Krediet: Sharkmob
Het is moedig voor een studio om een nieuwe Battle Royale te droppen in een drukke markt die al wordt gedomineerd door games als Warzone, Apex en Fortnite, en een overvloed aan kleinere titels die hun niche uithollen. Maar Bloodhunt heeft een paar dingen om het op te laten vallen. Ten eerste maakt het deel uit van het Vampire: The Masquerade-universum, dat zijn wereld onmiddellijk uitwerkt met coole overlevering en vampierwensvervulling. Het ziet er ook prachtig uit – een broeierige multiplayer-arena in stadsgezichten gemaakt met high-end singleplayer-looks, terwijl 45 spelers over daken rennen en naar de straten beneden gaan om gevechten te vinden of te vermijden.
gameplay bouwen
Krediet: Sharkmob
Het is de combinatie van stedelijk kaartontwerp en de moeiteloze behendigheid van de vampierjagers die de meest interessante dynamiek creëert in deze ondode turfoorlog. Spelers zijn enorm wendbaar; in staat om min of meer tegen de zijkanten van gebouwen op te rennen en van dak naar dak te springen. Het is een heel ander gevoel om schutters te vleien, die doorgaans structuren en afstand gebruiken om je uit de problemen te helpen. Hier worden de daken gescheiden door greppelachtige openingen die door de straten beneden zijn uitgehouwen om een bijna tweeledig boven- en onderspeelveld te vormen, verbonden door de nergens liminale ruimtes van de muren die je ertussen klimt. Gevechten kunnen worden vermeden of ontsnapt door simpelweg van een gebouw af te stappen. En hoewel de daken zijn waar dominantie wordt beweerd, beweren dat het via talloze kleinere gebouwen gaat om schietpartijen te bouwen die overgaan in straatgevechten, geïsoleerd en ingesloten door de architectuur om je heen.
Martin Hultberg, ontwikkelaar Sharkmob mede-oprichter en studio IP en communicatiedirecteur, legt meer uit: “we hebben een zeer verticale speelruimte. Zoveel games zijn plat en hebben veel lege ruimte tussen de opdrachten. In veel shooters sluit je iemand op en spoel je ze vervolgens weg met een granaat of zoiets, en schakel je ze uit. Hier moet je heel bewust omgaan met je omgeving. Oké, hij viel achter dat gebouw neer. Wat zit er achter dat gebouw? Waar zal ik heen gaan? Moet ik de straat op? Of moet ik hem gaan halen?”
Krediet: Sharkmob
De hoge/lage veranderingen van het bewegen tussen de daken en straten voegen een tactisch ruimtegebruik toe dat je normaal niet ziet in meer sterfelijke shooters waar een ongehulpte drop van 10 verdiepingen problematischer kan zijn. “Het draait veel om manoeuvreren en positioneren”, vervolgt Martin. “Ik probeer mensen het liefst in een hinderlaag te lokken en deze omgeving is daar heel vriendelijk voor – door van een richel te vallen, kun je iemand misleiden om je te volgen en als je jezelf correct positioneert, dan zullen ze in het nadeel zijn als ze’ komt naar beneden.” Het is iets dat het team beschrijft als een “interessant en onverwacht effect van de verticale speelruimte”.
Bloedbanden
Krediet: Sharkmob
Het lijkt misschien een voor de hand liggende tactiek om dan high te blijven, maar er zijn prikkels om de straat op te gaan, meer dan het vermijden van kogels. Een vampier zijn betekent natuurlijk bloed drinken, dus de mensen onder je, zowel in lengte als in evolutionaire status, zijn handige aanvullingen op je gezondheid als je schade hebt opgelopen. Er zijn ook busjes die zich bijna als buitkisten gedragen, geladen met spullen om te grijpen. De meest bruikbare trekpleister op straat zijn echter speciale mensen met ‘resonant’ bloed. Het vinden van deze kan bepaalde vaardigheden versterken, zoals genezing, krachten, cooldowns enzovoort, en hoewel je ze niet nodig hebt om te winnen, zijn ze duidelijk een voordeel. Vooral omdat ze stapelen, wat betekent dat het besteden van wat vroege wedstrijdtijd aan het verzamelen van buffs later het verschil kan maken.
Een vampier zijn komt natuurlijk met meer dan alleen op bloed gebaseerde genezing, want dit is ook een op klassen gebaseerde shooter, wat betekent dat je speelstijl net zo veel gaat over een pre-game keuze als het vinden van uitrusting in een wedstrijd. Door Vampire: The Masquerade’s verschillende clans te spelen, zijn er momenteel zes klassen; twee elk van de Brujah, Toreador en Nosferatu. Elk speelt ruwweg met variaties van respectievelijk een tank, ondersteuning en stealth-stijlen.
De Brujah hebben vaardigheden, zoals krachtveldachtige schokgolven of verbeterde genezing, en een gedeelde krachtige sprong voor beweging. De Toreador-klassen gebruiken een dash in teleport-stijl en vaardigheden die onmiddellijke cooldown-verversingen of teamgenezing omvatten. En ten slotte gebruiken de twee Nosferatu-klassen een verdwijnende beweging om zichzelf ongezien voort te stuwen, terwijl dingen als een verhulde hurkzit, of de kracht om een spoor te zien dat door gewonde vijanden is achtergelaten, hen in staat stelt op de oppositie te jagen.
Machtsspel
Krediet: Sharkmob
Het is een interessante mix van vaardigheden, en in de teammodi voor drie spelers kun je er maar één van elk hebben, wat betekent dat je ten minste één van elke clan moet beheersen. Het levert ook een aantal interessante uitdagingen op om geen ‘steen-papier-schaar’ win/verlies-situatie te creëren wanneer specifieke krachten in een wedstrijd botsen. Het is iets dat Bloodhunt probeert te vermijden door ervoor te zorgen dat de krachten op zichzelf niet expliciet krachtig zijn.
“Onze krachten zijn meer complementair aan de speelstijl en bijna utilitair en tot op zekere hoogte”, legt producer David Sirlend uit. “Het gaat om de wapens en het schieten, maar met de krachten kun je dat op verschillende manieren doen. Het geeft je heel veel kracht om op een andere manier te spelen, maar het is niet nodig. Je schade komt in wezen van wapens”.
Krediet: Sharkmob
Ik heb maar een paar rondes Bloodhunt gespeeld, dus ik heb er niet echt genoeg tijd mee gehad om echt harde meningen te vormen over de gameplay, maar ik vond het leuk wat ik zag. Zoals ik al zei, het ziet er prachtig uit en er is een interessante stroom om het ene moment over de daken te laaien in een kogelregen, en het volgende moment ongezien te mokken in de straten beneden. The Vampire: The Masquerade-onderdelen voelen ook goed aan – van de krachten waarmee je kunt springen en klimmen terwijl je vecht, tot het grijpen van mensen in steegjes om zich te voeden. Zelfs de lobby/verkoper, in een kathedraalgebied met een beetje een nachtclubsfeer, voelt Masquerade-y aan. Dat, en de verschillende mode-items (het doelwit om geld mee te verdienen, afgezien van een gevechtspas zijn ijdelheidsitems) heeft net genoeg van dat Masquerade-gevoel van straatmode en couture, terwijl ruwe criminelen en hooghartige adel de schouders eronder zetten om het hoofd te bieden aan de dagelijkse ondood zijn. Als het op deze eerste belofte kan voortbouwen wanneer het later dit jaar wordt gelanceerd, is er misschien ruimte voor in de Battle Royale-rotatie.