“Het gaat niet om winnen, het gaat om plezier hebben” is een uitdrukking die meestal wordt gebruikt om kinderen te troosten die elke wedstrijd op de sportdag van hun school verliezen. Maar het is ook pijnlijk treffend als het gaat om turtling, een term die verwijst naar het bouwen van een ondoordringbare verdediging in real-time strategiespellen. Het is mijn favoriete tactiek, maar het is niet de meest effectieve – ik kan eeuwig blijven toekijken hoe golven aanvallers tegen muren botsen, maar om je tegenstander echt te verslaan moet je het comfort van thuis achter je laten en in de aanval gaan.
Maar Cataclismo, de nieuwste titel onder het toeziend oog van strategie-uitgever Hooded Horse, maakt een einde aan die onzin. Cataclismo is een RTS-spel dat aanvoelt als Starcraft, Lego en tower defense. Het heeft niet alleen mijn hart gestolen, maar er ook een muur van 15 meter omheen gebouwd en me uitgedaagd om het terug te nemen.
Kastelen onder de hamer
(Afbeelding credit: Digital Sun)
In Cataclismo is het grootste deel van de wereld overspoeld door Horrors – gemuteerde, kruipende beesten die op de loer liggen in de ruïnes van een eens zo trotse beschaving. Als laatste bastion van de mensheid is het jouw taak om te proberen een aantal van deze landen terug te winnen van de Horrors en nederzettingen op te bouwen die schijnbaar eindeloze aanvallen kunnen weerstaan.
Elk scenario – of het nu een campagneniveau is of het eindeloze speltype van Cataclismo – draait om een dag-nachtcyclus. Overdag is het spel meer een simulatie van basisbeheer. Je plaatst gebouwen die je economie ondersteunen met slepen en neerzetten – huizen voor burgers, steengroeven en houtzagerijen voor bouwmaterialen, barakken om soldaten te werven – terwijl je muren steen voor steen worden geplaatst. Er zijn af en toe indringende aanvallen om te weerstaan, maar deze verdediging wordt pas echt op de proef gesteld ’s nachts, wanneer golven van Horrors massaal aanvallen.
Als de zon ondergaat, schakelt Cataclismo een versnelling hoger en wordt het een volwaardige RTS-torenverdediging. Je krijgt precies te horen waarvandaan de Horrors zullen aanvallen, maar meestal komen ze van meerdere punten tegelijk en ze tegenhouden is makkelijker gezegd dan gedaan.
“Het gaat niet om winnen, het gaat om plezier hebben” is een uitdrukking die meestal wordt gebruikt om kinderen te troosten die elke wedstrijd op de sportdag van hun school verliezen. Maar het is ook pijnlijk treffend als het gaat om turtling, een term die verwijst naar het bouwen van een ondoordringbare verdediging in real-time strategiespellen. Het is mijn favoriete tactiek, maar het is niet de meest effectieve – ik kan eeuwig blijven toekijken hoe golven aanvallers tegen muren botsen, maar om je tegenstander echt te verslaan moet je het comfort van thuis achter je laten en in de aanval gaan.
Maar Cataclismo, de nieuwste titel onder het toeziend oog van strategie-uitgever Hooded Horse, maakt een einde aan die onzin. Cataclismo is een RTS-spel dat aanvoelt als Starcraft, Lego en tower defense. Het heeft niet alleen mijn hart gestolen, maar er ook een muur van 15 meter omheen gebouwd en me uitgedaagd om het terug te nemen.
Kastelen onder de hamer
(Afbeelding credit: Digital Sun)
In Cataclismo is het grootste deel van de wereld overspoeld door Horrors – gemuteerde, kruipende beesten die op de loer liggen in de ruïnes van een eens zo trotse beschaving. Als laatste bastion van de mensheid is het jouw taak om te proberen een aantal van deze landen terug te winnen van de Horrors en nederzettingen op te bouwen die schijnbaar eindeloze aanvallen kunnen weerstaan.
Elk scenario – of het nu een campagneniveau is of het eindeloze speltype van Cataclismo – draait om een dag-nachtcyclus. Overdag is het spel meer een simulatie van basisbeheer. Je plaatst gebouwen die je economie ondersteunen met slepen en neerzetten – huizen voor burgers, steengroeven en houtzagerijen voor bouwmaterialen, barakken om soldaten te werven – terwijl je muren steen voor steen worden geplaatst. Er zijn af en toe indringende aanvallen om te weerstaan, maar deze verdediging wordt pas echt op de proef gesteld ’s nachts, wanneer golven van Horrors massaal aanvallen.
Als de zon ondergaat, schakelt Cataclismo een versnelling hoger en wordt het een volwaardige RTS-torenverdediging. Je krijgt precies te horen waarvandaan de Horrors zullen aanvallen, maar meestal komen ze van meerdere punten tegelijk en ze tegenhouden is makkelijker gezegd dan gedaan.
Het bouwsteensysteem van Cataclismo is ingewikkelder dan elke andere RTS die ik heb gespeeld. Steen wordt gebruikt om muren en torens te bouwen, terwijl hout broos is en het beste gebruikt kan worden voor trappen en loopbruggen – het equivalent van vuil stapelen om ergens bij te kunnen in Minecraft. Verticaliteit speelt overal een grote rol in: een ’taaiheidsmeter’ geeft bouwwerken meer gezondheid naarmate ze hoger worden gebouwd. Dit wordt visueel weergegeven door muren die veranderen van armoedig geplaveide stenen in glanzend witte bakstenen naarmate ze hoger worden. Bovendien krijgen bepaalde eenheden, zoals boogschutters, meer schade doordat ze een aanzienlijk hoogtevoordeel hebben ten opzichte van hun doelwitten, terwijl andere eenheden, zoals artillerie-eenheden en granaatzuigende Lobbers, het beste werken op slechts een paar meter van de grond.
Als gevolg daarvan moest ik goed nadenken over het bouwen van een basis. Mijn eerste plan, om een torenhoge rij stenen te bouwen en iedereen erop te meppen, viel in duigen toen ik me realiseerde dat Horrors er als papier doorheen konden scheuren en het te dun was voor soldaten om op te manoeuvreren. Sindsdien ben ik begonnen met het verdubbelen van de muurdiepte en heb ik aan de bovenkant stenen overhangen toegevoegd zodat ik Merlons kan plaatsen – die eenheden erachter meer bereik geven – en stations voor boogschutters om hun pijlen in brand te steken. Er zijn daken gebouwd om iedereen te beschermen tegen regen, waardoor hun nauwkeurigheid wordt verbeterd, terwijl ramen dichter bij de grond mijn Lobbers en Cannoneers in staat stellen om Horrors op hun optimale bereik neer te schieten. Het is lelijk, maar effectief: stel je voor dat de structurele architectuur van Gondor door een kleuter zou worden aangepakt en je hebt een aardig beeld van mijn opstelling. Het langzaam veranderen van armoedige omheiningen in imposante wallen geeft enorm veel voldoening, vooral als ik achterover kan leunen en honderden Horrors zie neerstorten en sterven tegen mijn middeleeuwse meesterwerk.
Meld je aan voor de GamesRadar+-nieuwsbrief
Wekelijkse digests, verhalen uit de communities waar je van houdt en meer
Neem contact met me op met nieuws en aanbiedingen van andere Future-merkenOntvang e-mail van ons namens onze vertrouwde partners of sponsorsDoor je gegevens in te voeren, ga je akkoord met de algemene voorwaarden en het privacybeleid en ben je 16 jaar of ouder.
Op wacht