Ik had niet gedacht dat ik troost zou vinden in een high-octane FPS-game die het intrappen van deuren en het op elkaar afsturen van ragdoll-vijanden tot een kunst verheft, maar Anger Foot bewees mijn ongelijk. Ondersteund door de dreunende bas van wat alleen kan worden omschreven als donderende, niet aflatende rave-muziek, doet ontwikkelaar Freelives er werkelijk alles aan om de one-hit-kill, one-hit-death machinaties van hack n’ slashers als Ghostrunner naar maniakale nieuwe hoogten te tillen.
Je speelt als een soort op schoenen beluste burgerwacht met een simpele missie: bevrijd de toepasselijk getitelde Shit City van zijn schurkenhordes, altijd op jacht naar je geliefde Preemo Sneakers – en de rest van je gestolen voorraad zoete kicks. Kicks’ is hier het sleutelwoord, want je linkervoet is de ster van de uitzinnige show van Anger Foot terwijl je de vernietigbare omgevingen aan stukken slaat, nieuwe wapens scoort en sterren verdient om nieuw schoeisel vrij te spelen en de nodige extra’s die je daarmee kunt krijgen. Soms zijn ze alleen maar cool om naar te kijken en andere paren zijn ronduit aanstootgevend. Maar ik bewaar het debat over sokken en sandalen voor een andere keer.
Voetvloot
(Afbeelding credit: Devolver Digital)Meer previews
(Afbeelding credit: Curve Games)
Deze magische actie-RPG mengt het doden van monsters met Persona-achtige sociale statistieken voor een prachtige ontspanningsontsnapping
Het eerste wat me opviel aan Anger Foot is de moeiteloos feestelijke aard van de wereld. De appartementen vormen de eerste van twee speelbare zones, die worden belegerd door de Violence Gang en zijn louche baas Goo Cop. De felle kleuren en de dreunende bas maken van de sloppenwijk een technicolor speeltuin om doorheen te racen. Een biertje hier of een energiedrankje daar draagt alleen maar bij aan de feeststemming.
Qua gameplay kan Anger Foot niet eenvoudiger of technischer zijn. Een timer in de linkerbovenhoek van het scherm tikt af terwijl ik zo snel mogelijk door elk level manoeuvreer, vijanden in melee bereik neerschiet met de linkercontrollertrekker of ze van veraf neerschiet met de rechter. Er is geen manier om te ontwijken, dus ik moet veel muren omhelzen om dekking te zoeken en de zichtlijn te verbreken. Ik moet toegeven dat ik het meerdere keren tegen hordes pistoolzwaaiende vijanden heb opgenomen door me achter deurkozijnen te verstoppen, de vijanden uit te lokken en te spamschoppen totdat de muziek wordt gedempt om aan te geven dat ik de kamer heb verlaten.
Ik had niet gedacht dat ik troost zou vinden in een high-octane FPS-game die het intrappen van deuren en het op elkaar afsturen van ragdoll-vijanden tot een kunst verheft, maar Anger Foot bewees mijn ongelijk. Ondersteund door de dreunende bas van wat alleen kan worden omschreven als donderende, niet aflatende rave-muziek, doet ontwikkelaar Freelives er werkelijk alles aan om de one-hit-kill, one-hit-death machinaties van hack n’ slashers als Ghostrunner naar maniakale nieuwe hoogten te tillen.
Je speelt als een soort op schoenen beluste burgerwacht met een simpele missie: bevrijd de toepasselijk getitelde Shit City van zijn schurkenhordes, altijd op jacht naar je geliefde Preemo Sneakers – en de rest van je gestolen voorraad zoete kicks. Kicks’ is hier het sleutelwoord, want je linkervoet is de ster van de uitzinnige show van Anger Foot terwijl je de vernietigbare omgevingen aan stukken slaat, nieuwe wapens scoort en sterren verdient om nieuw schoeisel vrij te spelen en de nodige extra’s die je daarmee kunt krijgen. Soms zijn ze alleen maar cool om naar te kijken en andere paren zijn ronduit aanstootgevend. Maar ik bewaar het debat over sokken en sandalen voor een andere keer.
Voetvloot
(Afbeelding credit: Devolver Digital)Meer previews
(Afbeelding credit: Curve Games)
Deze magische actie-RPG mengt het doden van monsters met Persona-achtige sociale statistieken voor een prachtige ontspanningsontsnapping
Het eerste wat me opviel aan Anger Foot is de moeiteloos feestelijke aard van de wereld. De appartementen vormen de eerste van twee speelbare zones, die worden belegerd door de Violence Gang en zijn louche baas Goo Cop. De felle kleuren en de dreunende bas maken van de sloppenwijk een technicolor speeltuin om doorheen te racen. Een biertje hier of een energiedrankje daar draagt alleen maar bij aan de feeststemming.
Qua gameplay kan Anger Foot niet eenvoudiger of technischer zijn. Een timer in de linkerbovenhoek van het scherm tikt af terwijl ik zo snel mogelijk door elk level manoeuvreer, vijanden in melee bereik neerschiet met de linkercontrollertrekker of ze van veraf neerschiet met de rechter. Er is geen manier om te ontwijken, dus ik moet veel muren omhelzen om dekking te zoeken en de zichtlijn te verbreken. Ik moet toegeven dat ik het meerdere keren tegen hordes pistoolzwaaiende vijanden heb opgenomen door me achter deurkozijnen te verstoppen, de vijanden uit te lokken en te spamschoppen totdat de muziek wordt gedempt om aan te geven dat ik de kamer heb verlaten.
Zelfs met mijn stiekeme strategieën krijg ik een aantal sterren voor mijn inspanningen als ik elk level heb uitgespeeld. Het spel garandeert dat ik er altijd minstens één krijg om mijn overwinning te markeren, en twee andere verdien ik door aan bepaalde voorwaarden te voldoen. De tactische kick-eis is misschien wel het makkelijkst te vervullen, maar ik kwam er ook een tegen die me uitdaagde het level in vijf seconden uit te spelen. Ik probeerde het een paar keer, doodde de eerste vijand en pakte een pistool van hem om het glazen raam te verbrijzelen dat mijn startkamer scheidde van de doelpaal van de trap aan de andere kant, maar ik kon er met geen mogelijkheid achter komen hoe ik er doorheen moest springen.
(Afbeelding credit: Devolver Digital)