Metafoor: ReFantazio is zonder twijfel een van de beste JRPG’s van dit jaar. Sterker nog, ik zou zeggen dat het een van de beste JRPG’s aller tijden is dankzij het krachtige verhaal en de boeiende mix van turn-based gevechten en sociale simulatie-elementen waardoor je o zo veel te doen hebt. Maar het heeft ook veel te danken aan de geweldige cast met personages.
Van je uitstekende ondersteunende ‘volgers’, zoals de sluwe, intrigerende Alonzo, tot de grote slechterik zelf, Louis, de personages van Metaphor zijn het leven en de ziel van de JRPG. Maar vanaf dag één had ik meteen een favoriet: Leon Strohl. De charmante Clemar, het allereerste lid van de groep dat zich aansluit bij de strijd van de hoofdpersoon om Louis uit te schakelen en de prins van Euchronia te redden, heeft een nobele afkomst en een tragische achtergrond, een drang om op te komen voor wat juist is en de mensen waar hij om geeft te beschermen, en is niet bang om zichzelf in gevaar te brengen om dat te doen.
Tussen emotionele momenten die je hart sneller doen kloppen, opzwepende speeches waar je kippenvel van krijgt, een paar heel coole gevechtslinies en zelfs een transformatiescène waarin hij zijn eigen hart eruit rukt, wordt Strohl als personage naar een hoger niveau getild dankzij de fenomenale prestatie van de Engelse naspelacteur Stewart Clarke. Als hij met GamesRadar+ over zijn rol praat, is hij dolenthousiast en zegt hij dat het “echt een leuke uitdaging” was om iemand tot leven te brengen die niet “het traditionele nobele personage” was.
Het begin van Strohl
(Afbeelding credit: Atlus / Sega)Een indrukwekkend einde
(Afbeelding credit: Atlus / Sega)
Ik blijf maar denken aan Metaphor: ReFantazio en ik weet niet of ik dat ooit nog zal doen.
Je zou verwachten dat een ‘nobel’ personage nogal hoog en machtig, verwaand en een tikje wereldvreemd is, maar dat is Strohl niet. Hij is ongelooflijk oprecht en wil het beste voor de mensen om hem heen. Zijn brutale introductie toen hij zich samen met de hoofdpersoon in het leger aanmeldde, gaf Clarke aanvankelijk echter een andere indruk. “Hij is nogal verwaand. Het is een soort van ‘Oh, nou, misschien is het hele leger niet gedoemd als ik hier ben’, weet je, er is veel bravoure. Er wordt veel teruggepraat tegen de autoriteit,” zegt hij over de introductiescène.
De acteur leunde aanvankelijk in zijn voorstelling op zijn “verwaande” perceptie van Strohl, maar besefte al snel dat er veel meer achter de Clemar zat dan zijn opvoeding. “Al snel had ik zoiets van: ‘Oh, wacht, dat is hem niet. Dit is hem niet!’ En ik herinner me dat ik dacht… ‘We moeten teruggaan. We moeten die eerste scène opnieuw doen.”
Metafoor: ReFantazio is zonder twijfel een van de beste JRPG’s van dit jaar. Sterker nog, ik zou zeggen dat het een van de beste JRPG’s aller tijden is dankzij het krachtige verhaal en de boeiende mix van turn-based gevechten en sociale simulatie-elementen waardoor je o zo veel te doen hebt. Maar het heeft ook veel te danken aan de geweldige cast met personages.
Van je uitstekende ondersteunende ‘volgers’, zoals de sluwe, intrigerende Alonzo, tot de grote slechterik zelf, Louis, de personages van Metaphor zijn het leven en de ziel van de JRPG. Maar vanaf dag één had ik meteen een favoriet: Leon Strohl. De charmante Clemar, het allereerste lid van de groep dat zich aansluit bij de strijd van de hoofdpersoon om Louis uit te schakelen en de prins van Euchronia te redden, heeft een nobele afkomst en een tragische achtergrond, een drang om op te komen voor wat juist is en de mensen waar hij om geeft te beschermen, en is niet bang om zichzelf in gevaar te brengen om dat te doen.
Tussen emotionele momenten die je hart sneller doen kloppen, opzwepende speeches waar je kippenvel van krijgt, een paar heel coole gevechtslinies en zelfs een transformatiescène waarin hij zijn eigen hart eruit rukt, wordt Strohl als personage naar een hoger niveau getild dankzij de fenomenale prestatie van de Engelse naspelacteur Stewart Clarke. Als hij met GamesRadar+ over zijn rol praat, is hij dolenthousiast en zegt hij dat het “echt een leuke uitdaging” was om iemand tot leven te brengen die niet “het traditionele nobele personage” was.
Het begin van Strohl
(Afbeelding credit: Atlus / Sega)Een indrukwekkend einde
(Afbeelding credit: Atlus / Sega)
Ik blijf maar denken aan Metaphor: ReFantazio en ik weet niet of ik dat ooit nog zal doen.
Je zou verwachten dat een ‘nobel’ personage nogal hoog en machtig, verwaand en een tikje wereldvreemd is, maar dat is Strohl niet. Hij is ongelooflijk oprecht en wil het beste voor de mensen om hem heen. Zijn brutale introductie toen hij zich samen met de hoofdpersoon in het leger aanmeldde, gaf Clarke aanvankelijk echter een andere indruk. “Hij is nogal verwaand. Het is een soort van ‘Oh, nou, misschien is het hele leger niet gedoemd als ik hier ben’, weet je, er is veel bravoure. Er wordt veel teruggepraat tegen de autoriteit,” zegt hij over de introductiescène.
