Het klassieke, volledig rode kostuum van Daredevil is een van de meest opvallende superheldenontwerpen in het Marvel Universum. Maar in de jaren ’90 veranderde Matt Murdock tijdelijk van kostuum door een zwart en rood pantser aan te trekken.
Hoewel het destijds controversieel was, is Daredevil’s zogenaamde zwarte harnas een cultfavoriete (maar zelden herziene) look voor de held geworden. Nu, met Daredevil: Black Armor, staat het pak weer in het middelpunt dankzij schrijver DG Chichester, die het pak samen met tekenaar Scott McDaniel heeft gemaakt, en tekenaar Netho Diaz voor een flashbackverhaal dat zich afspeelt in het klassieke harnas-tijdperk.
Newsarama sprak met Chichester in de aanloop naar de release van Daredevil: Black Armor #1 op 22 november om te praten over hoe het is om terug te gaan naar die controversiële Daredevil-look, hoe de dingen deze keer anders zijn en wat het betekent om in het gepantserde tijdperk van Matt Murdock te duiken.
(Afbeelding credit: Marvel Comics)
Newsarama: Dan, het is al een tijdje geleden dat je Daredevil hebt geschreven. Ten tijde van jouw serie had hij een aanhang, maar sindsdien is hij een wijdverspreid popcultuurfenomeen geworden. Hoe voelt het om naar hem terug te keren nu hij een volwaardige multimedia-ster is?
DG Chichester: Het is even geleden, ja. Maar in mijn hoofd is hij altijd het personage geweest, toch? Dus voor mij, denk ik, en misschien voor mensen zoals ikzelf, is het een beetje anders, want ik heb altijd een hoge dunk van hem gehad. Niet alleen toen ik het personage schreef en delen van die creatieve inspanningen leidde.
Vroeger waren we altijd aan het pushen voor een groter Daredevil-platform. Op een gegeven moment hadden we zelfs een plan voor het Daredevil-kantoor om meerdere Daredevil-titels te maken. In mijn gedachten is hij altijd prominent geweest, dus het is gewoon spannend om te zien dat andere mensen hem inhalen.
Mijn moeder zei laatst: “Ik heb me nooit gerealiseerd dat hij overdag ook advocaat is,” wat ik erg grappig vond. Dus het is geweldig om te zien dat andere mensen dat duidelijk, quote, unquote, “inhalen”. Het is bijzonder. Maar ik heb het gevoel dat hij voor mij altijd zo’n geweldig, rijk personage is geweest. Het is geweldig voor de rest van jullie om aan de show mee te doen.
Daredevil: Black Armor gaat terug naar de tijd van uw oorspronkelijke serie toen Matt het titulaire harnaspak droeg, dat een kort leven beschoren was maar sindsdien een cult-favoriet is geworden. Wat kunt u met Matt in het zwarte harnas doen met uw verhaal dat u niet per se kunt doen als hij zijn klassieke kostuum draagt?
Goede vraag. Ik vind het leuk en grappig dat het nu een cultfavoriet is, toch? Want toen we het kostuum destijds maakten, heb je geen idee hoeveel gezeik ik toen kreeg over dat kostuum, en Scott McDaniel die het ook ontwierp. Het was erg controversieel.
Je kunt het kostuum niet veranderen en hem in een Power Ranger harnas stoppen! En waarom heeft Daredevil eigenlijk een harnas nodig, hij heeft superzintuigen!
(Afbeelding credit: Marvel Comics)
Maar de rechtvaardiging was dat hij het opneemt tegen al deze zware personages in het verhaal ‘Fall From Grace’. Hij wordt niet getroffen door slechts één of twee schurken, maar door een veelvoud aan rampen. Dus we zeiden, de man heeft gezond verstand. Hij heeft een rechtendiploma. Waarom zouden we hem niet beschermen zodat hij de mensen om hem heen kan beschermen? Ik denk dat het heel goed werkte in het verhaal.
Jaren later, toen de Daredevil TV show uitkwam, onthulden ze eindelijk zijn kostuum. Het was niet precies hetzelfde kostuum, maar het was een meer gepantserd, versterkt pak. Ik weet nog dat ik hardop lachte en zei “eindelijk!” [lacht].
Dus toen editor Devin Lewis me benaderde over het project, en het eerste wat hij zei was dat ze het in dat tijdperk wilden afspelen, in dat kostuum, moest ik weer een beetje lachen om dezelfde redenen.
