Monster Hunter Wilds is hard op weg om mijn meest gespeelde early access game van 2024 te worden. Na een open bèta die vorige maand 15 uur van mijn leven opslokte, bezocht ik onlangs het hoofdkantoor van Capcom in Osaka, Japan om vijf uur door te brengen met een nieuwere maar nog niet voltooide build van deze monsterjagende actie-RPG. Het was, zoals regisseur Yuya Tokuda in een interview benadrukte, niet zo gepolijst als de uiteindelijke build van het spel blijkbaar zal zijn. Maar het was uitstekend – verfrissend soepel na de rotsachtige bèta, hoewel ik alleen op PS5 kon spelen, en bijna alles wat ik wilde.
Monster Hunter Wilds lijkt meer dan ooit klaar om zijn grootste uitdaging aan te gaan: het opvolgen van Monster Hunter World, een doorbraakhit die een cultklassieker die al zo lang aan het smeulen is, aan het koken bracht. De basis is hetzelfde, maar de presentatie is scherper, gemoderniseerd maar nog steeds onmiskenbaar Monster Hunter. Monster Hunter Wilds voelt aan als de jaarverslindende kolos die ik wil dat het is, wat betekent dat vijf uur gewoon niet genoeg was. Ik denk dat ik er nog 500 nodig heb.
Dat is het, ik pak mijn hamer
(Afbeelding credit: Capcom)Belangrijke informatie
Ontwikkelaar: In-house
Uitgever: Capcom
Platform(en): PC, PS5, Xbox Series X
Releasedatum: 28 februari 2025
De kern van het spel is duidelijk niet drastisch veranderd sinds de bèta. Je bent een jager die berichten moet onderzoeken over een uitgestorven diersoort in mysterieuze gebieden die onbewoond worden geacht. Je gaat op pad om monsters te verslaan en gebruikt hun hoorns en huiden om steeds krachtigere wapens en pantsers te maken waarmee je het opneemt tegen steeds sterkere doelwitten – een bekende draai aan een waterdichte formule vol eindbazen die na meer dan 20 jaar nog steeds ongeëvenaard is.
Toch voelde het spelen van Monster Hunter Wilds in deze setting fris aan. Er was deze keer geen sprake van technische vertroebeling, geen pijnlijk korte lijn om mijn nek. Dit waren slechts de (onderhevige) openingsuren van het spel, wat betekende dat ik toegang had tot meer monsters en het zo belangrijke crafting-systeem. De nieuwe en terugkerende monsters zijn fantastisch – onder andere een van mijn nieuwe favorieten aller tijden – en ik raak snel gewend aan het herziene pantser-vaardigheidssysteem. Het eten, vooral de cheesy garlic naan, ziet er duikslecht uit. Net als Duolingo met dolfijnen klikt alles.
Monster Hunter Wilds is hard op weg om mijn meest gespeelde early access game van 2024 te worden. Na een open bèta die vorige maand 15 uur van mijn leven opslokte, bezocht ik onlangs het hoofdkantoor van Capcom in Osaka, Japan om vijf uur door te brengen met een nieuwere maar nog niet voltooide build van deze monsterjagende actie-RPG. Het was, zoals regisseur Yuya Tokuda in een interview benadrukte, niet zo gepolijst als de uiteindelijke build van het spel blijkbaar zal zijn. Maar het was uitstekend – verfrissend soepel na de rotsachtige bèta, hoewel ik alleen op PS5 kon spelen, en bijna alles wat ik wilde.
Monster Hunter Wilds lijkt meer dan ooit klaar om zijn grootste uitdaging aan te gaan: het opvolgen van Monster Hunter World, een doorbraakhit die een cultklassieker die al zo lang aan het smeulen is, aan het koken bracht. De basis is hetzelfde, maar de presentatie is scherper, gemoderniseerd maar nog steeds onmiskenbaar Monster Hunter. Monster Hunter Wilds voelt aan als de jaarverslindende kolos die ik wil dat het is, wat betekent dat vijf uur gewoon niet genoeg was. Ik denk dat ik er nog 500 nodig heb.