De acteur leunde aanvankelijk in zijn voorstelling op zijn “verwaande” perceptie van Strohl, maar besefte al snel dat er veel meer achter de Clemar zat dan zijn opvoeding. “Al snel had ik zoiets van: ‘Oh, wacht, dat is hem niet. Dit is hem niet!’ En ik herinner me dat ik dacht… ‘We moeten teruggaan. We moeten die eerste scène opnieuw doen.”
Clarke was van mening dat Strohl weliswaar een zelfverzekerd personage kon zijn, maar dat hij door hem te “vol van zichzelf” te maken “zijn karakterboog zou verstoren”. Het is tenslotte de bedoeling dat hij gedurende de hele game de ‘ride or die’-metgezel van je hoofdpersoon is, dus relativeringsvermogen was essentieel. “En ja, oké, hij is niet perfect, maar hij doet wel zijn best,” voegt Clarke toe. “We hebben hem opnieuw gemaakt en dat is het leuke van acteren, het vinden van deze ontdekkingen en het maken van deze beslissingen.”
Hij geeft ook toe dat deze eerste interpretatie van Strohl beïnvloed kan zijn door het feit dat hij “heel, heel snel” in de rol stapte vanuit een optreden in Final Fantasy 16, waar hij de stem vertolkte van de eervolle prins van Sanbreque, Dion Lesage. Nadat hij de briefing voor Strohl had gekregen, waarin zijn nobele afkomst werd beschreven, vond de acteur eerst dat de twee personages “erg op elkaar leken” en ging hij zijn eerste opnamesessie voor Metaphor: ReFantazio met de “meer Dion-achtige, verfijnde versie” van Strohl die uiteindelijk werd veranderd in de “meer ontspannen” versie die we nu kennen en waar we van houden. “Je kunt ze op papier bekijken en overeenkomsten vinden, maar ik denk dat ze in werkelijkheid heel erg verschillend zijn,” zegt hij.
Meld je aan voor de GamesRadar+-nieuwsbrief
Wekelijkse overzichten, verhalen uit de communities waar je van houdt en meer
Neem contact met me op met nieuws en aanbiedingen van andere merken van Future Ontvang e-mail van ons namens onze vertrouwde partners of sponsorsDoor je gegevens in te voeren, ga je akkoord met de algemene voorwaarden en het privacybeleid en ben je 16 jaar of ouder.
In het diepe gegooid
(Afbeelding credit: Atlus / Sega)
Maar hoe was Clarke’s eerste dag als stem van Strohl? Intens, zo te horen. Hij werd al snel in niet alleen een van de meest iconische momenten van het spel gegooid, maar ook in een van zijn favoriete scènes om uit te voeren – Strohl’s ontwaken. Het dramatische moment waarop Strohl voor het eerst zijn Archetype-kracht gebruikt door een metalen hart uit zijn borstkas te rukken (omdat de Persona 3-cast die zichzelf in het hoofd schoot met ‘Evokers’ duidelijk niet hard genoeg ging) was naar mijn mening een van de beste momenten in de game.
Voor Clarke was het een enorm persoonlijk hoogtepunt. “Het was gewoon leuk,” lacht hij. “We deden de ontwakingsscène [dag één] en dat is toch een vuurdoop? Welkom bij het optreden, daar ga je, doe een ontwakingsscène.”
Metafoor: ReFantazio is zonder twijfel een van de beste JRPG’s van dit jaar. Sterker nog, ik zou zeggen dat het een van de beste JRPG’s aller tijden is dankzij het krachtige verhaal en de boeiende mix van turn-based gevechten en sociale simulatie-elementen waardoor je o zo veel te doen hebt. Maar het heeft ook veel te danken aan de geweldige cast met personages.
Van je uitstekende ondersteunende ‘volgers’, zoals de sluwe, intrigerende Alonzo, tot de grote slechterik zelf, Louis, de personages van Metaphor zijn het leven en de ziel van de JRPG. Maar vanaf dag één had ik meteen een favoriet: Leon Strohl. De charmante Clemar, het allereerste lid van de groep dat zich aansluit bij de strijd van de hoofdpersoon om Louis uit te schakelen en de prins van Euchronia te redden, heeft een nobele afkomst en een tragische achtergrond, een drang om op te komen voor wat juist is en de mensen waar hij om geeft te beschermen, en is niet bang om zichzelf in gevaar te brengen om dat te doen.
Tussen emotionele momenten die je hart sneller doen kloppen, opzwepende speeches waar je kippenvel van krijgt, een paar heel coole gevechtslinies en zelfs een transformatiescène waarin hij zijn eigen hart eruit rukt, wordt Strohl als personage naar een hoger niveau getild dankzij de fenomenale prestatie van de Engelse naspelacteur Stewart Clarke. Als hij met GamesRadar+ over zijn rol praat, is hij dolenthousiast en zegt hij dat het “echt een leuke uitdaging” was om iemand tot leven te brengen die niet “het traditionele nobele personage” was.
Het begin van Strohl
(Afbeelding credit: Atlus / Sega)Een indrukwekkend einde
(Afbeelding credit: Atlus / Sega)
Ik blijf maar denken aan Metaphor: ReFantazio en ik weet niet of ik dat ooit nog zal doen.