In Assassin’s Creed Mirage zit ik boven op een muur, klaar om mijn verborgen mes in een nietsvermoedende bewaker beneden te steken. Ik zit momenteel midden in mijn eerste contract in Bagdad, waardoor ik niet in het hoofdverhaal zit maar een gemene kapitein moet uitschakelen die een spion van de rebellen gevangen houdt. Helaas voor mij is er ergens in het complex waar mijn prooi zich bevindt een scherpschutter, dus ik kan nog niet met mijn trouwe adelaar naar boven kijken. Terwijl ik door het struikgewas sluip en op een muur klim, kijk ik eerst naar de eerder genoemde bewaker.
Een beetje te haastig besluit ik om een luchtmoord te plegen, maar net als mijn zwaard de arme man doorboort, realiseer ik me dat ik het helemaal verknald heb. Een burger die ik in eerste instantie niet zag, staat in de hoek en is zojuist getuige geweest van mijn moordaanslag. Oh, verdorie. Voor ik het weet, rennen ze schreeuwend om hulp weg, zoals ze begrijpelijkerwijs zouden doen, en verschijnt er een rode meter op mijn scherm. Dit is niet hoe het had moeten gaan, en ik wil meteen opnieuw beginnen om te bewijzen dat ik het Credo kan waarmaken en een echte sluipmoordenaar kan zijn.
Toen realiseerde ik me: dit is wat ik echt gemist heb. Assassin’s Creed Mirage keert niet alleen terug naar de wortels van de serie met zijn focus op parkour en stealth, maar het doet dit ook met een klassiek systeem van 14 jaar oud waar ik zo blij mee ben: Notoriety. Hoewel het begin van het systeem vorm begon te krijgen in de originele Assassin’s Creed-game, kwam het pas echt van de grond als volwaardige functie in Assassin’s Creed 2. Notoriety is door de jaren heen in verschillende variaties in de serie blijven opduiken. Maar Mirage heeft het in stijl teruggebracht, door zowel naar het klassieke systeem te knikken als het te verbeteren op een manier waardoor de wereld reactiever en meeslepender aanvoelt dan ooit.
Zich gedeisd houden
(Afbeelding credit: Ubisoft)
Mijn tijd met Assassin’s Creed Mirage heeft tot nu toe een beetje gevoeld als een reis door het verleden. Hoewel ik nog maar een paar uur bezig ben met het avontuur van Basim, duurde het niet lang voordat het me deed nadenken over de serie als geheel, en waarom bepaalde functies zoals Notoriety me het gevoel geven een echte huurmoordenaar te zijn. Toegegeven, ik was vergeten hoe belangrijk deze functie was in Assassin’s Creed 2, maar zodra ik in Mirage een tutorialmelding zag verschijnen over Notoriety, verscheen er een grote glimlach op mijn gezicht. Zoveel herinneringen kwamen terug en ik was meteen enthousiast om deze functie op een nieuwe manier opnieuw te ontdekken.
Op de radar
(Afbeelding credit: Ubisoft)
Op de radar: Assassin’s Creed Mirage – Een diepe duik in de terugkeer naar de roots van de serie met Ubisoft Bordeaux
Ik heb de manier waarop het originele Notoriety-systeem in Assassin’s Creed 2 mijn sluipvaardigheden op de proef stelde altijd erg gewaardeerd, en zorgde ervoor dat ik in elke situatie beter oplette hoe ik te werk ging. Je kunt tenslotte niet zomaar iedereen neersteken in het zicht en verwachten dat de omstanders zich niets van je aantrekken. Op een bepaalde manier helpt het om te versterken wat het betekent om een huurmoordenaar te zijn: u moet proberen vanuit de schaduw toe te slaan en uw doelwit uitschakelen zonder gezien te worden. Stealth is tenslotte de naam van het spel.
