Al vroeg in Baldur’s Gate 3 vond er een gevecht plaats in een goblinkamp waar ik nog steeds aan denk. Dankzij mijn zilveren tong had ik drie grote trollen weten over te halen om me te komen helpen toen ik omsingeld werd door vijanden. Enkele uren eerder was ik ook een uilenbeer welp met zijn moeder tegengekomen, die zich vervolgens bij de strijd tegen de kobolden had aangesloten. Tragisch genoeg duurde het echter niet lang toen een van mijn trolhelpers het schattige diertje platdrukte.
Het zette me aan het denken: wat had ik kunnen doen om deze uitkomst te veranderen? Dit is de vraag die Baldur’s Gate 3 zo boeiend maakt. Er kan zoveel gebeuren, afhankelijk van je keuzes, en er zijn veel paden die ik nog moet bewandelen die ik nu al graag wil ervaren. Sterker nog, ik was nog maar een paar uur bezig toen ik me begon voor te stellen wie ik zou willen zijn, of wat ik anders zou kunnen doen in volgende playthroughs. Als dat geen bewijs is voor de hoeveelheid keuze en mogelijkheden die Larian’s avontuur biedt, zelfs in de eerste uren, dan weet ik het niet meer.
Nu, met meer dan 90 uur achter de rug in mijn eerste run, denk ik er meer dan ooit over na terwijl ik door Act 3 ga. De fouten die ik onderweg heb gemaakt, en waarvan ik hoop dat ik er de volgende keer van kan leren en ze kan herstellen, dragen daar zeker aan bij. Ik ben er bijvoorbeeld nog steeds niet over uit dat ik mezelf heb uitgesloten van Karlach als metgezel, maar dat is slechts het topje van de ijsberg. Met verschillende romances om te verkennen, verschillende personageconfiguraties om uit te proberen en een overvloed aan beslissingen om te nemen, is het moeilijkste aan Baldur’s Gate 3 om te beslissen wat je als eerste gaat doen. Maar dat is ook het allerbeste eraan. Ik kan me de laatste keer niet herinneren dat ik me tegelijkertijd verdrietig voelde dat het einde van mijn avontuur naderde, en opgewonden om het te voltooien zodat ik weer helemaal opnieuw kan beginnen.
Keuzes in overvloed
(Afbeelding credit: Larian Studios)
Ik heb zeker twee uur besteed aan het creëren van mijn personage toen ik Baldur’s Gate 3 voor het eerst in handen kreeg. Met beperkte ervaring in de wereld van D&D, nam ik de tijd om alle verschillende klassen, rassen, subrassen en opties te bekijken om mijn eerste personage tot leven te wekken. Het leek me logisch om als bard te spelen, omdat ik me altijd uit conflicten probeer te praten als ik dat kan. Bovendien had het idee dat ik op elk moment een instrument kon bespelen zo zijn eigen aantrekkingskracht. Toen ik eenmaal aan de slag ging, ontdekte ik al snel hoe mijn klasse een grote rol speelt in de manier waarop ik speel en scenario’s benader, en dat maakt me zo enthousiast om te zien wat er nog meer in petto is voor andere personage-opbouwingen. Ik wil nu al proberen om een druïde te worden om gebruik te maken van gedaanteverwisselende vaardigheden, of om te zien hoe het is om het verhaal vanuit de lens van een paladijn te beleven.
En dan heb ik het nog niet eens over alle verschillende herkomsten die u kunt uitproberen, waaronder de onheilspellende Dark Urge. Nadat ik zoveel tijd heb doorgebracht met de metgezellen in het kamp, vraag ik me af hoe het zou zijn om het avontuur als een van hen te spelen. Er zijn zo veel mogelijkheden om te verkennen, alleen al in het aanmaken van personages, dat ik zelfs na 50 uur spelen het gevoel heb dat ik nog maar net de oppervlakte heb bereikt van alles wat Baldur’s Gate 3 te bieden heeft. De omvang ervan is ronduit verbijsterend.
(Afbeelding credit: Larian Studios)Verantwoordelijkheden
(Afbeelding credit: Bethesda)
Met een hypotheek en ouders in Starfield ben ik een krediethongerige huurling geworden.
Naast de personages die u kunt creëren en spelen, zijn er zoveel beslissingen die het verloop van uw reis bepalen. Veel gedenkwaardige gesprekken en cruciale momenten vragen erom om te worden overgedaan om te zien welke andere uitkomsten er zouden kunnen zijn, waaruit blijkt hoe invloedrijk de keuzes zijn. Eén actie, dobbelsteenworp of dialoogoptie kan uw lot bezegelen of u in een andere richting duwen, en u weet nooit precies hoe de dingen later aflopen. Ik kan genoeg momenten aanwijzen die ik anders zou willen doen als ik als andere personages speel. Misschien ben ik wel een no-nonsense Dragonborn, of speel ik als een Tiefling die de minst morele keuzes maakt, gewoon om te zien hoe het verhaal verandert.
Om nog maar te zwijgen over het feit dat de wereld een thuis is voor talloze NPC’s die u net zo gemakkelijk kunt missen als vinden. Ik weet zeker dat er iemand is die ik onderweg nog niet ben tegengekomen en die misschien wel een verhaal te vertellen heeft, of een taak die ik moet vervullen. Door te praten met mijn collega’s die Baldur’s Gate 3 spelen, weet ik zeker dat er zelfs momenten zijn waarop je kunt stuiten die anderen misschien helemaal niet tegenkomen. Hoe ik ook mijn best doe, ik heb waarschijnlijk een aantal interessante punten of opmerkelijke gebeurtenissen gemist, wat mijn verlangen alleen maar aanwakkert om te zien wat ik nog meer kan ontdekken tijdens een nieuwe playthrough. Maar is dat niet juist het mooie van dit soort spellen? In rijkelijk gevulde werelden, met zoveel aandacht voor detail, valt er altijd wel iets nieuws te ontdekken, hoe vaak u ook speelt.
Baldur’s Gate 3 is absoluut het soort spel dat ontworpen is om opnieuw gespeeld te worden, en ik kan haast niet wachten om te zien wat er nog meer voor mij in petto is als ik in de schoenen van iemand anders stap. Er zijn zoveel playthroughs die ik wil doen en zoveel opties die ik wil verkennen. Nu heb ik alleen nog de tijd nodig om het te doen. Ik heb in lange tijd niet zo’n passie voor een RPG gevoeld, dus ik ga genieten van elke stap die ik zet in de wereld vol keuzes. En hé, ik hoop dat ik de uilenbeer de volgende keer veilig kan houden.
Ik speel Baldur’s Gate 3 en Starfield tegelijkertijd en ik weet niet meer wie ik ben, maar ik vind het geweldig.