Toen ging ik terug en dacht na over hoe ik het nu zou gebruiken. En opnieuw zetten we een situatie op waarin Matt Murdock het opneemt tegen zeer sterke bedreigingen. En in klassieke Matt Murdock-stijl wordt hij een beetje neergeslagen en moet hij lijden. Toen ik me in het verhaal verdiepte en het echt omarmde, realiseerde ik me dat dit verhaal niet per se over het harnas gaat, maar het wordt een soort manier om te verrijken wat ik begon te doen toen ik het boek volledig aan het schrijven was, maar ik heb dat deel van het verhaal nooit kunnen afmaken.
Ik heb me er nooit verder in kunnen verdiepen, of me meer kunnen verdiepen in de nu drievoudige identiteit van Matt, Jack Battlin persona. Dus wat betekent het allemaal? Hoe jongleert hij daarmee? Dus het pantser werd iets heel betekenisvol, denk ik. Niet op een overdreven manier – ik denk dat ik in de afgelopen 20 jaar een stuk beter ben geworden! [Maar op een manier die echt integreert wat hij is, hoe mensen hem zien en wat hij ermee doet.
(Afbeelding credit: Marvel Comics)
En ik ben ook erg enthousiast over de visuele kwaliteit ervan. We hebben een aantal echt dynamische nieuwe tekenaars, met Netho Diaz aan het hoofd. Mark Bagley doet deze ongelooflijke covers. En misschien heeft u de variant-cover van de art director van God of War al gezien. Die ziet er gewoon ongelooflijk uit.
Ik heb die cover gezien! Hij is geweldig. Ik heb een zwak voor het kostuum van Black Armor. Het kwam uit toen ik een tiener was. Ik wist dat andere mensen het niets vonden, maar ik vond het zo’n cool ontwerp. Ik ben blij dat het terugkomt.
Ik herinner me een grappige anekdote… Toen we met het originele verhaal bezig waren, kwam ik Stan Lee tegen op een conventie. En hij zei tegen me: “Ik hoor dat jullie het kostuum van Daredevil gaan veranderen!”
En ik zei: “Ja, we hebben wat ideeën.” En hij kijkt me aan en glimlacht, en hij zegt, “Ik hoop dat je weet wat je doet!” [lacht].
Dat is een perfect Stan Lee verhaal! [lacht]
Ik ben blij dat je over de bedreigingen begint waarmee Daredevil te maken krijgt. We hebben in de solicits gezien dat hij het op moet nemen tegen Sabretooth, Kingpin en mogelijk zelfs Spider-Man. Dus wat is de kern van dit verhaal? Wat is de drijfveer achter dit moment in het leven van Daredevil, waarin hij het opneemt tegen al deze woeste vijanden?
Ik denk dat we al geplaagd hebben dat Hobgoblin ook zal verschijnen. Ik gooi echt zware, machtige schurken recht in zijn gezicht, om hem helemaal de hoofdbedreiging te maken.
Wat echt centraal staat, is een bedreiging voor Hell’s Kitchen die letterlijk aspecten van de infrastructuur gaat ondermijnen. Het begint met individuele mensen die van de straat verdwijnen. Matt heeft dit in eerste instantie niet in de gaten. Omdat hij op het moment van ons verhaal een soort dubbelleven leidt in Hell’s Kitchen, staat hij een beetje apart. Maar hij wordt eraan herinnerd wat zijn verantwoordelijkheden zijn en waar hij zich op moet richten.
En terwijl hij deze individuele verdwijningen begint op te pikken, realiseert hij zich dat er iets veel gevaarlijkers is voor groepen mensen en de buurt als geheel.
(Afbeelding credit: Marvel Comics)
Ik zal de redactie weer mijn credits geven, want terwijl ik het verhaal pitchte op een voor mijn gevoel grote, gekke manier zoals de originele pantserverhalen, ‘Fall From Grace’ en ‘Tree of Knowledge.’ Ze waren een beetje bug-gek, en ik zei: “Hier is er nog een.” Het ging een paar verschillende kanten op.
Maar ze hielpen me het verhaal te heroriënteren en het specifiek terug te brengen naar de buurt, waardoor het veel rijker werd, het meer deel uitmaakte van wie hij is en de dingen die hij, ik zal maar zeggen, over zichzelf herontdekt. En een deel van die herontdekking is ook mijn herontdekking. Teruggaan in deze buurt en dit personage.
Wat dat betreft, ik heb de kans gehad om enkele pagina’s van Netho Diaz te bekijken, en ze zien er gewoon woest en beestachtig uit. Hoe was het om met Netho aan dit verhaal te werken?
Ja, ik kan je vertellen dat ik nog niet eerder bekend was met zijn werk. JP Meyer is de inkter.
