Ik vind het erg grappig dat van alle dingen die Bethesda Studios voor de lancering van Starfield liet zien, het de stapel sandwiches was die werd verzameld door de zelfbenoemde ruimtesnackdief (en tevens gameproducent) Jamie Mallory, die het internet stormenderhand veroverde. In het laadruim van haar vogelbekdiervormige schip heeft ze een speciale tafel om alle sandwiches op te stapelen die ze heeft gestolen van andere schepen en bases in het hele heelal, en dat zijn er een heleboel. Het vreemde, kleinzielige en toch heerlijk dwaze karakter van haar diefstallen bezorgde mij ook veel plezier. Zo veel zelfs, dat ik besloot om mijn eigen kleine verzameling voorwerpen in Starfield te beginnen – Mr Wilby en zijn vrienden.
Als u mijn vriend Mr Wilby of zijn compagnons Parsecpooch, Galacticat en co nog niet kent, dan zal ik u dit uitleggen. Deze bijzondere vrienden zijn geen menselijke ruimtevaarders, maar eerder een reeks pluchen die ik tijdens mijn reizen heb ontdekt. Het begon toen ik terug naar huis ging naar het nogal sjieke maar ook rommelige appartement van mijn ouders in New Atlantis. Het blijkt dat er veel voordelen zitten aan het kiezen van de Kid Stuff Starfield eigenschap – niet alleen je ouders die onhandig op Constellation verschijnen om je in verlegenheid te brengen – waaronder de kennismaking met de eerste van Starfield’s plushie-assortiment.
(Afbeelding credit: Bethesda)
Toen ik de kinderkamer van mijn personage binnenliep, kreeg ik niet alleen een boostpack waarmee ik meer gewicht kon dragen in Starfield, maar vond ik ook voor het eerst Parsecpooch. Deze mollige witte hondenpluche met een komisch grote ruimtehelm lag gewoon op de grond en toen ik hem oppakte, liet hij een klein gerinkel horen – het soort geluid dat niet zou misstaan als stationair geluid in een speelhal. Ik dacht dat het eenmalig was, een kleine geheime prijs voor iedereen die zo dom was om hun in-game ouders elke week 2% van hun verdiensten te sturen, maar toen draaide ik me om. Daar op een rek stond een langharige zwarte kattenpluche met belachelijk lange poten, in een oranje ruimtepak en met een even bolle helm. Er was iets aan zijn gekruiste ogen en gestoorde snorharen dat Galacticat nog beter maakte dan mijn oorspronkelijke poepschep.
(Afbeelding credit: Bethesda)
Pas veel later vond ik Mr. Wilby, een kleine groene buitenaardse pluche met een wiebelende mond en een blauw broekje in Winnie-the-Pooh-stijl. Ik vond hem in een kastje diep in een Spacer Base tijdens de loyaliteitsmissie van Sam Coe, samen met een andere Parsecpooch, een derde plushie genaamd een Xenosnuggle en een mand vol appelbrokken. Elk exemplaar heeft zijn eigen kenmerkende geluid wanneer u het oppakt en de details zijn zo lief en ingewikkeld dat de gemeenschap nu een petitie heeft ingediend om er echte merch van te maken. Ik moest er meer vinden.
Ik wil met je Xenosnuggle
(Afbeelding credit: Bethesda)
Ze lijken ongelooflijk zeldzaam, maar mijn pluche-imperium groeide, dus ik borg ze op in een kastje in mijn kapiteinsverblijf op mijn schip – een voormalig Spacerschip dat ik een paar uur eerder had weten te bemachtigen – om er nog een paar te verzamelen en de juiste plek te vinden voordat ik echt aan mijn pluchehoop begon.
Maar toen sloeg het noodlot toe. In mijn zoektocht naar de beste Starfield-deuren – nog zo’n fixatie van mij – verwisselde ik een paar modules in mijn schip in een ruimtedok, voegde hier een bemanningsverblijf toe en daar een werkplaats. Ik vond zelfs een grotere kapiteinsruimte die beter bij het algemene thema van mijn schip paste. Ik had er niet eens bij stilgestaan dat het verwijderen van die oude kapiteinswoning ook het verwijderen van mijn pluche kudde zou betekenen. U kunt zich mijn verdriet wel voorstellen toen ik mijn nieuwe kapiteinsvertrekken binnenging en niet alleen de plushies weg vond, maar ook de hele kast. Verwoesting. Zoveel verloren door het grote uitstelgedrag van september 2023.
(Afbeelding credit: Bethesda)
Het heeft me zo’n 30 uur gekost om mijn kleine collectie aan te vullen, en nu heb ik er nog maar zes in mijn verblijf. Ik heb zelfs een nieuwe vriend gevonden, Cuddleosaur, dankzij het feit dat ik terugging naar mijn ouderlijk huis in een poging om Galacticat en Parsecpooch te vervangen (maar het mocht niet baten). Reddit was de eerste plaats die me vertelde dat er ook verschillende gekleurde varianten van de plushies zijn, en sindsdien heb ik ontdekt – dankzij het stelen van de iconische Skyrim-grootmoeder zelf – dat er ook variaties in grootte zijn, terwijl mijn zoektocht om de beste plushie-dief in de Settled Systems te worden doorgaat.
Dus hoewel mijn stapel nu misschien nederig is, en ik er misschien veel te lang over heb gedaan om uit te vinden dat je voorwerpen handmatig kunt plaatsen door A ingedrukt te houden tot ze zweven en ze dan te draaien met de triggers, ben ik toegewijd aan mijn zoektocht. Als iemand nog een plushie schat ontdekt, laat je het me weten, toch? Ik mis Galacticat.
Het heeft zelfs geen zin om broodjes te verzamelen, want Starfield-spelers zijn er kapot van dat de cheesy genezingstraditie van Skyrim niet meer bestaat.