Om eerlijk te zijn, als het gaat om Warhammer 40.000 op tafel, stoot ik het verrotte Death Guard legioen volledig af. Maar als ik in het Heretic Astartes team zit in de PVP-modus van Space Marine 2, Eternal War, is het onmogelijk om niet met de verrotte Bulwark klasse te spelen. En toch, als ik in het Heretic Astartes-team wordt gezet in de PVP-modus Eternal War van Space Marine 2, is het onmogelijk om te weerstaan aan het spelen van de verrotte Bulwark-klasse, omdat er zo iets komisch walgelijks is aan deze schilddragende sicko.
Ik ben dol op zijn gestoorde dialogen, maar het helpt enorm dat de Bulwark ook een uitstekende klasse is met zijn stevige schild en pantserherstellende banier die intense drumbeats laat horen. Hij is echter ook niet walgelijk overpowered. Ik kan bijna elke andere klasse net zo goed gebruiken in PVP – vooral omdat ze allemaal zo eenvoudig zijn dat ze verbluffend makkelijk op te pikken zijn en allemaal heel evenwichtig aanvoelen. Hierdoor is de Eternal War-mode van Space Marine 2 naar hedendaagse maatstaven een vergelijkbaar eenvoudige kijk op PVP en ondanks de Bulwarks die de boel verstieren is het een verrassende verademing.
Een klasse apart
(Afbeelding credit: Focus Entertainment)
Elk van de zes Space Marine 2-klassen heeft slechts één vaardigheid en misschien een uniek wapen of een eigenaardigheid om het meer gespecialiseerd te maken – Bulwarks zien af van een primair wapen om ruimte te maken voor hun schild, terwijl de Heavy zijn toevlucht neemt tot het beuken van vijanden met zijn kolossale geweer en geen kettingzwaard nodig heeft, bijvoorbeeld. Ik dacht dat ik als Bulwark enorm in het nadeel zou zijn als ik alleen een pistool hoefde te gebruiken in vergelijking met de alleskunner van de Tactical-klasse met zijn talloze primaire wapens, maar zelfs een standaard Bolt Pistol is een echte krachtpatser.
Al na een paar wedstrijden weet ik precies hoe elke klasse werkt en heb ik een basisidee van de tactieken om als en tegen ze te vechten. Bovendien zijn de maps gevarieerd genoeg om ze allemaal levensvatbaar te maken: er zijn krappe punten die gemakkelijk kunnen worden afgesloten door zwaardere klassen, terwijl open gebieden veel hoogte bieden voor sluipschutters en aanvallers om een voordeel te vinden. Het is zo fijn dat ik me geen zorgen hoef te maken over het bouwen van een ultieme lading, het plunderen van wapens of geavanceerde bewegingstechnologie, of ik nu een Tactical Ultramarine of een Iron Warrior Heavy speel – het is gewoon ik en mijn wapen, granaat en vaardigheid.
(Afbeelding credit: Focus Entertainment)
Om eerlijk te zijn, als het gaat om Warhammer 40.000 op tafel, stoot ik het verrotte Death Guard legioen volledig af. Maar als ik in het Heretic Astartes team zit in de PVP-modus van Space Marine 2, Eternal War, is het onmogelijk om niet met de verrotte Bulwark klasse te spelen. En toch, als ik in het Heretic Astartes-team wordt gezet in de PVP-modus Eternal War van Space Marine 2, is het onmogelijk om te weerstaan aan het spelen van de verrotte Bulwark-klasse, omdat er zo iets komisch walgelijks is aan deze schilddragende sicko.
Ik ben dol op zijn gestoorde dialogen, maar het helpt enorm dat de Bulwark ook een uitstekende klasse is met zijn stevige schild en pantserherstellende banier die intense drumbeats laat horen. Hij is echter ook niet walgelijk overpowered. Ik kan bijna elke andere klasse net zo goed gebruiken in PVP – vooral omdat ze allemaal zo eenvoudig zijn dat ze verbluffend makkelijk op te pikken zijn en allemaal heel evenwichtig aanvoelen. Hierdoor is de Eternal War-mode van Space Marine 2 naar hedendaagse maatstaven een vergelijkbaar eenvoudige kijk op PVP en ondanks de Bulwarks die de boel verstieren is het een verrassende verademing.
Een klasse apart
(Afbeelding credit: Focus Entertainment)
Elk van de zes Space Marine 2-klassen heeft slechts één vaardigheid en misschien een uniek wapen of een eigenaardigheid om het meer gespecialiseerd te maken – Bulwarks zien af van een primair wapen om ruimte te maken voor hun schild, terwijl de Heavy zijn toevlucht neemt tot het beuken van vijanden met zijn kolossale geweer en geen kettingzwaard nodig heeft, bijvoorbeeld. Ik dacht dat ik als Bulwark enorm in het nadeel zou zijn als ik alleen een pistool hoefde te gebruiken in vergelijking met de alleskunner van de Tactical-klasse met zijn talloze primaire wapens, maar zelfs een standaard Bolt Pistol is een echte krachtpatser.
Al na een paar wedstrijden weet ik precies hoe elke klasse werkt en heb ik een basisidee van de tactieken om als en tegen ze te vechten. Bovendien zijn de maps gevarieerd genoeg om ze allemaal levensvatbaar te maken: er zijn krappe punten die gemakkelijk kunnen worden afgesloten door zwaardere klassen, terwijl open gebieden veel hoogte bieden voor sluipschutters en aanvallers om een voordeel te vinden. Het is zo fijn dat ik me geen zorgen hoef te maken over het bouwen van een ultieme lading, het plunderen van wapens of geavanceerde bewegingstechnologie, of ik nu een Tactical Ultramarine of een Iron Warrior Heavy speel – het is gewoon ik en mijn wapen, granaat en vaardigheid.
(Afbeelding credit: Focus Entertainment)
De eenvoud van Eternal War is een van de sterkste punten, waardoor het een zeer toegankelijke shooter is die niet aanvoelt alsof je een masterdiploma nodig hebt om te begrijpen wat er gebeurt. Ik heb vele uren Apex Legends, Overwatch, Fortnite en andere vergelijkbare spellen gespeeld en hoewel ze superleuke en competitieve ervaringen bieden, is het fijn om gewoon de complexiteit weg te laten en rond te stampen als een enorme ruimtemarinier.
Het doet me denken aan de arena shooters waar ik mee opgroeide, zoals Halo 3 en Reach, en de originele Call of Duty: Modern Warfare trilogie – een eenvoudigere tijd, waarin mijn hartslag niet elke keer piekte als ik een vijandelijke speler zag, of mijn handen niet altijd op het punt stonden om kramp te krijgen van alle vingergymnastiek die nodig was om de juiste vaardigheden te gebruiken.
Veteranen van de lange oorlog
(Afbeelding credit: Focus Entertainment)
Maar ondanks het plezier dat ik beleef aan deze schamele arenagevechten in het 41e millennium, vraag ik me toch af hoe de PVP-kant van Space Marine 2 zal worden ontvangen als de grimmige wittebroodsweken voorbij zijn. Ik heb Eternal War geprezen om de schoonheid van zijn eenvoud, maar als je kijkt naar het laatste decennium van online games, waarin de multiplayer shooter-ruimte steeds competitiever en complexer is geworden, is die eenvoud een tweesnijdend kettingzwaard.
Meld je aan voor de GamesRadar+-nieuwsbrief