CB Cebulski benaderde me niet afgelopen zomer over dit verhaal, maar de zomer ervoor. Het was een leuk gesprek en hij bracht me meteen in contact met Devin Lewis. Ik schreef een concept van ongeveer 90 pagina’s verhaal, daarna hebben we het een en ander herschreven, enzovoort.
Ik was eigenlijk aan het wachten op goedkeuring voor een aantal plotwijzigingen die op een gegeven moment nodig waren. Ik wacht tot ik te horen krijg: “Ja, het tempo zit er goed in.” Maar in plaats daarvan kreeg ik de eerste zes pagina’s van Netho, inclusief deze waanzinnige eerste spread waarin we een knipoog maken naar ‘Fall From Grace,’ deze spread van twee pagina’s waarin we een soort samenvatting geven van de hele ‘Fall From Grace’. Dus ik open mijn e-mail en daar staan deze zes pagina’s. En zoals u al zei, ze zijn woest.
En hij is gewoon een plezier om mee te werken. Geweldige communicatie. Ik dacht dat ik terug zou gaan en het als een script zou doen, je weet wel, paneel één, script, dialoog, enzovoort. In plaats daarvan besloten we dat old school werkt voor old school, dus gaven ze het plot aan Netho, en zijn verhaal is, voor mij, het meest indrukwekkend.
Ik ben vrij goed in verhalen vertellen. Ik zie de beelden in mijn hoofd en ik hou het tempo van de plot er een beetje in. Maar hij opent dingen, en maakt creatieve verhaalkeuzes die op bepaalde plaatsen gewoonweg overtreffen. Dat vind ik nog indrukwekkender dan individuele elementen.
Ik denk dat ik altijd veel geluk heb gehad met de Daredevil-artiesten met wie ik heb gewerkt. En ik zet hem precies in die gelukszone voor mij.
(Afbeelding credit: Marvel Comics)
Zijn er nog meer Daredevil-verhalen die u zou willen doen, nu u weer terug bent? Of andere Marvel-personages die u zou willen schrijven?
Ik bedoel, dat is natuurlijk Marvel’s goeddunken. Dus Marvel, als je luistert, ga daar dan mee aan de slag! [lacht]
Weet je, dit is een voorrecht geweest, toch? Het was een onverwachte kick om dit te mogen doen. Het was niet iets waar ik naar verlangde. Het was niet iets wat ik verwachtte.
De omstandigheden van mijn vertrek bij Daredevil jaren geleden waren niet elegant, maar ik heb nooit achterom gekeken en gezegd: “O wee, we hadden nog meer verhalen te vertellen.” We waren nog niet klaar met het verhaal dat we aan het vertellen waren. We hadden plannen voor spin-off boeken en dingen die we nooit hebben kunnen doen.
Dus er zijn aspecten die ik graag terug zou willen gaan om misschien te onderzoeken. En dit harnas, nu ik de term harnas heb omarmd – jarenlang zou ik het geen harnas willen noemen – zijn er andere dingen die in deze zone kunnen spelen.
En weet je, als randfiguur, is er een personage genaamd Terror, Inc. dat me altijd na aan het hart lag. Hij was een soort van huurlingen boeman die nooit echt goed verkocht, maar ik krijg altijd vragen over hem op conventies en dergelijke, dus ik denk dat het een leuk personage is om naar terug te keren.
Maar ik zal me nu richten op het afmaken van Daredevil: Black Armor, omdat we nog een klein stukje te gaan hebben.
Wat wilt u nog meer tegen de fans zeggen over Daredevil: Black Armor?
Weet je, ik heb het Daredevil-werk dat door de jaren heen is verschenen bewonderd, vooral de recente reeks van Chip Zdarsky en Marco Checchetto, die ik buitengewoon goed vind. Maar ik denk dat er hier iets woests en anders aan is.
Ik ga niet proberen om het op die manier te vergelijken, maar ik denk dat dit verhaal echt een dynamische drive heeft die je meteen kunt zien aan de covers en de beelden, het gevoel van dat kostuum.
En ik denk dat Matt en zijn identiteiten, en zijn denken over zijn twee kanten als burgerwacht en advocaat, op deze beheerste manier goed worden verkend, en ik vind het erg leuk om nieuwe dingen te ontdekken.
Ik maak kleine tikjes terug naar mijn Daredevil-geschiedenis, zoals een regel hier, een kleine knipoog daar, waar mensen die mijn eerdere werk leuk vonden waarschijnlijk wel in zullen komen. Maar het gaat echt over waar we nu zijn, en ik denk dat dit het beste is wat ik ooit voor Daredevil heb gedaan.
Lees over de beste Daredevil verhalen aller tijden.