De skeletten in je kast zijn niets vergeleken met de demonen in je kelder. Dat is wel duidelijk in het nieuwste en angstaanjagendste einde van The Mortuary Assistant tot nu toe. Het zesde einde, dat is toegevoegd als onderdeel van de laatste grote update van het spel, is een geweldig dramatisch einde van ontwikkelaar DarkStone Digital.
Het beantwoordt een heleboel vragen en werpt er nog veel meer op, door de geschiedenis van de wereld verder uit te diepen aan de hand van verborgen notities, videocassettebandjes en een spookachtige exorcisme-opname. Raymond en zijn mysterieuze banden met Riverfields Mortuary worden verder uitgediept, net als de rol van hoofdpersoon Rebecca zelf in wat er achter de deuren gebeurt. Niet alleen dat, maar we krijgen ook van dichtbij te zien wie – of wat precies – er in de kelder op de loer ligt. Hiervoor wilt u gaan zitten en misschien een priester bellen.
Wees gewaarschuwd, er volgen spoilers
Het plot maakt ziek
(Afbeelding credit: DreadXP)Best Fiends
(Afbeelding credit: DreadXP)
My Friendly Neighborhood van DreadXP is een survival horrorgame zonder een druppel bloed in het zicht.
The Mortuary Assistant was al duister en verdraaid genoeg. Door middel van willekeurig gegenereerde achtervolgingen en enkele meer specifieke, item-gerelateerde achtervolgingen, laat The Mortuary Assistant ons in de schoenen stappen van beginnende begrafenisondernemer Rebecca terwijl ze niet alleen vecht tegen demonische bezetenheid, maar ook tegen haar eigen pijnlijke herinneringen. Van het plaatsen van oogkapjes over melkachtige retina’s tot het verwisselen van bloed voor balsemvloeistof, de herhaling van uw gruwelijke taken begint heel gewoon aan te voelen – bijna kalmerend eigenlijk – totdat u een lage, keelachtige stem in uw oor hoort mompelen: “de deur is open.”
In het “echte” einde van The Mortuary Assistant bereikt Rebecca een catharsis voor het schuldgevoel dat ze heeft over de dood van haar vader, maar het spel gaat verder dan dit punt. Als u voor elke dienst terugkeert, ontgrendelt u meer verhaalelementen, meer unieke achtervolgingen en kunt u tot zes eindes meemaken. Het zesde en laatste einde slaagt erin om aan te voelen als een sappige finale van een schijnbaar oneindige gameplay-loop, en voor mij is dit het gloednieuwe “echte” einde.
Rebecca’s baas Raymond werd in The Mortuary Assistant nooit beschouwd als de goedzak, maar in het nieuwe einde is hij een soort held. Gefrustreerd door Raymond’s behandeling van haar, wordt Rebecca overtuigd door Vallery – de gekooide demon die opgesloten zit in de kelder, wiens bloed ze gebruiken voor het verbanningsritueel – om haar te bevrijden, waardoor ze beiden kunnen ontsnappen aan zijn dodelijke saga.
(Afbeelding credit: DreadXP)
Hoewel Rebecca waarschijnlijk beter zou moeten weten dan een bezeten vrouw te vertrouwen – Vallery schreeuwde een moment eerder letterlijk “Ik ruk je f*cking ogen eruit” – is haar woede over Raymond logisch. Hij is controlerend, geheimzinnig en brengt haar elke nacht in groot gevaar. Niet alleen dat, maar als u Raymond’s dossiers doorneemt in een geheime kamer achter in de kelder, komt u te weten dat hij al tientallen jaren demonen uitbant en daarvoor mensen laat leegbloeden. Hij ziet ze niet meer als mensen, en zijn neiging om zich daar slecht over te voelen is allang verdwenen. Tussen een demon en haar louche baas is het geen verrassing dat Rebecca voor de eerste gaat.
