Marvel vs. Capcom 2 heeft lange tijd vastgezeten in een bijzonder wrede licentiegevangenis. Maar terwijl klassieke titels als OutRun 2 een vergelijkbaar lot zijn beschoren vanwege verlopen licentierechten, is Marvel vs. Capcom in een ander soort vagevuur gebleven. Ik weet niet of het je is opgevallen, maar er is de afgelopen twintig jaar veel veranderd bij Marvel. Het is veranderd van een bijna failliet stripbedrijf dat blij was dat een ontwikkelaar van videogames aandacht (en geld) besteedde aan het maken van een vechtgame met zijn personages, tot een van de grootste entertainmentmerken ter wereld, eigendom van Disney.
De machtsdynamiek in de relatie tussen Marvel en Capcom is enorm veranderd, op een manier die de release van Marvel vs. Capcom: Infinite negatief heeft beïnvloed en de relatie tussen de twee bedrijven heeft verzuurd. Je zou je ook kunnen voorstellen dat de kosten om deze Marvel-personages onder licentie te krijgen nu exponentieel hoger zijn – bijna zeker te hoog om de kosten van een heruitgave van een kwart eeuw oude (ouch!) vechtgame te rechtvaardigen.
Het lijkt er echter op dat we in een van de 14.000.605 universums leven waar de goeden winnen, want Marvel en Capcom zijn erin geslaagd om alle Capcom-games met Marvel-licenties te bundelen. Ze zijn allemaal opnieuw uitgebracht in Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classics, een supercompleet pakket – ja, zelfs de klassieke scrolling beat ‘em up The Punisher zit erin – klaar voor een hele nieuwe generatie om te ontdekken wat ze zo speciaal maakt. Deze vechtgames zijn meer dan gewoon een fantastisch deel van de geschiedenis van videogames dat wordt gearchiveerd. Ze maken deel uit van een rijk tapijt dat de geschiedenis van de vechtgamecommunity vormt – kijk maar eens naar de impact van Marvel vs. Capcom 2 om dat te bewijzen.
Omkering
(Afbeelding credit: Capcom)Crossover-viering
(Afbeelding credit: Marvel Comics)
Marvel viert de langverwachte heruitgave van Marvel vs. Capcom 2 door het iconische ontwerp op covers te zetten voor Iron Man, de Avengers, de X-Men, Spider-Man en meer.
Marvel vs. Capcom 2 heeft lange tijd vastgezeten in een bijzonder wrede licentiegevangenis. Maar terwijl klassieke titels als OutRun 2 een vergelijkbaar lot zijn beschoren vanwege verlopen licentierechten, is Marvel vs. Capcom in een ander soort vagevuur gebleven. Ik weet niet of het je is opgevallen, maar er is de afgelopen twintig jaar veel veranderd bij Marvel. Het is veranderd van een bijna failliet stripbedrijf dat blij was dat een ontwikkelaar van videogames aandacht (en geld) besteedde aan het maken van een vechtgame met zijn personages, tot een van de grootste entertainmentmerken ter wereld, eigendom van Disney.
De machtsdynamiek in de relatie tussen Marvel en Capcom is enorm veranderd, op een manier die de release van Marvel vs. Capcom: Infinite negatief heeft beïnvloed en de relatie tussen de twee bedrijven heeft verzuurd. Je zou je ook kunnen voorstellen dat de kosten om deze Marvel-personages onder licentie te krijgen nu exponentieel hoger zijn – bijna zeker te hoog om de kosten van een heruitgave van een kwart eeuw oude (ouch!) vechtgame te rechtvaardigen.
Het lijkt er echter op dat we in een van de 14.000.605 universums leven waar de goeden winnen, want Marvel en Capcom zijn erin geslaagd om alle Capcom-games met Marvel-licenties te bundelen. Ze zijn allemaal opnieuw uitgebracht in Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classics, een supercompleet pakket – ja, zelfs de klassieke scrolling beat ‘em up The Punisher zit erin – klaar voor een hele nieuwe generatie om te ontdekken wat ze zo speciaal maakt. Deze vechtgames zijn meer dan gewoon een fantastisch deel van de geschiedenis van videogames dat wordt gearchiveerd. Ze maken deel uit van een rijk tapijt dat de geschiedenis van de vechtgamecommunity vormt – kijk maar eens naar de impact van Marvel vs. Capcom 2 om dat te bewijzen.
Omkering
(Afbeelding credit: Capcom)Crossover-viering
(Afbeelding credit: Marvel Comics)
Marvel viert de langverwachte heruitgave van Marvel vs. Capcom 2 door het iconische ontwerp op covers te zetten voor Iron Man, de Avengers, de X-Men, Spider-Man en meer.
Van het Chinatown Fair Family Fun Center in New York tot het grootste podium van Evo op de Las Vegas Strip, Marvel vs. Capcom 2 heeft al heel lang de reputatie de meest hypeverwekkende vechtgame te zijn om te spelen en naar te kijken. Voor de niet-ingewijden is Marvel vs. Capcom 2 chaos – niets dan flitsende lichten en geluiden – maar voor de kenners, voor degenen die hun tenen in de gevaarlijke wateren hebben gedompeld, is het een reeks eindeloze pogingen van spelers die elkaar in de haren proberen te vliegen of een enkele verdwaalde treffer proberen om te zetten in een zeer schadelijke combo. Het is altijd een spel met een hoog risico en een hoge beloning, dat van de speler niet alleen een zeer vaardige uitvoering vereist, maar ook een grondige kennis van heel veel situaties. Het is een spel dat net zo goed je mentale vastberadenheid op de proef stelt als je reactievermogen, en het is net zo spannend om naar te kijken als om te spelen.
Dat betekent dat het een lange en legendarische competitieve geschiedenis heeft. Vanaf Battle At The Bay 4 in 2000 was Marvel vs. Capcom 2 de eerste niet-Street Fighter-game die werd gehouden op het evenement dat later Evo zou worden. Het jaar daarop, tijdens de laatste Battle At The Bay voordat het Evolution Fighting Championship werd, veroverde een jonge Justin Wong – toen net 15 – de eerste plaats, zijn eerste van vele eerste plaatsen in Marvel vs. Capcom 2. Van de negen jaar dat het spel werd gespeeld op Evo, won Wong er zes, waarmee hij zijn plaats vestigde als een van de beste spelers ooit van het spel. Nu Evo een toernooi voor klassieke games organiseert, lijkt Marvel vs. Capcom 2 een goede kans te maken om terug te keren op het evenement van volgend jaar.
Maar net als veel oudere vechtgames was Marvel vs. Capcom 2 simpelweg niet bedoeld om op zo’n absurd hoog niveau gespeeld te worden. Spelers als de eerder genoemde Justin Wong, Sanford Kelly, Yipes, Clockw0rk en vele anderen die ik ongetwijfeld niet heb genoemd, hebben de aanval geleid, maar een hele community van gelijkgestemde spelers heeft het spel langzaam maar zeker uit elkaar gesloopt om erachter te komen welke personages objectief gezien het beste zijn. Ze brachten ook een heleboel bugs en exploits aan het licht die, hoewel ze het spel niet kapot maken (op één na, de Ruby Heart glitch, die je uit de speelhal kan en zal verbannen), spelers een aanzienlijk voordeel kunnen geven op een tegenstander die ze niet kent. Tegenwoordig worden ze eruit gepatcht of wordt het rooster opnieuw gebalanceerd – een poging om het spel eerlijker te maken – maar dat is niet de Marvel-manier. Marvel vs. Capcom 2 staat op dit moment in steen gebeiteld. Het is wat het is. Aanpassen of sterven.