Mijn teamgenoot roept om versterking en mijn hellpod komt uit de lucht vallen. Onderweg crasht hij door een torenhoge, langbenige vijand en slaat hem aan stukken. Het is het soort moment dat Helldivers 2 maakt tot wat het is, maar deze keer, als ik uit mijn pod stap – geweren afgevuurd met de arrogantie die alleen past bij deze meest toevallige kills – is het niet in een verwoest woestenij die wordt belegerd door bugs of bots. Nu vecht ik in de dichtbevolkte straten van een koloniestad tegen hersengestuurde menselijke omhulsels. De Illuminates zijn terug en de galactische oorlog breidt zich uit naar het derde – en mogelijk gevaarlijkste – front.
De Illuminates, die mysterieus afwezig waren in het eerste jaar van de oorlog, waren de derde vijandelijke factie in de oorspronkelijke Helldivers. Er werd al lang over hun terugkeer in het vervolg gefluisterd door veteranen en ze werden binnen de canon van Helldivers gebruikt om onhandelbare kinderen de stuipen op het lijf te jagen. Nu zijn ze officieel terug, met een Vanguard-macht die guerrillatactieken gebruikt om voet aan de grond te krijgen in delen van de Super Earth-ruimte die veilig zouden moeten zijn.
Dat is slecht nieuws voor de mensen die daar wonen. In de vier missies die ik tegen de Illuminates speel, schrijden de nieuwkomers zelf door steden in Harvesters – torenhoge walkers, hun enorme lasers maaien over de grond als iets uit de War of the Worlds. Als ze afstijgen, zijn het dreigende bruten die spelers neermarcheren met een gevaarlijke combinatie van staf en schild, of frustrerende luchttroopers die rondfladderen terwijl ze je bestoken met granaten. Maar de Illuminates willen hun eigen mensen niet in gevaar brengen als ze dat kunnen voorkomen, dus in plaats daarvan zetten ze je voormalige bondgenoten in de vuurlinie.
(Afbeelding credit: Arrowhead)
Net zoals de Automatons en Terminids hun rangen verwoestende speciale eenheden aanvullen met kwetsbaarder kanonnenvoer, doen de Illuminates dat ook. Het verschil deze keer is echter dat dit nieuwe voer een vriend was en geen vijand. Burgers van Super Earth, hun huizen binnengedrongen, hun geest verward, achtervolgen je als zombies door de straten van hun voormalige huizen. We zijn ver verwijderd van de schiettenten in de Terminid-ruimte, van de Automatons die door spelers ‘Robot Vietnam’ worden genoemd. In plaats daarvan leiden deze nieuwe vijanden – die de ‘stemlozen’ worden genoemd omdat ze niet meer deel uitmaken van het democratische proces van Super Earth – in combinatie met geheel nieuwe stedelijke omgevingen tot wat game director Michael Eriksson me heeft verteld “meer een horde zombie-achtige gameplay” is.
We hebben deze stad gebouwd
Mijn teamgenoot roept om versterking en mijn hellpod komt uit de lucht vallen. Onderweg crasht hij door een torenhoge, langbenige vijand en slaat hem aan stukken. Het is het soort moment dat Helldivers 2 maakt tot wat het is, maar deze keer, als ik uit mijn pod stap – geweren afgevuurd met de arrogantie die alleen past bij deze meest toevallige kills – is het niet in een verwoest woestenij die wordt belegerd door bugs of bots. Nu vecht ik in de dichtbevolkte straten van een koloniestad tegen hersengestuurde menselijke omhulsels. De Illuminates zijn terug en de galactische oorlog breidt zich uit naar het derde – en mogelijk gevaarlijkste – front.
De Illuminates, die mysterieus afwezig waren in het eerste jaar van de oorlog, waren de derde vijandelijke factie in de oorspronkelijke Helldivers. Er werd al lang over hun terugkeer in het vervolg gefluisterd door veteranen en ze werden binnen de canon van Helldivers gebruikt om onhandelbare kinderen de stuipen op het lijf te jagen. Nu zijn ze officieel terug, met een Vanguard-macht die guerrillatactieken gebruikt om voet aan de grond te krijgen in delen van de Super Earth-ruimte die veilig zouden moeten zijn.
