Wat krijg je als je tijdreizen, een Blumhouse-slasher en een middelbare schoolkomedie uit de jaren ’80 met elkaar kruist? Nou, dat is Totally Killer, de nieuwste film van Nahnatchka Khan, wiens vorige regie de romcom Always Be My Maybe uit 2019 was, met Ali Wong en Randall Park in de hoofdrollen. “Het was een echte uitdaging, en dat vond ik leuk,” vertelt ze GamesRadar+ als we gaan zitten om haar nieuwe film te bespreken via Zoom, waarbij ze het script beschrijft als “Back to the Future meets Scream.”
Totally Killer volgt de 16-jarige Jamie, gespeeld door Kiernan Shipka, wiens moeder Pam (Julie Bowen) de enige overlevende was van een seriemoordenaar die het in 1987 gemunt had op de vriendschapsgroep van haar middelbare school. Nadat de moordenaar in het heden opnieuw toeslaat, reist Jamie terug in de tijd om te proberen de Sweet Sixteen Killer voor eens en altijd te stoppen. Nu ze terug is in de jaren ’80, probeert ze te infiltreren in de gemene meisjeskliek van tiener Pam (Olivia Holt) en de loop van de geschiedenis te veranderen, maar de tijd – en de moordenaar – heeft andere ideeën…
“Een element dat echt subtiel, maar subversief was, was het idee van Jamie in het middelpunt,” vertelt Khan ons. “Er wordt op haar gejaagd omdat er een moordenaar rondloopt, en hij jaagt op die andere jonge vrouwen, maar zij is de drijvende kracht achter de actie. Zij is degene die gewapend is met al deze informatie, en zij gaat hem stoppen. Zij jaagt op hem, op een bepaalde manier. Ook al is het iets onbewust, het heeft iets krachtigs.”
Teenage tragikomedie
(Afbeelding credit: Prime Video)
De regisseur prijst Shipka’s vermogen om de komedie en tragedie van de film in evenwicht te brengen, wat “de film een centrum en een emotioneel hart geeft dat de film rechtvaardigt”. Haar optreden – en het script van de film – bewandelt subtiel de grens tussen een realistisch portret van een tienermeisje en er toch voor zorgen dat het publiek haar steunt. “Dat is voor mij waar komedie leeft: het idee dat je een goed persoon kunt zijn en niet de hele tijd goed bent,” zegt ze. “Iedereen heeft slechte momenten, iedereen heeft slechte dagen, dus dat is relateerbaar. Wat tragisch was in dit verhaal, wat ze probeert recht te zetten, is dat je niet weet wanneer je je laatste woordenwisseling met iemand hebt. Je kunt terloops wreed zijn en daar dan voor altijd spijt van hebben. De kans hebben om terug te gaan en het goed te maken is een behoorlijk krachtige drijfveer.”
Jamie reist terug in de tijd met het science fair-project van haar beste vriendin: een gammele oude fotobooth met een paar, eh, aanpassingen. “We wilden dat het visuele element een beetje lo-fi zou zijn,” legt Khan uit. “Ze reist in een fotohokje, dus het wordt niet zoals… Avatar. Het zijn middelbare scholieren, dus hoe zouden ze hier toegang toe kunnen krijgen? Je moet geloven dat tijdreizen mogelijk is, maar het mag er iets meer doe-het-zelf uitzien dan super-gelikt.”
Tijdreizende ware misdaad
(Image credit: Prime Video)
Hoewel het tijdreizen misschien het meest bizarre deel van de film is, is er een publieke obsessie met de high-profile moordzaken die veel dichter bij huis aanvoelt. In het heden wordt de gelijkenis van de Sweet Sixteen Killer nagemaakt in Halloween-kostuums, waarbij de lokale bevolking het handelsmerkmasker van de moordenaar opzet, terwijl een true crime podcaster rondleidingen geeft langs de moordplekken. Met het huidige landschap van waargebeurde misdaadmedia, zegt Khan dat het natuurlijk voelde om dat element in een hedendaagse slasherfilm te brengen – vooral eentje waarin tijdreizen een rol speelt. “Als jij en ik op de een of andere manier een tijdmachine zouden krijgen en terug zouden gaan om de Manson-moorden te stoppen, zouden we precies weten wanneer ze naar het eerste huis gingen,” stelt ze. “Dus met die kennis kunnen we teruggaan en – zouden we denken – in staat zijn om het te stoppen. En de truc is, dat kunnen we niet. Kun je iets stoppen wat al gebeurd is? Gelooft iemand ons? Al dat soort vragen komen om de hoek kijken bij het tijdreiselement.”
In dit universum is het kenmerkende rubberen masker van de moordenaar, met blond haar en witte tanden, zelfs 35 jaar later nog een vast onderdeel van het Halloweenkostuum, dus Khan legt uit dat ze een ontwerp wilde dat zowel periode-specifiek was voor de jaren ’80 als nog steeds actueel. “Toen we aan het maskerontwerp werkten, kwamen we op het idee van een knappe man die angstaanjagend is,” zegt ze. “We begonnen verwijzingen naar hartenrobben uit de jaren 80 te zoeken: Dolph Lundgren, Rob Lowe en Kiefer Sutherland, met de oorbel in The Lost Boys. De grote tanden, een perfecte witte glimlach, vormden voor mij een brug tussen beide tijdperken.”
Maar waar het allemaal op neerkomt, is de relatie tussen Jamie en Pam. “Dat is gewoon het emotionele hart van de film,” zegt Khan. “We wilden dat levend houden, want dat is de hele reden dat Jamie [in de jaren 80] is en doet wat ze doet. We wilden mensen herinneren aan de band en de momenten in de film vinden om dat weer te raken, en om te zeggen: ‘Wat zou jij doen als je tegenover je moeder zat toen jullie allebei 16 jaar oud waren?”, vervolgt ze, voordat ze in de lach schiet. “De toegevoegde komedie daar bovenop is: ‘En je moeder haat je, zonder reden.’ We vonden het gewoon grappig dat haar moeder haar niet mag.” En dat vat Totally Killer wel zo’n beetje samen: oprecht, zonder zichzelf al te serieus te nemen. Tijdmachine met fotobooth en al.
Totally Killer is nu uit op Prime Video. Bekijk voor meer informatie onze gids met de beste aankomende horrorfilms om uw kijklijst aan te vullen.