Mijn liefdesaffaire met Resident Evil begon met de eerste wedstrijd bijna 27 jaar geleden. Inderdaad, mijn blijvende passie voor het survival horror-genre begon in 1996 toen de 10-jarige ik bang was, zonder zombiehonden die door dunne ramen barsten in smalle spencer herenhuisgangen. Sindsdien ben ik de slaap verloren over de Mr X X van het vervolg, de nemesis van nummer 3, Las Plagas van Resident Evil 4 en de blijvende reeks afschuwelijke angsten van de serie sindsdien – van de fantastische oude schoolremakes van de afgelopen tijd tot het Resident Evil van vorig jaar: Dorpsschaduwen van Rose.
Ik kan niet wachten op de Resident Evil 4 -remake, en alleen de loutere dacht van het spelen van de achtste hoofdserie -aflevering in VR is zowel angstaanjagend als opwindend. Vooral wanneer de schaduwen van Rose DLC bevat wat ik denk dat het het meest gruwelijke set-stuk is in de gehele bijna-30-jarige serie. Ja echt.
Dummy run
(Afbeelding krediet: capcom) schrikken ze op
(Image Credit: SuperMassive Games)
Creativiteit en risico besturen moderne horrorspellen – maar waar gaat het genre naartoe?
Ik zou zelfs nog een keer gaan suggereren dat ondanks het gecombineerde succes van Resident Evil 7 en 2021 van 2017 Resident Evil: Village, hun DLC -uitbreidingen nog beter waren verkenningen van de beste ideeën van hun basisspellen. Natuurlijk hebben add-ons, premium en/of complementair, na het feit Zowel de verboden beelden van RE7 als de schaduw van RE8 van Rose Off-shoots.
De Marguerite Baker Escape Room-puzzel van de voormalige is zo, zo slim, en een crimineel onderschatte en over het hoofd gezien evolutie van Lucas Baker’s Trap-beladen House of Horrors van de Resident Evil 7 Base Game. Nadat hij is gevangen genomen en vastgeketend aan een bed, kan de speler zich in korte uitbarstingen losmaken; Zoek de omliggende slaapkamer naar aanwijzingen en, cruciaal, de sleutel tot de deur; en keer dan terug naar hun boeien om detectie van Marguerite te voorkomen die willekeurige intervallen binnenkomt. Het hele set-stuk is leuk en hectisch en ellende-achtig in zijn levering, en, voordat hij vorig jaar Shadows of Rose uitcheckte, was mijn favoriete Resident Evil-vormige zijonderneming.
Shadows of Rose’s terugkeer naar House Beneviento daarentegen brengt dingen volledig naar een heel ander niveau. Het herzien van wat gemakkelijk een van de griezeligste, meest verwrongen en verontrustende locaties in de overlevingshorrorgeschiedenis is, zou nooit een taartwandeling worden. Onthoud: dit is dezelfde plaats die ons geeft die oversized baby foetus stalker, gedrenkt in bloed, jammeren van pijn met trillende lippen en een zwart gat voor een mond. Het gamma van een kant van het huis naar de lift aan de andere kant rennen het Silent Hill 2 Mid-Game Set-stuk waar James wordt gedwongen het vanuit Pyramid Head te pinnen-maar doet dit in een black-out, wapenloos, met een monster dus Primordiaal verontrustend in 4K -visuals, schreeuwend en gelachen in combinatie, is verschillende jus. Daarna denk ik dat Capcom was gedwongen om groter te worden in schaduwen van Rose. En ik denk dat de ontwikkelaars precies dat hebben bereikt.
(Afbeelding Credit: Capcom)
Omdat, Jezus Christus aan het kruis, dat terugkeert naar huis bundelalto gaat snel naar een aantal rare plaatsen. Wat begint met faux-operaties op met wol gevulde teddyberen, daalt snel af in het organiseren van sinistere diorama’s waar speelgoed van kinderen scènes van brute misdaden weergeven. De stroom wordt (uiteraard) uitgesneden, en in uw poging om het te herstellen, wordt u gedwongen een groep bewuste kledingloze mannequins te ontlopen, wiens kraalogen in het donker schijnen. Hun bewegingen trekken zich in de stijl van stop-motion animatie, waardoor ze een Ted Hughes ‘The Iron Man-achtige kwaliteit kregen alsof Tim Burton de Sci-Fi-roman uit 1968 had geschreven in plaats van de late Engelse auteur, en ze bewegen alleen wanneer je’ Ik heb ze teruggekregen. Het geluid van onregelmatige voetstappen die op de houten vloer achter me stampen terwijl ik tot veiligheid vluchtte, blijft enige tijd bij me.
Daarna neem je een lift naar een wereld waar alles 10x groter is dan het zou moeten zijn (inclusief de iconische typemachines van de serie), waar kwaadaardige humanoïde poppen door de lucht drijven met schijnwerpers en zeestjes voor handen, patrouillerende loopbruggen bekleed met torenhoge meubels. Word gepakt, en nou, je kunt waarschijnlijk raden wat er daarna gebeurt.
Ongewapend, je loopt dieper het huis in op zoek naar een exit en kom je dezelfde mannequins tegen als voorheen; die deze keer nu glasvezelreuzen zijn wiens voetstappen schokgolven door de kamer sturen. Wade dieper nog in deze nachtmerriewereld, en je eindigt in een kamer vol massieve, uitdrukkingsloze poppenhoofden die 30 seconden of zo kakelen en absoluut roosteren van jou en je vader – de hoofdrolspeler van het basisspel – voordat je uiteindelijk een netwerk navigeert van gangen om te vechten tegen Eveline in wat een vrij zwakke, gamified conclusie is voor de hele beproeving.
Allemaal opgedoken
(Afbeelding Credit: Capcom)
“Als een geheel over het basisspel van Village en DLC, is House Benviento op zijn allerbest Resident Evil en is een duidelijke weerspiegeling van hoe ver de serie de afgelopen jaren is gekomen”.
Maar dat slagende baasgevecht doet geen afbreuk aan de algehele ervaring, wat echt angstaanjagend is. Huisbenebenviento is als geheel overgenomen in het basisspel van Village en DLC, en is op zijn allerbeste Resident Evil en is een duidelijke weerspiegeling van hoe ver de serie de afgelopen jaren is gekomen-het is nu niet bang om weg te stappen van zijn B-filmgevel. en leun volledig in het bovennatuurlijke. De volgende stap voor Capcom is natuurlijk de Resident Evil 4 -remake, en hoewel de studio de lat heeft gelegd zo hoog in remake -voorwaarden met zijn eigen moderne revisie van Resident Evil 2 en 3, illustreerde Motive Studio behendig hoe je een bewerkt Klassiek, terwijl veteranen eerder dit jaar op hun tenen worden gehouden met de dode ruimte -remake.
Ik vermoed dat de Resident Evil 4 -remake een soortgelijk pad zal betreden, en hoewel het waarschijnlijk niet te veel van de oorspronkelijke formule zal afdwalen – zeker niet in dezelfde geest als huisbenuto – dat wil niet zeggen dat er geen afwijkingen van de verslagen paden. Wie weet wat er is gepland voor DLC, of zelfs VR daarna. Ik weet alleen dat ik mezelf langzaam zal verlichten. Ik ben nog steeds niet over de laatste. En ik weet zeker dat de hel niet snel Ted Hughes ‘The Iron Man zal lezen.
nog niet bang? Na het spelen van de Beste horrorspellen zul je zijn!