We weten al een hele tijd dat Suicide Squad: Kill the Justice League in niets zou lijken op zijn voorgangers. Dat zou voor niemand een schok moeten zijn, aangezien ontwikkelaar Rocksteady al in februari 2023 voor het eerst onthulde wat de bedoeling was van de live service looter-shooter. Het was toen voor sommigen een bittere pil om te slikken, en de teleurstelling van gepassioneerde fans van de Batman Arkham-games was, en is nog steeds, begrijpelijk. Dat gezegd hebbende, word ik er steeds meer moe van hoe deze vergelijkingen nog steeds worden gebruikt als stok om het spel mee te slaan nu het gelanceerd is.
Ik ben niet eens een grote fan van live service games. Je zult me niet één keer zien betalen voor een battle pass. Maar als liefhebber van third-person shooters die ook van de Arkhamverse houdt, en als iemand die het spel op de releasedag heeft gekocht nadat ik er in december een preview van had gezien en wat ik toen al zag leuk vond, ben ik verbaasd over hoe verdeeld Kill the Justice League is geworden. Context en nalatenschap zijn allebei erg belangrijk, vooral in het geval van zo’n geliefde IP, maar ik vind dat elk spel een eerlijke kritiek verdient op basis van wat het goed doet en wat niet. Daarom is het afkraken van dit spel omdat het gewoon niet iets anders is, niet mijn idee van eerlijkheid.
Squad doelen
(Afbeelding credit: Warner Bros. Games)”Een vreemde eerste indruk”
(Afbeelding credit: Warner Bros.)
De Britse hoofdredacteur van GamesRadar+ geeft zijn mening over het nieuwste van Rocksteady in onze lopende recensie van Suicide Squad: Kill the Justice League.
Dat wil niet zeggen dat het perfect is. De early access-periode van Kill the Justice League werd verstoord doordat de servers al na 72 uur offline werden gehaald. Het is bekend dat dit soort wankele serverproblemen vaak voorkomen bij de lancering van een game die altijd online is, maar het voelde zeker verontrustend voor een game die zo polariserend is als deze.
Ik slaagde er vrijdag in om Suicide Squad voor het eerst in te laden, ondanks de serverproblemen en crashes die me tijdens dit eerste openingsweekend plaagden. Toen ik weer aan het spelen was als Deadshot in jetpack-kleding, voelde het vertrouwd en net zo leuk aan, maar nadat ik bepaalde gameplay-functies die tijdens de previewsessie waren besproken wat beter had bekeken, bleek het een stuk ingewikkelder te zijn dan dat. Ik heb lang zitten puzzelen over talentbomen, de onnodige en onoverzichtelijke UI-functies uitgezet, en in echte looter-shooter-stijl ben ik het ermee eens dat de missie-indelingen soms repetitief aanvoelen. Dat gezegd hebbende, Suicide Squad: Kill the Justice League is nog steeds de best uitziende looter-shooter die u dit jaar waarschijnlijk zult spelen, met een ruime marge.
En dat is precies mijn punt: voor een spel in dit genre is het heel solide. Het schietspel is vloeiend en pittig, het plafond voor bouwmogelijkheden is torenhoog als u eenmaal aan de slag gaat, en het is gewoon een leuke tijd als u wilt ontspannen met wat vrienden en rotzooi uit de lucht wilt knallen. Het is leuk, en dat is geen misdaad om toe te geven. Het zou je niet minder Batman Arkham fan moeten maken om te erkennen dat, hoe teleurgesteld je aanvankelijk ook was, Rocksteady alles op alles heeft gezet om een visueel indrukwekkende, pittige third-person shooter te maken, ondanks hoe versleten het live service format is geworden. U kunt beide dingen tegelijk doen en het spel nog steeds respectvol bekritiseren als Harley’s traversal als een karwei aanvoelt, of als de bizarre winvoorwaarden van bepaalde zijmissies u beginnen te irriteren. U kunt ook al deze dingen tegelijk begrijpen en geen zin hebben om het spel te spelen.
Een eigen competitie
(Afbeelding credit: WB Games)
Er zijn veel geldige dingen die je kunt bekritiseren over Suicide Squad die niets met Batman te maken hebben.
Wat dat betreft kan ik me zeker inleven. In al zijn broedende, gruizige, actievolle glorie wordt Batman Arkham Asylum tot op de dag van vandaag beschouwd als een van de beste superheldengames ooit. De toppers in de geliefde serie waren altijd moeilijk te volgen, niet in het minst voor een live service game die waarschijnlijk bij sommigen van ons beter had geklonken als hij vijf jaar geleden was gelanceerd.
Looter-shooter-moeheid is heel erg iets in 2024, en ik neem het niemand kwalijk die gewoon geen zin heeft om zich te storten op weer zo’n grindzware game als Destiny 2 die finaliteit ontbeert en de coolste content achter een betaalmuur opsluit. Volgens mij is dat helemaal niet wat Kill the Justice League probeert te doen, en ik durf te wedden dat iedereen die iets anders beweert, het spel waarschijnlijk nog niet gespeeld heeft en zal weigeren om het te spelen omdat het geen Batman-game is.
Er zijn veel geldige dingen die u kunt bekritiseren over Suicide Squad die niets met Batman te maken hebben. Naar mijn mening is de grootste uitdaging de samenvoeging van twee genres die moeilijk te combineren zijn. Verbluffende cinematografische cutscènes geven een intense verhaallijn weer die de DC canon volgt, met een verhaal dat soms zo hoogdravend kan aanvoelen dat het gewoonweg botst met de chaos van het genre waarin het gebakken zit. Ik begrijp hoe de twee als water en vuur kunnen aanvoelen, vooral als Rocksteady-fans zo gewend zijn aan een heel ander soort spel qua toon. Maar dat de Batman Arkham games goed zijn, maakt dit spel nog niet inherent slecht, en ik kan niet geloven dat ik dit moet zeggen.
Op dit moment vermaak ik me prima met Suicide Squad: Kill the Justice League. Is het mijn GOTY? Waarschijnlijk niet. Zal ik het uitspelen? Ja, en ik ben van plan om ermee door te gaan voor de seizoenscontent. Het spel is pas sinds 2 februari echt uit, dus de echte test zal zijn hoeveel van ons blijven hangen voor het eindspel als de hoofdcampagne is afgelopen. Hoe dan ook hoop ik dat ik het spel op zijn eigen waarde kan blijven schatten, in plaats van op de schaduw in de vorm van Batman – hoe kolossaal en invloedrijk het ook altijd zal zijn.
Voor een reis door het verleden hebben we de beste Batman-games aller tijden op een rijtje gezet.