Dat is het, ik pak mijn hamer
(Afbeelding credit: Capcom)Belangrijke informatie
Ontwikkelaar: In-house
Uitgever: Capcom
Platform(en): PC, PS5, Xbox Series X
Releasedatum: 28 februari 2025
De kern van het spel is duidelijk niet drastisch veranderd sinds de bèta. Je bent een jager die berichten moet onderzoeken over een uitgestorven diersoort in mysterieuze gebieden die onbewoond worden geacht. Je gaat op pad om monsters te verslaan en gebruikt hun hoorns en huiden om steeds krachtigere wapens en pantsers te maken waarmee je het opneemt tegen steeds sterkere doelwitten – een bekende draai aan een waterdichte formule vol eindbazen die na meer dan 20 jaar nog steeds ongeëvenaard is.
Toch voelde het spelen van Monster Hunter Wilds in deze setting fris aan. Er was deze keer geen sprake van technische vertroebeling, geen pijnlijk korte lijn om mijn nek. Dit waren slechts de (onderhevige) openingsuren van het spel, wat betekende dat ik toegang had tot meer monsters en het zo belangrijke crafting-systeem. De nieuwe en terugkerende monsters zijn fantastisch – onder andere een van mijn nieuwe favorieten aller tijden – en ik raak snel gewend aan het herziene pantser-vaardigheidssysteem. Het eten, vooral de cheesy garlic naan, ziet er duikslecht uit. Net als Duolingo met dolfijnen klikt alles.
Ik heb het grootste deel van mijn sessie doorgebracht met het inslaan van schedels met een hamer, omdat mijn ware liefde, de lans, een van de twee wapens was die ik beter niet kon gebruiken omdat ze “substantiële” veranderingen ondergaan in de aanloop naar de release van Monster Hunter Wilds in februari. Capcom belooft grote upgrades voor de lans en schakelbijl, en Tokuda voegde insectenglans en zwaard en schild aan die lijst toe toen ik ernaar vroeg tijdens een rondetafelgesprek. Hij legde de nadruk op problemen met de besturing en onhandigheid in de focusmodus, waarbij veel veranderingen zijn gebaseerd op feedback uit bètatests. (Tot grote vreugde van hamerhoofd en Monster Hunter-producer Ryozo Tsujimoto gebruikten veel mensen die de studio bezochten een hamer).
(Afbeelding credit: Capcom)
Terwijl ik me door de verhaalquests worstelde, maakte een grootzwaard korte metten met wezens met kleinere, minder hamervriendelijke hoofden, met name het nieuwe spinnenmonster Lala Barina, dat door zijn balletachtige bewegingen en roze thematisering al snel een plekje in mijn hart heeft veroverd. Lala Barina was het monster waar ik het meest op heb gejaagd – niet om materiaal te verzamelen, maar omdat het beheersen van gevechten en het zien dalen van mijn jaagtijden voor mij een groot deel van het plezier in Monster Hunter uitmaken. Dit stekelige ding beweegt zoals niets anders in Monster Hunter. Het grijpt naar je met obsidiaanse klauwen en draait zich een weg om vervolgens volleys verlammende sporen af te vuren. Het is angstaanjagend en fascinerend tegelijk en een instant klassieker.
Andere nieuwkomers zijn de vuurspuwende Quematrice, die aanvoelt als een goth, minder dope versie van de eveneens vogelachtige Yian Kut-Ku. Mijn mede-hamerliefhebbers zullen blij zijn te horen dat het net niet zijn schedel op een zilveren schaaltje presenteert, klaar voor een kraak. De terugkerende publiekslieveling Congalala, een grote roze aap die scheten op je laat, is ook in topconditie. Hij is roze. Hij laat scheten. Hij is perfect.
- Meld je aan voor de GamesRadar+-nieuwsbrief
- Wekelijkse overzichten, verhalen uit de communities waar je van houdt en meer
- Neem contact met me op met nieuws en aanbiedingen van andere Future-merkenOntvang e-mail van ons namens onze vertrouwde partners of sponsorsDoor je gegevens in te voeren, ga je akkoord met de algemene voorwaarden en het privacybeleid en ben je 16 jaar of ouder.
