Ik ben dol op Metaphor: ReFantazio. Studio Zero’s debuut fantasy JRPG kostte me 87 heerlijke uren om uit te spelen en zelfs nadat het ongeveer twee weken van mijn leven had opgeslokt met non-stop spelen, wilde ik meteen New Game+ starten en het hele spel opnieuw beleven.
En dat deed ik, maar er was één kleine gedachte in mijn achterhoofd toen ik weer in Euchronia dook. Krijg ik er spijt van als ik dit hele spel opnieuw moet spelen als ik uiteindelijk ook een derde keer terug moet komen? Het voelt alsof dat zou kunnen gebeuren als Atlus besluit hetzelfde pad te volgen als Persona 3 tot en met 5, met een uitgebreide heruitgave die lijkt op Persona 5 Royal, en ik hoop dat dat niet gebeurt.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben erg blij dat Persona 5 Royal en Persona 4 Golden bestaan en ik weet zeker dat elke Persona-fan hetzelfde zou zeggen. Het is voor mij echter een stuk makkelijker om dat te zeggen als nieuwere fan van de franchise. Ik ben begonnen met Persona 5 Royal, dus ik heb nooit de ‘vanilla’ 5 beleefd voordat de uitbreidingen en verbeteringen er waren, wat ook betekent dat ik het voordeel had dat ik een 100 uur durende JRPG niet twee keer hoefde uit te spelen om alles te zien.
Neem de tijd
(Afbeelding credit: Atlus)Een onvergetelijke finale
(Afbeelding credit: Atlus / Sega)
Ik blijf maar denken aan Metaphor: ReFantazio en ik weet niet of ik dat ooit nog zal doen.
De manier waarop de nieuwe content van Royal is geïntegreerd, betekent dat zelfs degenen die het origineel hebben uitgespeeld niet zomaar kunnen overslaan naar de nieuwe dingen, omdat er zoveel verbeteringen en toevoegingen – waaronder nieuwe Confidant-personages – in het hele spel zijn geïntegreerd. Niet alleen dat, maar het derde semester met een compleet nieuw verhaal begint direct nadat het plot van het basisspel zou zijn geëindigd, dus zelfs als je alle tekst overslaat om zo snel mogelijk op dat punt te komen, zal het geen snel proces zijn. Royal is in ieder geval drie jaar na het origineel uitgebracht, dus het is niet zo dat fans gevraagd werd om er meteen weer in te duiken. Maar het punt blijft dat 100 uur een lange tijd is, en zelfs als je van deze games houdt, is het een grote vraag voor spelers om het twee keer te doen, vooral als zo veel dingen zullen zijn zoals ze het zich herinneren.
Ik ben dol op Metaphor: ReFantazio. Studio Zero’s debuut fantasy JRPG kostte me 87 heerlijke uren om uit te spelen en zelfs nadat het ongeveer twee weken van mijn leven had opgeslokt met non-stop spelen, wilde ik meteen New Game+ starten en het hele spel opnieuw beleven.
En dat deed ik, maar er was één kleine gedachte in mijn achterhoofd toen ik weer in Euchronia dook. Krijg ik er spijt van als ik dit hele spel opnieuw moet spelen als ik uiteindelijk ook een derde keer terug moet komen? Het voelt alsof dat zou kunnen gebeuren als Atlus besluit hetzelfde pad te volgen als Persona 3 tot en met 5, met een uitgebreide heruitgave die lijkt op Persona 5 Royal, en ik hoop dat dat niet gebeurt.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben erg blij dat Persona 5 Royal en Persona 4 Golden bestaan en ik weet zeker dat elke Persona-fan hetzelfde zou zeggen. Het is voor mij echter een stuk makkelijker om dat te zeggen als nieuwere fan van de franchise. Ik ben begonnen met Persona 5 Royal, dus ik heb nooit de ‘vanilla’ 5 beleefd voordat de uitbreidingen en verbeteringen er waren, wat ook betekent dat ik het voordeel had dat ik een 100 uur durende JRPG niet twee keer hoefde uit te spelen om alles te zien.
Neem de tijd
(Afbeelding credit: Atlus)Een onvergetelijke finale
(Afbeelding credit: Atlus / Sega)
Ik blijf maar denken aan Metaphor: ReFantazio en ik weet niet of ik dat ooit nog zal doen.
De manier waarop de nieuwe content van Royal is geïntegreerd, betekent dat zelfs degenen die het origineel hebben uitgespeeld niet zomaar kunnen overslaan naar de nieuwe dingen, omdat er zoveel verbeteringen en toevoegingen – waaronder nieuwe Confidant-personages – in het hele spel zijn geïntegreerd. Niet alleen dat, maar het derde semester met een compleet nieuw verhaal begint direct nadat het plot van het basisspel zou zijn geëindigd, dus zelfs als je alle tekst overslaat om zo snel mogelijk op dat punt te komen, zal het geen snel proces zijn. Royal is in ieder geval drie jaar na het origineel uitgebracht, dus het is niet zo dat fans gevraagd werd om er meteen weer in te duiken. Maar het punt blijft dat 100 uur een lange tijd is, en zelfs als je van deze games houdt, is het een grote vraag voor spelers om het twee keer te doen, vooral als zo veel dingen zullen zijn zoals ze het zich herinneren.
Het is ook moeilijk te ontkennen hoe achterhaald deze aanpak nu aanvoelt, vooral nu DLC-uitbreidingen elders steeds gebruikelijker worden. Kijk maar naar de Pokemon-serie: Game Freak brengt al sinds de jaren 90 ‘de betere versie’ uit van elke hoofdgeneratie RPG’s. Yellow, Crystal, Emerald en Platinum verschijnen soms slechts een jaar na hun eerdere tegenhangers. Maar sinds de Nintendo Switch-games Sword en Shield lijkt het erop dat die formule verleden tijd is voor de ontwikkelaar. In plaats daarvan krijgen de laatste twee generaties extra verhaal en Pokemon toegevoegd met DLC. Dit is niet alleen beter voor de vrije tijd van spelers, maar ook voor hun portemonnee.
Op basis van de output van Atlus dit jaar is het moeilijk te zeggen of de ontwikkelaar dezelfde kant op gaat. Aan de ene kant zagen we de release van Shin Megami Tensei 5: Vengeance – alweer een uitgebreide re-release, maar eentje die een compleet aparte verhaalroute biedt om te kiezen aan het begin van de JRPG, samen met een lancering op platforms buiten de Switch. Aan de andere kant hebben we Persona 3 Reload, een remake van de originele Persona 3, die nu een DLC-uitbreiding heeft gekregen met de extra epiloogcontent die is toegevoegd aan de eigen oude re-release, Persona 3 FES.
Metafoor: Re-ReFantazio?
(Afbeelding credit: Atlus / Sega)