Er is een gezegde in de showbusiness: werk niet met kinderen en werk zeker niet met dieren. Regisseur Josh Greenbaum heeft dus een kardinale Hollywood-zonde begaan met Strays, een R-rated komedie waarin de verwaarloosde Border Terrier Reggie (ingesproken door Will Ferrell) samenwerkt met een bont – en schattig – groepje brave jongens en meisjes om zijn baasje Doug (Will Forte) terug te pakken.
Voor Greenbaum moest alles – van bankhangen tot poepen op commando – er niet alleen echt uitzien, het moest ook echt zijn. Daarom rekruteerde Strays een gewillig team van puppy’s om voor de camera te spelen.
“Ik heb de keuze gemaakt om ernaar te streven de hele film met echte honden te maken, in plaats van te kiezen voor volledige CGI voor de hele film. Ik wilde dat het zo echt en organisch mogelijk zou aanvoelen,” legt Greenbaum uit op de Inside Total Film podcast.
Voordat de ‘cast’ – Reggie, Bug (Jamie Foxx), Maggie (Isla Fisher) en Hunter (Randall Park) – echter losgelaten werden, ging Greenbaum terug naar de verrassend diepe geschiedenis van live-action hondenfilms voor inspiratie – en een zeker varken in de stad.
“Ik ben opgegroeid met het kijken naar Homeward Bound en [The Adventures of Milo and Otis], dat was een beetje mijn tijdperk. Ik weet nog dat ik ziek thuis zat en een van mijn go-tos op VHS was Homeward Bound. Ik kijk naar die films als wat er gedaan werd en wat er gedaan kan worden.”
“Een andere grote inspiratiebron, in termen van techniek, was Babe. Het is op zichzelf al een prachtige film, maar de technische kant ervan was ongelooflijk. Er is geen overdreven antropomorf optreden van de dieren, wat belangrijk voor me was.”
“Maar wat verhaal en vertelling betreft, heb ik ook echt nagedacht over en gekeken naar films als Stand By Me. Er is een oude film waar ik gek op ben, genaamd Breaking Away – dat verhaal gaat over vier vrienden die op reis gaan en elk onderweg groeien.”
Greenbaum vervolgt: “Ik dacht aan films als The 40-Year-Old Virgin, Ted en Bridesmaids. Dat is de film die ik wil vertellen, maar het toeval wil dat mijn acteurs honden zijn – in tegenstelling tot het maken van een hondenfilm, is dit een komedie. Het is gewoon zo dat de acteurs waar je naar kijkt op handen en voeten lopen.”
Dierenbescherming
(Afbeelding credit: Universal)
De regisseur kwam een aantal fundamentele technische uitdagingen tegen – iets wat (meestal) niet het geval is als je tegenover tweevoetige acteurs met vierkante kaken staat.
“Gek genoeg was het moeilijkste wat ik tegen het einde van de film ontdekte om twee honden naast elkaar te laten lopen in een traditionele walk-and-talk,” geeft Greenbaum toe.
“Dat is een heel normaal hulpmiddel in het arsenaal van een regisseur: we blokkeren de scène en ik wil gewoon dat jullie naast elkaar lopen en een gesprek voeren. Dat is heel makkelijk voor mensen. Maar honden lopen niet naast elkaar. Als de ene hond groter is dan de andere, lopen ze niet naast elkaar. Ze kijken elkaar niet aan.”
Om te helpen, werkte Greenbaum samen met zijn director of photography Tim Orr om “een gevoel te krijgen van hoe de wereld eruitziet op 15 cm boven de grond”. Dat, in combinatie met het auditieproces om de 16 honden te vinden (vier voor elk hoofdpersonage), maakt Strays misschien wel tot een van de meest unieke regisseerervaringen van de afgelopen jaren.
“Het casten van de honden was een proces,” legt Greenbaum uit. “Ik keek echt naar de karakters die ik moest overbrengen. Omdat ik wist dat ik echte honden gebruikte, wilde ik dat de rassen de algemene sfeer of het karakter meteen over zouden brengen, zonder enige dialoog.”