Het klassieke systeem had een meter die u vertelde hoe ver u was tussen berucht en incognito. De meter steeg steeds meer als u betrapt werd op iets illegaals, en bewakers achtervolgden u als de meter hoger werd. Verschillende variaties op deze meter werden in latere spellen geïntroduceerd, waarbij Assassins Creed 3 drie verschillende niveaus had die bepaalden hoe snel bewakers u zouden ontdekken of hoe waarschijnlijk het was dat ze u zouden aanvallen. Deze meter was niet erg vergevingsgezind en was vaak erg frustrerend als hij te hoog werd.
Het tij begon te keren in Assassin’s Creed Black Flag, dat pas echt een wanted-style systeem had als u de zee op ging; boten van een hoger niveau achtervolgden u naarmate u meer betrapt werd op het verpesten van uw zaakjes. Assassin’s Creed Syndicate deed het een paar jaar later ook anders, met leden van de rivaliserende Blighter-bende die u op straat aanvielen als gevolg van uw banden met de Rooks. Dankzij bende-upgrades kon u echter elke vorm van beruchtheid volledig tenietdoen.
Toen de serie overging op het introduceren van RPG-elementen in Assassin’s Creed Origins, Assassin’s Creed Odyssey en Assassin’s Creed Valhalla, was het beruchtheidssysteem niet langer zo’n prominent onderdeel. Odyssey had zijn eigen soort versie ervan in de vorm van het huurlingensysteem. Als u werd betrapt op het plegen van misdaden of als u de verkeerde persoon boos maakte, kon uw reputatie ervoor zorgen dat u een premie op uw hoofd kreeg, en een huurling zou u actief door heel Griekenland achtervolgen. Hoewel het een unieke draai was met een hoge inzet, had het niet helemaal hetzelfde gevoel.
Verborgen Een
(Afbeelding credit: Ubisoft)
Door de manier waarop het in de loop der tijd veranderd en geëvolueerd is, vond ik het Notoriety-systeem onverwacht verfrissend en ik vind het leuk om te zien dat het een echte comeback maakt in Assassin’s Creed Mirage. Sterker nog, hoe meer tijd ik ermee doorbreng, hoe meer ik ervan overtuigd raak dat Basim’s avontuur de beste versie van het systeem tot nu toe is. Het heeft nog steeds een aantal overeenkomsten met de vorige delen: u haalt gezochte posters neer en koopt mensen om om uw beruchtheid te verminderen (net als AC2 en 3), en het gebruikt ook een meter met verschillende niveaus die de kans vergroten dat u wordt aangevallen door bewakers in de buurt. Wat het spel echter onderscheidt, is de manier waarop het de wereld echt tot leven brengt en stealth weer belangrijk laat voelen.
Als u bijvoorbeeld ergens in knijpt en betrapt wordt, zullen mensen in de buurt reageren. De meter begint te schoppen en het slachtoffer van uw misdaad zal de bewakers roepen. Deze onmiddellijke feedback maakt indruk op u en maakt duidelijk dat uw acties gevolgen kunnen hebben als u niet voorzichtig bent. Naarmate uw beruchtheid toeneemt, zullen mensen zich rond uw gezocht-posters verzamelen en u zelfs aanwijzen bij de bewakers als ze u voorbij zien komen en uw meter hoog staat. Het voelt in bepaalde opzichten veel reactiever en echter dan ooit, en het zorgt ervoor dat ik constant nadenk over alles wat ik doe.
Net als mijn ongelukkige misstap tijdens het contract, zijn er verschillende momenten geweest waarop ik een bewaker met een werpmes heb geslagen, om vervolgens gepakt te worden door een omstander die me het wapen zag weggooien. Ik weet zeker dat ik nog veel meer kan ontdekken, maar Assassin’s Creed Mirage heeft me een hernieuwd gevoel van waardering gegeven voor het Notoriety-systeem en de manier waarop het me helpt te herontdekken wat het betekent om een echte huurmoordenaar te zijn. Het moedigt me niet alleen aan om extra goed op mijn omgeving te letten (zoals elk lid van de Hidden Ones zou moeten doen), maar het zorgt er ook voor dat ik steeds doordachter te werk ga om niet gepakt te worden.
Kijk wat er nog meer in het verschiet ligt in onze opsomming van aankomende Ubisoft-games.