In het echte leven ben ik een fan van kaas, maar in Baldur’s Gate 3 vind ik het heerlijk om bazen te bedriegen. Of we het nu hebben over de drie goblin-leiders, necromancer Balthazar of Sharran moeder-overste Viconia, tijdens mijn eerste playthrough deed ik er alles aan om het spel niet te spelen zoals Larian het (waarschijnlijk) bedoeld had.
Mijn reden hiervoor was simpel: ik had geen idee wat ik aan het doen was. Ik wijt dit aan mijn beperkte D&D ervaring, die bestond uit lichte campagnes die nooit voltooid werden. Ik gebruikte online dobbelstenen om niet te hoeven rekenen, werkte met kant-en-klare karaktersheets en kon het verschil tussen mijn cantrips en mijn spell slots niet eens zien. Baldur’s Gate 3 zou duidelijk een nieuwe wereld zijn, en ik was er in het begin al behoorlijk slecht in. Maar door creatieve oplossingen te bedenken om mijn opvallende vaardigheidsprobleem te verhelpen, heb ik mezelf meer over Dungeons & Dragons geleerd dan ik voor mogelijk had gehouden.
Waarschuwing: Spoilers voor Act 1, 2 en 3 van Baldur’s Gate 3
Gouda krijgen
(Afbeelding credit: Larian Studios)Ast-ing for it
(Afbeelding credit: Larian Studios)
Kauwen is één manier van doen, maar een absolute klootzak zijn tegen iedereen in Baldur’s Gate 3 is ook erg leuk.
Het spelen van BG3 als een tabletop newbie is een bijzonder vernederende ervaring, maar het is de beste set virtuele trainingswielen die ik ooit heb gehad. Mijn problemen beginnen al voordat ik mijn eerste groepslid ontmoet, omdat ik de geniale beslissing neem om een Dark Urge-personage te spelen als mijn eerste uitstapje naar de Forgotten Realms. De implicaties hiervan voor het verhaal, in combinatie met het wennen aan de isometrische verkenning en het gezichtspunt van het spel, zorgen ervoor dat ik me tot een behoorlijk eind in Act 3 zwaar onderontwikkeld voel.
Het eerste eindbaasgevecht waar ik me een weg uit weet te banen is technisch gezien van Minthara, een drow paladin die samenwerkt met de goblins in Act 1. Ik schiet haar neer over een afgrond. Ik schiet haar neer over een kloof en verbrijzel de brug als ze er overheen gaat. Ik ben op dit moment een erg slappe level 4 monnik, en nadat ik vijf keer achter elkaar door haar hand in de strijd ben gestorven, ben ik bijna op mijn breekpunt. Dit is dan ook hoe ik geleerd heb om bij twijfel alles in mijn zichtbare omgeving te gebruiken. Kills in de omgeving kunnen een uitkomst zijn, vooral als je nog moet leren wat je precies aan het doen bent, en zo ben ik goede vrienden geworden met afgronden.
In BG3 zijn chasms steile hellingen in het niets. Het zijn ook geweldige plekken om krachtige vijanden in te stoppen als u, net als ik, geen zin hebt om tegen ze te vechten. Mijn charisma laat te wensen over, dus me uit de problemen praten is lastig, en ik heb nog niet genoeg Dark urge wreedheden begaan om veel inspiratiepunten te hebben om in re-rolls te investeren. Dus Minthara gaat de afgrond in, samen met al haar spullen.
Later in Act 2 moet ik samen met haar Isobel en iedereen in de Last Light Inn doden. Je zou denken dat dat me een mooie XP-boost zou geven, toch? Blijkbaar niet genoeg, want een paar uur later is het absoluut onmogelijk om Balthazar te doden in de Gauntlet of Shar. Mijn hart bonst als ik over mijn aanvalsplan nadenk, en ik kijk mijn spreukenboeken nog eens aandachtig door.
De makkelijkste manieren vinden om de Baldur’s Gate 3 bazen te omzeilen is mijn ondeugd.1) Richt Angst op Balthazar2) Hij kan niet aanvallen of zijn ondodenleger oproepen en rent naar de rand van een klif3) Sluip mijn kleine monnik het slagveld in en sla hem twee keer, waardoor hij de afgrond in vliegt 🥰 pic.twitter.com/0UHjGNJl13augustus 9, 2023
Meer zien
Fake out
(Afbeelding credit: Larian Studios)
Ik troost me met de wetenschap dat het vals spelen van een eindbaas in Baldur’s Gate 3 geen bug is, maar een functie die het verdient om gevierd te worden.
Ik heb nog geen counterspell, omdat ik veel te weinig level heb voor een spreuk van dat kaliber, maar Shadowheart heeft wel een truc in haar Dark Justiciar-gepantserde mouw: Angst. Terwijl al mijn partijleden zich in de buurt verstoppen en naar Balthazar kijken terwijl hij tegen Dame Aylin praat, sluip ik Shadowheart achter hem aan en spreek ik Fear uit. Onmiddellijk is Balthazar verlamd en niet in staat om aan te vallen. In plaats daarvan rent hij recht naar de rand van dit gigantische zwevende platform. Wat bevindt zich toevallig direct achter hem? Een afgrond.
Ik schakel over naar mijn monnik, kruip weer achter Balthazar en richt Fist of Unbroken Air op hem. Balthazar gaat de afgrond in. Ik heb hem zojuist in twee beurten gedood en heb geleerd hoe belangrijk het is om vijandelijke hinderingsstrategieën te kiezen in plaats van te kiezen voor volledige aanvalsspreuken.
Mijn pas ontdekte slimheid op het gebied van omgevingshulpprogramma’s en spreuken zal me goed van pas komen bij Moonrise Towers, waar ik mezelf pijnlijk in de minderheid vind op weg naar de confrontatie met Ketheric Thorm. Het blijkt dat vechten tegen Disciple Z’rell en een horde sekteleden heel erg moeilijk is als je de macht van Jaheira en de Harpers (RIP) niet aan je zijde hebt. In plaats van de hoofdgang van het kasteel te bestormen, scan ik het hele gebouw af op zoek naar een geheime ingang en slaag ik erin om helemaal rond het enorme gevecht te sluipen door de keukens te doorkruisen. Het enige wat ik nog hoef te doen is Misty Step elk lid van mijn groep halverwege de trappen naar de bovenste verdiepingen, en ik haal het tot Ketheric door slechts 5 vijanden te bevechten. Resultaat.
De schoonheid van dit spel ligt in de oneindige mogelijkheden. Met zo veel manieren om hetzelfde doel te bereiken, vind ik het een troost om te weten dat het uitspelen van een eindbaas in Baldur’s Gate 3 geen bug is, maar een eigenschap die het verdient om gevierd te worden. Het was leuk om Viconia te doden door elk partijlid één voor één het gevecht in te laten sluipen, en Cazador de afgrond in te loodsen zoals ik Balthazar heb gedaan zal nooit oud worden. Ik zal altijd met liefde terugdenken aan de boss-eating chasms van BG3, maar nu ik al mijn spreuken op een rijtje heb en niet, nou ja, de helft van mijn metgezellen heb gedood, voelt het goed om Baldur’s Gate 3 op de veganistische manier te spelen. Of tenminste, het is goed om de optie te hebben.
Hier leest u hoe onze nieuwsredacteur de moeilijkste BG3-baas versloeg met echte D&D-strats.