Dat is slecht nieuws voor de mensen die daar wonen. In de vier missies die ik tegen de Illuminates speel, schrijden de nieuwkomers zelf door steden in Harvesters – torenhoge walkers, hun enorme lasers maaien over de grond als iets uit de War of the Worlds. Als ze afstijgen, zijn het dreigende bruten die spelers neermarcheren met een gevaarlijke combinatie van staf en schild, of frustrerende luchttroopers die rondfladderen terwijl ze je bestoken met granaten. Maar de Illuminates willen hun eigen mensen niet in gevaar brengen als ze dat kunnen voorkomen, dus in plaats daarvan zetten ze je voormalige bondgenoten in de vuurlinie.
(Afbeelding credit: Arrowhead)
Net zoals de Automatons en Terminids hun rangen verwoestende speciale eenheden aanvullen met kwetsbaarder kanonnenvoer, doen de Illuminates dat ook. Het verschil deze keer is echter dat dit nieuwe voer een vriend was en geen vijand. Burgers van Super Earth, hun huizen binnengedrongen, hun geest verward, achtervolgen je als zombies door de straten van hun voormalige huizen. We zijn ver verwijderd van de schiettenten in de Terminid-ruimte, van de Automatons die door spelers ‘Robot Vietnam’ worden genoemd. In plaats daarvan leiden deze nieuwe vijanden – die de ‘stemlozen’ worden genoemd omdat ze niet meer deel uitmaken van het democratische proces van Super Earth – in combinatie met geheel nieuwe stedelijke omgevingen tot wat game director Michael Eriksson me heeft verteld “meer een horde zombie-achtige gameplay” is.
We hebben deze stad gebouwd
(Afbeelding credit: Arrowhead)
Het is ook “een moeilijkere ervaring, althans in het begin” dan alles wat je eerder hebt bevochten. Het overgrote deel van de tijd dat ik tegen de Illuminates vocht, speelde zich af in de straten en steegjes van de kolonies van Super Earth, duidelijk stedelijke ruimtes die veel dichter op elkaar zaten dan de weidse vlaktes van je gevechten met de Terminids en Automatons. Gevechten veranderen volledig door de mogelijkheid om een hoek om te duiken om een vijand te ontwijken of je achter een gebouw te verstoppen om een Harvester-laser te ontwijken. Er is veel meer verticaliteit om mee te spelen, trappen en stadspleinen bieden natuurlijke chokepoints – als je de vijandelijke valstrikken effectief kunt manipuleren.
Je moet leren deze hulpmiddelen in je voordeel te gebruiken, want er zijn ook nadelen. Vechten op straat betekent dat je nergens naartoe kunt rennen als je wordt omsingeld – je wordt ingesloten door huizen en stadsmuren die maar weinig uitwegen bieden om uit een gevecht te komen. De Illuminates maken misbruik van die dicht opeengepakte steden door geestverruimende obelisken te droppen, waardoor je strategische codes in de war worden gestuurd – je spiergeheugen is niet langer je vriend, want elke keer dat je een nieuwe aanval wilt inzetten, heb je een andere set inputs nodig. En zelfs als je uit de weg gaat, geven verkenningsdrones graag je locatie door als ze je in het open veld zien, waardoor er een nieuwe groep vijanden op je afkomt.
Gelukkig heb je een paar nieuwe hulpmiddelen tot je beschikking als je ingesloten raakt. Twee mêlee wapens – een knuppel en een lans die je in plaats van je secundaire wapens kunt gebruiken – zijn zeer effectief in close quarters. Tegen het juiste soort vijanden kun je met hand en tand door de straten vechten en grote groepen tegenhouden zonder ook maar één kostbaar rondje munitie te verspillen. En als je echt alles moet laten vallen en moet vluchten, kun je dat doen met het eerste echte voertuig van Helldivers 2.
Meld je aan voor de GamesRadar+-nieuwsbrief
Wekelijkse overzichten, verhalen uit de communities waar je van houdt en meer
Neem contact met me op met nieuws en aanbiedingen van andere merken van FutureOntvang e-mail van ons namens onze vertrouwde partners of sponsorsDoor je gegevens op te geven, ga je akkoord met de algemene voorwaarden en het privacybeleid en ben je 16 jaar of ouder.