Baldur’s Gate 3 is de beste game van dit jaar met een ruime marge. Het heeft hart, hersens en geen gebrek aan geslachtsdelen, althans als je afgaat op de uitputtend wilde geilheid van de fanbase. Het is breed, diepgaand en avontuurlijk op alle juiste manieren, en kan misschien wel aanspraak maken op de titel van beste fantasygame van het afgelopen decennium. Voor mij is het vooral fantastisch – ik speel D&D al meer dan tien jaar regelmatig en enigszins obsessief – iets wat er, ondanks mijn aanvankelijke weerstand, toe heeft geleid dat ik gaandeweg heel wat D&D lore heb opgesnoven.
In vroegere jaren stond ik afwijzend tegenover de kern van de Forgotten Realms setting waarin D&D zich meestal afspeelt, iets dat voor mij weinig meer leek te zijn dan baseline generieke fantasy en wat ik af en toe beschouw als “Tolkan’t”. Maar zo ziet de wereld van D&D er op het eerste gezicht misschien uit, maar zodra u de lagen afpelt, realiseert u zich dat er een heleboel vreemde dingen in het spel zijn – die alleen in de marge blijven om mensen niet bang te maken. En die vreemde dingen zijn precies waar een theoretische Baldur’s Gate 3 DLC zich op moet richten.
Naar de enige plek die nog niet verpest is door Gortash… SPAAYCE!
(Afbeelding credit: Larian)
Voor mij zijn de twee grote setting-elementen die ik altijd al tot hun recht heb willen zien komen Spelljammers en de Bloedoorlog – die allebei al in de eerste vijf minuten van Baldur’s Gate 3 worden geplaagd.
Spelljammers is zeker de vreemdere optie, een heel rijk van magisch aangedreven ruimtereizen op betoverde luchtschepen, maar het is niet zo vreemd voor BG3: de Nautiloid waar de Mind Flayers je op pakken in de tutorial van het spel is een eldritch vorm van een “Spelljammer” schip. Het is alleen jammer dat het neerstort voordat je level twee hebt bereikt en dat je vanaf dat moment zo’n beetje aan land gekluisterd bent.
Ondertussen is de vreemde realiteit van waaruit uw gecreëerde Guardian tot u spreekt eigenlijk de Astral Sea, de kosmische tussenruimte waar Spelljammers doorheen vliegen. Spelljamming is zowel soft sci-fi als fantasy, maar het zou een beetje een lastig verhaal zijn omdat u vrijwel overal terecht kunt komen, maar de zin “magische vliegende piratenschepen” zou al een rechtvaardiging voor de poging moeten zijn.
De hel? Ja!
(Afbeelding credit: Larian)
Dan is er nog de Bloedoorlog, die in BG3 ook duidelijk op de achtergrond aanwezig is, maar waar het spel zich nooit direct mee bezighoudt. Om een lang verhaal kort te maken: hordes destructieve Demonen en legers tirannieke Duivels moorden elkaar al sinds mensenheugenis uit in Avernus, de bovenste laag van de Hel, voor het recht om alles op hun manier te verpesten, escalerend tot de langste en wreedste oorlog in de hele D&D lore. Het geliefde barbaarse maatje Karlach is een ontsnapte uit de Bloedoorlog, en de Nautiloid vaart over een van de vele slagvelden in de eerder genoemde tutorial, waardoor we het van een afstandje kunnen bekijken – maar het doet niet helemaal recht aan het hele gebeuren.
De Bloedoorlog is eigenlijk het moment waarop Dungeons and Dragons helemaal opgaat in “heavy metal album cover”.
En dat komt omdat Dungeons and Dragons in de Bloedoorlog helemaal “heavy metal album cover” gaat: denk aan rookverspreidende oorlogsmachines en piekerige Mad Max-voertuigen met gloeiende pentagrammen, allemaal bemand door grommende, bloeddorstige afgekeurden van Doom Eternal. Je hebt de duivelsgod Asmodeus aan het hoofd van het ene team, een godheid die zo sluw is dat Raphael er als een kleuter met een hersenschudding uitziet, en tegenover hem de letterlijke toonbeelden van bloedvergieten en corruptie die bekend staan als de Demon Lords, die variëren van tentakelachtige, tweekoppige chimpansees tot snobistische schimmels tot gewoon stapels alwetende drab.
(Afbeelding credit: Wizards of the Coast)
Ik vertel dit niet zonder goede reden: ik heb drie jaar lang een campagne geleid met “Descent into Avernus”, een D&D avontuur dat helemaal draait om de Bloedoorlog en de machinaties van de Hel, om nog maar te zwijgen van de gebeurtenis die van Zevlor en de Tieflings vluchtelingen maakt in de eerste akte van BG3. Het is echt een van de beste ervaringen in D&D die ik ooit heb gehad – deels vanwege de duidelijke joie de vivre van de setting.
Baldur’s Gate 3 gidsen
Baldur’s Gate 3 tips
Is Baldur’s Gate 3 op PS5, Xbox en Switch?
Baldur’s Gate 3 level limiet
Baldur’s Gate 3 moeilijkheidsgraad
Bovendien helpt het dat het een idee is dat diep verbonden is met Karlach, en in mindere mate met Wyll. Zariel, de met toorn gevulde gevallen engel die met beide personages wordt geassocieerd, is de hoge generaal die over Avernus regeert en de troepen van Asmodeus in de Bloedoorlog controleert, en een personage waarvan ik erg teleurgesteld was dat het nooit in BG3 verscheen. Daarover gesproken, toen de Soul Coins, die Karlachs mechanische hart activeren, begonnen te verschijnen, slaakte ik een oneerbiedig gilletje van opwinding – want in de D&D overlevering worden deze munten meestal gebruikt om de ronkende War Machines van The Nine Hells van brandstof te voorzien, die er allemaal uitzien als bestuurbare versies van de House Robots uit Robot Wars.
Ik ben dol op Karlach en haar krachten, maar zelfs nu voel ik me een beetje bedrogen omdat Larian me plaagde met de kans om een enorme gepantserde tank vol gemonteerd wapentuig door de vurige krochten van Avernus te loodsen, om die hoop weg te nemen toen bleek dat de Soul Coins gewoon een manier waren om een vriend (vrijwillig) in brand te steken. Een DLC die zich in Avernus afspeelt, zou in ieder geval de kans hebben om dat onrecht recht te zetten, en als er niets anders is, zou ik tante Ethel wel eens willen neerslaan met een monster truck die door Satan wordt aangedreven.
We zijn hier op GamesRadar dol op alles wat met BG3 te maken heeft: lees voor meer ons interview met Orin the Red-actrice Maggie Robertson, of bekijk hoe de stem van de Dark Urge tot stand kwam!