Greenbaum voegt eraan toe: “Ik moest veel geven en nemen om de hond te kiezen waarvan ik het uiterlijk geweldig vond, maar ook om te weten welke hond echt een geweldige prestatie kon leveren. Drie van deze vier leidershonden hadden geen voorafgaande training. Alleen [Australian Sheperd] Maggie was een Hollywood-hond. De andere drie kenden geen zit, blijf of een enkel commando toen we aan de film begonnen, wat soms erg eng was.”
Gezien hun onervarenheid onder de felle lichten van Hollywood, was het misschien onvermijdelijk dat sommige van de tot filmster omgetoverde honden niet aan de bal zouden spelen.
“Ik wou dat ik kon zeggen dat ze allemaal perfect waren, maar ik zou zeggen dat de diva award – en alle trainers weten dit – naar Benny zou gaan, die de hond Bug van Jamie Foxx speelt,” zegt Greenbaum.
“De reden dat ik dat zeg is dat hij de straathond zou moeten zijn die stoer is en zich nergens iets van aantrekt, maar hij was het meest gevoelig. Hij moest tussen de opnames door altijd vastgehouden worden door zijn trainer, hij had altijd zijn trui aan. Hij kreeg het erg koud… Als het onder de 70 graden fahrenheit was, moesten we een verwarmingskussentje meenemen omdat hij niet graag met zijn poten op nat gras stond.”
Greenbaum grapt: “Maar zijn prestaties zijn geweldig, dus wat hij ook nodig heeft voor zijn proces.”
Hondendagen
(Afbeelding credit: Universal)
Zoals alle goede hondenfilms – afgezien van Marley and Me, mijn excuses dat ik daarover begin – heeft Strays een feelgood einde, althans voor de regisseur.
Na afloop van het filmen nam Greenbaum het ultieme aandenken van de set mee naar huis: één van de Border Terriers die Reggie speelde.
“Als filmmaker kijk je vaak naar setontwerpen en denk je: ‘Wat wil je mee naar huis nemen? Dit bord? Of dit stukje setontwerp? Ik nam een schattige puppy mee naar huis voor mijn vrouw en mijn dochters, tot hun grote vreugde,” onthult Greenbaum. “Ik heb nu altijd Will Ferrell door mijn woonkamer rennen.”
Het is makkelijk om te vergeten, terwijl de pootjes over het scherm kletteren, dat Strays een R-rated komedie is – met veel pit. Ondanks een aantal grappen op het scherpst van de snede, waaronder een oogverblindende gevangenisscène die we hier niet mogen verklappen, heeft Greenbaum gekozen voor een anything-goes benadering – met een voorbehoud.
“Alles kan met één doel: is het grappig?” zegt Greenbaum. “Een van de valkuilen bij het maken van een R-rated komedie is proberen schandalig te zijn. Dat is niet mijn doel. Mijn doel is proberen grappig te zijn. Als schandalig zijn op de juiste manier grappig is, dan, ja, dan zijn er geen regels. Maar zo schandalig als je zelf wilt.”
Het lijkt er dus op dat R-rated komedies een kleine opleving ondergaan. Bridesmaids en The Hangover beloofden een gouden tijdperk voor de grofgebekte, schunnige en grove komedie, maar het genre voelt voortdurend als een moeilijk verkoopbaar genre voor bioscoopbezoekers. Game Night en No Hard Feelings hebben de afgelopen jaren bewezen dat ze geen uitstervend ras zijn en Strays wil dit voorbeeld volgen.
“Ik weet niet precies waarom, maar soms herinnert het hen aan een smaak waarvan ze vergeten waren dat die bestond,” zegt Greenbaum over de toegenomen populariteit van R-rated komedies.
“Een deel ervan komt doordat wij van de kant van de filmmakers er weer meer uitbrengen. Universal – de grootste studio die R-rated komedies maakt – doet deze film. Zij hebben de meeste van mijn favoriete R-rated komedies gemaakt en de komedies die 5-10 jaar geleden echt populair waren. Nu brengen ze er weer meer de wereld in, zoals deze.”
Strays komt op 17 augustus uit in de Britse bioscopen en op 18 augustus in de Amerikaanse bioscopen. Kijk voor meer informatie over wat er nog meer in 2023 uitkomt op onze kalender met releasedata voor films.