Elke D&D-speler die zijn zout waard is, houdt van een goede Mind Flayer – ikzelf ook. Dus vanaf het moment dat ik de gewonde Mind Flayer buiten het omgevallen Nautiloid schip in Baldur’s Gate 3 zag liggen, voelde ik me gedwongen om ze te helpen. Helaas, welke opties je ook kiest, het lijkt erop dat er gewoon geen manier is om de arme stervende illithid weer gezond te maken zonder jezelf op te offeren.
Ik heb dit op de harde manier geleerd. Het maakt niet uit of u goed rolt in de dialoog, of alle helende drankjes die u hebt verzameld aan hun voeten gooit, de illithid blijft ongeneeslijk.
De ziekste
(Afbeelding credit: Larian)TOP OP DE WERELD
(Afbeeldingskrediet: Larian)
Baldur’s Gate 3 recensie: “Een nieuwe gouden standaard voor RPG’s”
Het behoeft geen betoog dat ik hier razend om was, zoals elke zoetgevooisde bard dat zou zijn. Zoals u ongetwijfeld heeft gezien tijdens het laatste gevecht aan boord van de door vlammen overspoelde Nautiloid Spelljammer, zou een illithid inderdaad een machtige bondgenoot zijn. En hoewel er later in het verhaal een manier is om bevriend te raken met zo’n Mind Flayer – en er zelfs een vreemde, op tentakels gebaseerde romance mogelijk is – waarom hadden we deze hier niet kunnen helpen?
En ik ben niet de enige die boos is over het onvermogen om ze te genezen. Mensen klagen er online al jaren over. Het lijkt erop dat er al sinds 2020 forums in leven zijn met de vraag of er een manier is om de lieve Flayer te redden, maar het geklaag leek aan dove (dev) oren te zijn gevallen.
Ter verduidelijking, en ook in het belang van een segue – voor iedereen die verward is over mijn gebruik van zij/hun voornaamwoorden voor Mind Flayers – op mijn reis in de overlevering van illithiden ontdekte ik dat de meesten zich niet identificeren als een specifiek geslacht, en eigenlijk seksueel tweeslachtig zijn. Ik kan me voorstellen dat het concept van sekse en geslacht heel primitief en onnodig lijkt voor een onvoorstelbaar intelligent pandimensionaal wezen.
In wezen staat onze tentakelachtige vriend boven zulke willekeurige constructies. En terecht, want hun breinkracht reikt veel verder dan die van welk wezen dan ook in de Vergeten Rijken.
Het is dit verbijsterende intellectuele niveau dat het zo gevaarlijk maakt om in de buurt van een Mind Flayer te komen, laat staan er een te helpen (al dan niet gewond).
De hersenen van illithiden zijn namelijk verstrekkend. Over het algemeen zijn ze verbonden met een hub of “ouder” brein dat bestaat uit de ontelbare breinen van hun voorouders, waardoor ze een ultra-slim hivemind vormen. U begrijpt nu al waarom het helpen van één van hen niets zou betekenen tegen de massa geesten die in hun psyche verstrengeld zijn. Zo’n collectief bewustzijn is gewoon te veel voor kleine sterfelijke hersenen om te bevatten.
Zelfs namen van geestdoders bestaan uit gedachten en beelden, en zijn veel te complex om zelfs maar in woorden te kunnen worden uitgedrukt. Dit plaatst illithiden op een heel ander niveau dan mensen, orcs en de rest. Zelfs elfen verbleken in vergelijking met een geest die zo groot is. Wij zijn voor hen als mieren, of beter gezegd, vee voor ons. Omdat hun hersenen zo groot zijn en hun wil om te domineren zo enorm, zien ze ons als inferieure wezens. Alleen geschikt als fokdieren om de lekkerste hapjes voor zichzelf en hun kikkervisjesbaby’s te oogsten: de sappige hersenen van mindere wezens.
Dat wil niet zeggen dat illithids hun lasten niet waarderen. U zult een Mind Flayer bijna altijd in gezelschap van meerdere thralls aantreffen. Deze geestbeheersende wezens zijn aan hen gebonden, en er zijn bewijzen dat sommigen erg gehecht raken en zelfs rouwen om hun troon.
Mind Flayers staan er zelfs om bekend dat ze hun fokdieren kleine geschenken en snuisterijen geven om hen te vermaken in hun vrije tijd. Dit wetende, en begrijpend dat het verhaal van Baldur’s Gate 3 nogal verstrekkend is, is wat me in de eerste plaats in de problemen heeft gebracht.
Maar waarom kan ik niet helpen?
(Afbeelding credit: Larian)
“Ze wikkelen hun vlezige tentakels teder om je hoofd en verwaardigen zich om de praktisch overbodige hersenen die je ze hebt aangeboden te verslinden om zichzelf te genezen. Game over.”
Toen ik het “schepsel” met zijn slinkende gezondheidsbalk naderde, waren er drie mogelijke manieren waarop deze interactie kon verlopen: Neuken, trouwen of doden.
Grapje. Soort van. Of je schakelt ze uit met een snelle stoepslag; je gebruikt je reddingsworpen om hun tanende oproepen aan het illithidengebroed in je hersenpan te weerstaan; of je geeft toe aan de hentai-verleidingen en leunt voor een kus. U mag raden welke optie ik heb gekozen.
De illithid is helaas niet geïnteresseerd in het vervangen van zijn waarschijnlijk uitgeputte gezelschapstrouwe. Niet in de huidige staat. Zelfs als u al uw punten steekt in het maximaliseren van uw wijsheid en intelligentie, op het moment dat u toegeeft, slaan ze hun vlezige tentakels teder om uw hoofd en verwaardigen ze zich om het praktisch overbodige brein dat u hen hebt aangeboden te verslinden om zichzelf te genezen. Game over.
In wezen lijkt hun aanwezigheid alleen maar te dienen om de speler een soort wraak te laten nemen op de kwaadaardige antihelden die hun hersenen hebben geïnfecteerd met een vleesetende parasiet. Begrijpelijk. Maar wat als ik daar zin in heb? Wat als ik mijn dagen zorgeloos wil slijten als een Mind Flayer-tijger?
De grootste moeilijkheid bij het ontwerpen van iets met dat laatste effect, is de noodzaak voor een geheel nieuwe manier van spelen. Hoe laat je de speler in hemelsnaam enige autonomie als hij als een thrall speelt? Bovendien, hoe geef je een personage weer wiens geest verbonden is met een collectief bewustzijn dat groter is dan iemand van ons ooit heeft ervaren, met slechts de beperkte technologie die we vandaag de dag hebben?
Nou, er is een interessante nieuwe uitdaging voor wat Baldur’s Gate 3 DLC. Ik hoop in ieder geval dat dit iemand op een idee brengt voor een vreemd indie-spelletje, want ik zou wel eens willen zien hoe dat zou uitpakken. Slecht, denk ik.
Hier zijn wat Baldur’s Gate 3 tips en trucs om u aan de goede kant van leven en dood te houden