware Ziel, heeft de verhaallijn van de Duistere Aandrang een bijna Shakespeariaanse poëzie. Zonder me op spoilergebied te wagen, de narratieve implicaties van de oorsprong van uw drang betekenen dat de alwetende “botten-man”, Withers, een unieke rol krijgt. Hij doet me denken aan een koorlid in een Griekse tragedie, die uw dwaasheden uit de doeken doet en de speler waarschuwt voor gevaren die nog moeten komen. Hierdoor worden uw Dark Urge-beslissingen noodlottige momenten, die ofwel uw afdaling in pure chaos of uw afwijzing van een oude profetie in kaart brengen.
Withers is niet de enige die meer directe schermtijd krijgt als u dit pad kiest. Orin the Red en Lord Enver Gortash zijn ook beter vertegenwoordigd in de interactie met de Dark Urge, net als veel personages in de eindfase van het spel.
(Afbeelding credit: Larian Studios)
Uw romantische partner zal ook wat Durge-specifieke gedachten te delen hebben, vooral als u een relatie heeft met vampierenbroed Astarion, en deze zijn allemaal volledig inherent aan deze verhaallijn.
Cutscènes, dialoog en extra content buiten beschouwing gelaten, is er zoveel meer aan de Dark Urge dan u op het eerste gezicht zou denken. Het is misschien makkelijk om het af te doen als een beetje te spannend om te spelen, vooral als u al weet wat er met Alfira gebeurt en u het absoluut niet kunt opbrengen om haar iets aan te doen. Ik ben echter van mening dat juist deze momenten het zo’n getextureerde ervaring maken. Er is een gevoel van dreigend gevaar om elke hoek, een onverklaarbaar gewicht aan elke beslissing die u neemt dat u er onmiddellijk in meesleept en weigert u te laten gaan zonder eerst een hap te nemen. Beschouw dit als een bevel van de Absolute zelf: start het spel op en speel Dark Urge nu.
Mijn favoriete eindbaasgevecht in Baldur’s Gate 3 is volledig te missen, en absoluut de moeite waard om uit te zoeken.