- Monster Hunter Wilds is hard op weg om mijn meest gespeelde early access game van 2024 te worden. Na een open bèta die vorige maand 15 uur van mijn leven opslokte, bezocht ik onlangs het hoofdkantoor van Capcom in Osaka, Japan om vijf uur door te brengen met een nieuwere maar nog niet voltooide build van deze monsterjagende actie-RPG. Het was, zoals regisseur Yuya Tokuda in een interview benadrukte, niet zo gepolijst als de uiteindelijke build van het spel blijkbaar zal zijn. Maar het was uitstekend – verfrissend soepel na de rotsachtige bèta, hoewel ik alleen op PS5 kon spelen, en bijna alles wat ik wilde.
Monster Hunter Wilds lijkt meer dan ooit klaar om zijn grootste uitdaging aan te gaan: het opvolgen van Monster Hunter World, een doorbraakhit die een cultklassieker die al zo lang aan het smeulen is, aan het koken bracht. De basis is hetzelfde, maar de presentatie is scherper, gemoderniseerd maar nog steeds onmiskenbaar Monster Hunter. Monster Hunter Wilds voelt aan als de jaarverslindende kolos die ik wil dat het is, wat betekent dat vijf uur gewoon niet genoeg was. Ik denk dat ik er nog 500 nodig heb.
Dat is het, ik pak mijn hamer
(Afbeelding credit: Capcom)Belangrijke informatie
Ontwikkelaar: In-house
Uitgever: Capcom
Platform(en): PC, PS5, Xbox Series X
Releasedatum: 28 februari 2025
De kern van het spel is duidelijk niet drastisch veranderd sinds de bèta. Je bent een jager die berichten moet onderzoeken over een uitgestorven diersoort in mysterieuze gebieden die onbewoond worden geacht. Je gaat op pad om monsters te verslaan en gebruikt hun hoorns en huiden om steeds krachtigere wapens en pantsers te maken waarmee je het opneemt tegen steeds sterkere doelwitten – een bekende draai aan een waterdichte formule vol eindbazen die na meer dan 20 jaar nog steeds ongeëvenaard is.
Toch voelde het spelen van Monster Hunter Wilds in deze setting fris aan. Er was deze keer geen sprake van technische vertroebeling, geen pijnlijk korte lijn om mijn nek. Dit waren slechts de (onderhevige) openingsuren van het spel, wat betekende dat ik toegang had tot meer monsters en het zo belangrijke crafting-systeem. De nieuwe en terugkerende monsters zijn fantastisch – onder andere een van mijn nieuwe favorieten aller tijden – en ik raak snel gewend aan het herziene pantser-vaardigheidssysteem. Het eten, vooral de cheesy garlic naan, ziet er duikslecht uit. Net als Duolingo met dolfijnen klikt alles.
Ik heb het grootste deel van mijn sessie doorgebracht met het inslaan van schedels met een hamer, omdat mijn ware liefde, de lans, een van de twee wapens was die ik beter niet kon gebruiken omdat ze “substantiële” veranderingen ondergaan in de aanloop naar de release van Monster Hunter Wilds in februari. Capcom belooft grote upgrades voor de lans en schakelbijl, en Tokuda voegde insectenglans en zwaard en schild aan die lijst toe toen ik ernaar vroeg tijdens een rondetafelgesprek. Hij legde de nadruk op problemen met de besturing en onhandigheid in de focusmodus, waarbij veel veranderingen zijn gebaseerd op feedback uit bètatests. (Tot grote vreugde van hamerhoofd en Monster Hunter-producer Ryozo Tsujimoto gebruikten veel mensen die de studio bezochten een hamer).
(Afbeelding credit: Capcom)
Terwijl ik me door de verhaalquests worstelde, maakte een grootzwaard korte metten met wezens met kleinere, minder hamervriendelijke hoofden, met name het nieuwe spinnenmonster Lala Barina, dat door zijn balletachtige bewegingen en roze thematisering al snel een plekje in mijn hart heeft veroverd. Lala Barina was het monster waar ik het meest op heb gejaagd – niet om materiaal te verzamelen, maar omdat het beheersen van gevechten en het zien dalen van mijn jaagtijden voor mij een groot deel van het plezier in Monster Hunter uitmaken. Dit stekelige ding beweegt zoals niets anders in Monster Hunter. Het grijpt naar je met obsidiaanse klauwen en draait zich een weg om vervolgens volleys verlammende sporen af te vuren. Het is angstaanjagend en fascinerend tegelijk en een instant klassieker.