World of WarCraft-spelers smeekten Blizzard Entertainment al een tijdje om een terugkeer naar de oorsprong van de MMORPG. In augustus 2019 kregen ze hun wens. De oude gebruikersinterface was terug, en levelen ging veel langzamer – het was weer meer afhankelijk van het vormen van gemeenschappen om dungeons aan te gaan en quests te voltooien. Maar toen Classic vooruitgang begon te boeken en updates begon uit te voeren, waardoor de Wrath of the Lich King-uitbreiding erbij kwam, bracht Blizzard een tweede server uit.
Deze was zwaarder en moeilijker dankzij een functie die rechtstreeks uit de Diablo-serie kwam: permadeath. De nieuwe server, World of WarCraft Classic Harcore genaamd, kwam in augustus 2023 uit met nieuwe, duidelijk zwaardere uitdagingen. Het duurde even voordat de bal aan het rollen ging, maar het brute karakter van deze servers zorgde ervoor dat spelers zich verenigden op een manier die doet denken aan MMORPG’s van een vorige generatie – de generatie toen World of WarCraft nog nieuw was en MMORPG’s nog nieuw voor het grote publiek.
Dit is iets wat ik persoonlijk ook aan den lijve heb ondervonden. De Trade Chat op mijn server is op elk uur van de dag in beweging met spelers die op zoek zijn naar groepen om content te wissen, quests te voltooien en samen in level te stijgen. De aard van Hardcore Classic stimuleert, zo niet dwingt, samenwerking tussen spelers op een manier die de “Retail” of de meest actuele versie van World of WarCraft niet doet. Er zijn wel spelers die zich niet altijd even goed gedragen, maar ik heb al heel wat ontmoetingen gehad met spelers die graag een handje wilden helpen.
Vrede en liefde
(Afbeelding credit: Blizzard)HARD TOT DE KERN
(Afbeelding credit: Blizzard)
World of Warcraft Classic Hardcore heeft me weer helemaal verliefd gemaakt op levelen
Tijdens het levelen van mijn Human Paladin, bijvoorbeeld, had ik een murloc te veel getrokken terwijl ik het lijk van een gesneuvelde soldaat probeerde te vinden voor een quest. Gelukkig kwamen spelers uit de buurt tussenbeide en hielpen me de aanval van drie amfibische monsters te overleven. Als dank gaf ik hen een Blessing of Might en gingen we weer op weg. Dit is verschillende keren gebeurd tijdens mijn levelingavontuur in Classic Hardcore, en elke keer voordat ik aan mijn onvermijdelijke einde kwam door de hand van een monster dat ik per ongeluk had getrokken, kwamen er spelers om me heen staan om te helpen. Het is een houding die ik ook naar anderen heb uitgebreid, want één fatale fout betekent dat je vanaf level één weer aan het grinden bent, je voortgang in zijn geheel weggerukt.
Maar daarbuiten zijn spelers over het algemeen behulpzaam geweest. Ik wilde samen met een vriend de extreem gevaarlijke tocht naar Teldrassil (de Night Elven startstad) maken, zodat we leden van onze groep konden ontmoeten die na hun dood net waren omgevormd tot Night Elves. Toen ik andere spelers met een hoog level benaderde voor een mogelijke escorte, gaf een Dwerg me gul één goud om een magiër te betalen voor een teleport. Het zijn dit soort momenten die bijdragen aan het gemeenschapsgevoel. Iedereen helpt of wil helpen op welke manier dan ook. Al is het maar helpen bij het doden van een groep mobs, het geven van goud aan nieuwe spelers en soms een gratis zak.
World of WarCraft heeft altijd iets van een stigma gehad dat aan de community kleeft, en Classic Hardcore helpt om dat tot op zekere hoogte te ontkrachten. De populaire variétéstreamer CohhCarnage deelde mee dat hij de laatste tijd positieve ervaringen had met de MMORPG, en schreef dat toe aan het feit dat het een zwaardere ervaring is dan de vanilla-versie van het spel. “Mensen spelen niet op deze server omdat ze de behoefte hebben om de beste te zijn,” zei hij, toen hij de aantrekkingskracht van de server uitlegde, samen met de mildere, meer gastvrije houding van de spelers die zichzelf voortdurend voor (en op) de wolven gooien.
(Afbeelding credit: Blizzard)
“Maar buiten de allure van het mogelijk tegenkomen van je favoriete streamer die terugkeert naar het spel of het ijzer smeden terwijl het heet is, emuleert World of WarCraft Classic Hardcore hoe het voelde om oude MMORPG’s te spelen.”
Cohh maakt ook deel uit van een van de grootste gildes op het Classic Hardcore-gebied, Defias Pillager, en wordt vergezeld door andere populaire streamers zoals Emiru, Mizkif en sodapoppin. En in combinatie met de overwegend positieve ontvangst van The War Within, hebben de Classic Hardcore-servers een sprong in populariteit gezien – met name Defias Pillager. Drie maanden geleden had de server ergens rond de 69.000 spelers en nu staat hij op ongeveer 231.000 headcounts. Blizzard deelde in september 2023 zelfs enkele statistieken over wat de meest gespeelde klassen op de servers waren, de top vijf doodsoorzaken en de meest gespeelde rassen. Dit is waarschijnlijk veranderd door de gestaag stijgende populariteit van de Classic Hardcore-servers, maar geeft een kijkje in de algemene vooruitgang die kort na de lancering van de servers werd geboekt.
Maar buiten de allure van het mogelijk tegenkomen van uw favoriete streamer die terugkeert naar het spel of het ijzer smeden terwijl het heet is, emuleert World of WarCraft Classic Hardcore hoe het voelde om oude MMORPG’s te spelen. Het is onhandig en experimenteel op een manier die de meeste moderne MMORPG’s niet zijn. Maar u kunt er de bouwstenen in zien die World of WarCraft later zouden definiëren als een van de meest vormende en invloedrijke MMORPG’s aller tijden.
En dit, in combinatie met het duidelijke gemeenschapsgevoel, maakt Classic Hardcore zo charmant en de moeite waard om te spelen. Het voelt bijna aan als een kristallisatie van de tijd waarin u met gildegenoten en vrienden op TeamSpeak neerplofte om tijd te besteden aan het levelen met groepen of het verslaan van woeste wereldbazen. Het dwingt u om die tijd te nemen en die toewijding aan een rol of zelfs een ervaring te hebben die anders in de structuur en het ontwerp van moderne MMORPG’s ontbreekt. Er is een reden waarom Classic Hardcore populair is, en dat is niet alleen vanwege de wilde moeilijkheidsgraad, maar ook vanwege het onwrikbare gemeenschapsgevoel.
De 25 beste RPG’s die u nu kunt (en zou moeten) spelen