Terug in het mortuarium vind ik het juiste vat. Het is duidelijk te zien aan de gewelddadige sneden die plotseling de buik verscheuren, dus ik ga terug naar de kelder om het teken van Vallery op te halen. Elk merkteken is uniek voor één demon, en door het met het juiste lichaam te verbranden, wordt de demon er meestal aan gebonden en gaat hij terug naar de hel. Het verbranden van een lijk beëindigt je shift in alle andere eindes. Maar in dit nieuwe einde ben ik nu vrij om terug naar de kelder te gaan, de tang van de werkbank te pakken en mijn nieuwe demonenbestie te ontketenen.
Tot niemands verbazing is dat een vreselijk idee. Een dode Vallery valt uit de kist op de grond, vlak voordat ze met een misselijkmakend gekraak van botten en pezen weer overeind komt. “Ik ga nu nemen wat van mij is,” kraait ze in je gezicht. “Het is tijd om te branden.”
Moeder weet het het beste
(Afbeelding credit: DreadXP)
Het zesde en laatste einde slaagt erin om aan te voelen als een sappige finale van een schijnbaar oneindige gameplay-loop, en voor mij is dit het gloednieuwe “echte” einde.
Op het laatst mogelijke moment stormt Raymond binnen en tackelt de demon op de grond. Hij scheurt zijn shirt open, en net als je denkt dat dit spel een echt schrijnende wending gaat nemen, veert de demon in doodsangst terug. In een vlaag van vlammen en rode vonken verdwijnt de demon, en terwijl Raymond Rebecca overeind trekt, zie je dat hij een merkwaardig teken op zijn borst geschilderd heeft.
Ze beschuldigt Raymond er boos van dat hij de hele tijd tegen haar heeft gelogen en scheldt hem uit over de papieren en exorcisme-opnames die ze in de achterkamer heeft gevonden. Vastbesloten om erachter te komen wat hij nog meer verbergt, laat ze zichzelf vrij en stormt ze terug naar huis zonder ook maar een bedankje.
Terwijl ze weggaat, verandert ons perspectief van Rebeca’s eerste-persoonsperspectief naar een gewone cutscène. Dit is de eerste keer dat we de wereld door een andere lens zien in The Mortuary Assistant, en dat was voor mij reden genoeg om er nog eens goed voor te gaan zitten. Raymond zucht en loopt door nog een geheime gang naar een nog niet eerder gezien deel van de kelder: het deel waar het rottende lijk van zijn moeder wordt bewaard. Dit is echter geen Norman Bates referentie, want deze keer is Moeder nog steeds geanimeerd.
(Afbeelding credit: DreadXP)
“Geen Vallery meer, geen bloed meer,” sist Audrey vrolijk als Raymond een mes pakt om wat van haar huid af te pellen. Hij negeert haar gebrabbel en maalt het vergeelde vlees met een vijzel en stamper om het ingewikkelde sigilontwerp op zijn borst bij te werken. Er wordt op gezinspeeld dat stukken van bezeten lijken, of het nu bloed of vlees of iets anders is, de sleutel zijn om ze te verbannen. Hij heeft in de loop der jaren duidelijk veel uit Audrey gehaald. De helft van haar gezicht ontbreekt, haar afgetakelde lichaam zit onder de snijwonden. Haar lach weerklinkt als hij zijn rugzak omdraait en haar weer in de duisternis achterlaat. Raymond heeft Rebecca dan wel gered van Vallery, maar hij heeft zijn eigen moeder in stukken gesneden om dat te kunnen doen.
Maakt dit Raymond dan toch een goede kerel? Hij heeft Rebecca gered, maar zijn moeder heeft gelijk – hij heeft demonenbloed nodig voor de rituelen. Betekent dit dat hij Rebecca bezeten moet laten raken als alles op is?
Het zesde einde is open genoeg om logisch te zijn als je meer verschuivingen speelt, en filmisch genoeg om aan te voelen als een dramatische, duistere finale op zich, en is een passend afscheid voor The Mortuary Assistant. Zou er een vervolg kunnen komen? Wie weet. Ik weet niet of mijn hart nog meer demonische ontledingen aankan, maar met zo’n enigmatische man in het middelpunt zou het zonde zijn om afscheid te nemen van Raymond nu ik hem eindelijk interessant begin te vinden.
Bekijk onze selectie van de beste horrorgames om uit te proberen, van Dead Space tot Resident Evil 4.