Er zijn maar weinig hoofdrolspelers die meer geleden hebben onder nominatief determinisme dan Max Payne. Met een gamedebuut dat begon met de brute moord op zijn vrouw en kind door toedoen van drugsverslaafden en een catalogus van ontelbare persoonlijke tragedies sindsdien, doet deze voormalige NYPD-detective zijn naam al bijna twee decennia eer aan.
Max mag dan zo hardgekookt zijn dat hij in kleurrijk plastic gewikkeld en in een zak pick ‘n’ mix gestopt niet zou misstaan, maar zijn schijnbaar eindeloze cynisme en constante grapjes maken hem moeilijk te haten. Nou ja, tot Max Payne 3.
Tijd voor een hak
(Afbeelding credit: Rockstar Games)SUBSCRIBE!
(Afbeelding credit: Future, Remedy)
Dit artikel verscheen voor het eerst in PLAY magazine – abonneer u hier om te besparen op de coverprijs, exclusieve covers te ontvangen en het elke maand bij u thuis of op uw apparaat te laten bezorgen.
Hoewel hij ontegenzeggelijk buitensporig gewelddadig is, verheft elk van zijn charmante melodramatische uitspraken hem boven de typische misdadiger. We zijn van Max gaan houden, maar de derde game zette alles wat we dachten te weten op zijn kop.
De game begint negen jaar na de gebeurtenissen in de eerste twee delen en plaatst u meteen in de schoenen van een bijna onherkenbare man. Max is naar São Paulo verhuisd op zoek naar een nieuw leven en het wordt duidelijk dat hij niet eens in staat is om de lokale taal te spreken.
Het is makkelijk om te klagen over het verlies van zijn gevatte opmerkingen, die vervangen zijn door een tirade van eenlettergrepige kreunen, maar Max is niet langer de gladde actieheld die we gewend zijn: hij gaat gebukt onder schuldgevoelens en is vertroebeld door zowel verlammend alcoholisme als een verslaving aan pijnstillers.
We zien hem neerslachtiger en wanhopiger dan ooit en, hoewel sommigen deze transformatie afdoen als niet bij zijn karakter passend, is het een passende afsluiting van zijn verhaal. Er zijn maar een paar keer dat iemand alles kan verliezen – en Max Payne 3 is een sombere weerspiegeling van een man die voorbij zijn breekpunt is geduwd.
Max mag dan anders zijn, maar zijn oude ik schemert door in een poëtisch moment.
Dit artikel verscheen voor het eerst in PLAY magazine – abonneer u hier om te besparen op de coverprijs, exclusieve covers te ontvangen en het elke maand bij u thuis of op uw apparaat te laten bezorgen.