Nu de Knight Terrors arc tot een einde is gekomen, proberen de helden en schurken van het DC-universum de draad van hun leven weer op te pakken. Voor Groene Lantaarn Hal Jordan betekent dat wennen aan het leven op Aarde en het feit dat zijn voormalige vriendin Carol verder lijkt te zijn gegaan. Ondertussen is Sinestro, mogelijk de belangrijkste figuur in Hal’s wereld, terug en dodelijker dan ooit.
De huidige reeks van Green Lantern, van schrijver Jeremy Adams en tekenaar Xermanico, is gericht op het opnieuw tot leven brengen van de kern van het personage van Hal Jordan. Het derde nummer verschijnt vandaag bij DC Comics en in dit exclusieve interview met Newsarama gaat Adams in op de beperkingen die Hal omringen, zijn turbulente reis tot nu toe, een terugblik op het Zilveren Tijdperk en de dreiging van Sinestro.
(Afbeelding credit: DC Comics)
Newsarama: We komen nu uit Knight Terrors en we krijgen een beetje te zien van “hoe Hal Jordan zijn draai weer heeft gevonden”. U bent ook de belangrijkste spelers binnen zijn mythos aan het heroprichten, zoals Sinestro. Hoe past hij in wat u aan het doen bent?
Jeremy Adams: Iemand zei laatst tegen me: “Het voelt alsof je een origin story doet zonder een origin story te doen.” Ik ben niet per se het verleden aan het herbeleven, maar ik breng een heleboel aanknopingspunten naar voren in het openingssalvo [die lijken op] Hal Jordan uit de Silver Age.
Sinestro is een belangrijk onderdeel van het verhaal van Hal Jordan, maar Sinestro’s verhaal staat eigenlijk helemaal los van wat er met Hal gebeurt. Er is veel gaande in het universum in het algemeen dat we zullen ontdekken naarmate de nummers vorderen. Maar op dit moment, na Knight Terrors, is wat Alex Segura zo goed heeft gedaan een hint naar het feit dat je te maken hebt met een Sinestro die niet op Korugar is en geen planeet runt, en die op dit moment een beetje van slag is, waardoor hij een beetje gevaarlijker kan worden.
Je wilt een tijger niet in een kooi houden. Ik heb het gevoel dat Sinestro zo iemand is. Hij heeft zoiets van: “Hé, ik ga jullie een kans geven om me dit te laten doen, en als jullie me dit niet laten doen, zal ik iets heel ergs moeten doen.” Sinestro’s frustratie over zijn verblijf op Aarde is dus duidelijk. En zijn plan om de Aarde te verlaten begint zich nu te openbaren.
Er zijn veel mysteries in deze serie. Er zijn veel hints dat [Hal’s ring] geen normale ring is. Dit is geen ring met een AI. Hij praat niet met hem. Hij vertaalt geen dingen voor Hal, maar hij kan sommige dingen doen die hij in de Silver Age kon doen. Hij is beperkt. Hij heeft hem nog niet hoeven opladen. Hij lijkt de Aarde niet te kunnen verlaten. Er zitten veel puzzelstukjes in die naar een ander mysterie zullen leiden. Ik heb een heleboel mysteriedozen die wachten om geopend te worden, maar ik ga dit niet 12 maanden rekken of zo.
(Afbeelding credit: DC Comics)
U had het over beperkingen. Zijn die beperkingen de sleutel tot het vertellen van een nieuw Hal Jordan verhaal? En wordt dat ook weerspiegeld in het verhaal van Sinestro?
Ja. Het is vreemd, toen ze me vroegen om Green Lantern over te nemen, zeiden ze: “Nou, we willen iets doen dat een beetje op de Aarde is gericht.” Dus ik moest een aantal vangrails en beperkingen opleggen, die perfect pasten in het verhaal dat ik wilde vertellen. En het leidde tot wat ik denk dat een heel gaaf moment gaat worden, in ieder geval voor deze nerd, dat slechts drie andere mensen zullen meemaken. Maar ik hou van het idee dat hij niet weg kan.
Het dwingt me een beetje, en het heeft me ook het perspectief gegeven om Hal te schrijven als iemand die weer thuis is gekomen, iemand die een held was in het veld, maar veel mensen weten niet wat hij daar heeft gedaan. En hier is iemand die waarschijnlijk $13 op zijn bankrekening heeft staan en in een waardeloze caravan aan de rand van de stad woont, en het meisje van wie hij houdt gaat verder. Dat maakt hem een beetje menselijker.
Voor mij is Hal altijd een beetje een cipher geweest. Hij is altijd een stoere jongen geweest die alleen maar gevaar tegenkwam. Om hem te schrijven zoals ik hem wil schrijven, wil ik zijn menselijkheid een beetje verkennen. Waarom vecht hij voor dit spul daarbuiten? Waarom bewaakt hij Sector Twee? Wat is het waard om te bewaken?
Ik denk dat hij zich dat ook heeft gerealiseerd. Er is een beetje een midlifecrisis aan de gang met Hal. Het DC universum heeft zich georiënteerd op het kijken naar de sidekick personages, de volgende generatie helden, of het nu Nightwing of de Titans zijn. Er is een element van “nou, wat gebeurt er met die andere personages? Wat gebeurt er met de oude garde?”. Ze zien dit gebeuren.
Het geeft ons dus een moment om even stil te staan, adem te halen en na te denken over wie deze jongens als mensen zijn. En ik ben daar echt bewust mee bezig, want ik wil dat mensen Hal leuk vinden, en ik wil dat mensen Hal leuk vinden, want als we bredere verhalen gaan vertellen, denk ik dat ze met me mee zullen gaan. Omdat ze dan weten wie dat personage is, in plaats van een personage dat iedereen kan zijn.
(Afbeelding credit: DC Comics)
We spraken met Phillip Kennedy Johnson over Green Lantern: War Journal en een van de dingen die hij zei was dat John Stewart de beste man voor de baan is, maar hij behandelt het als een dienst die vervuld zal worden, en op een dag zal hij ermee stoppen. Hal is altijd al zo’n larger-than-life personage geweest. Maar nu is het voor Hal precies zoals je zei – het is een midlifecrisis. Hij heeft de ring weer, maar het is niet meer hetzelfde als vroeger. Hoe krijgt hij die kracht terug?
Ja, ik ben het met u eens. Ik bedoel, luister, het is een soort vreemde directe reactie op het personage van de afgelopen 20 jaar. Er worden zulke grote verhalen en zulke epische verhalen en zulke kosmische avonturen verteld. Daar kan ik niet tegenop. Het enige wat ik kan doen is nu klein gaan en proberen iedereen in hem als persoon te laten investeren, zodat we, als we groot gaan, andere verhalen kunnen vertellen. Het is belangrijk dat je om de personages geeft, zodat als ze op avontuur gaan, je met ze meeleeft.
Er zijn zoveel mensen die alleen maar zeggen: “Oh, ik haat Hal Jordan.” Het is mijn taak om Hal interessant genoeg te maken om bij te blijven en dat je voor hem wilt juichen, want er is een reden waarom hij de “beste” is. Maar op dit moment heeft hij het een beetje moeilijk. En er zijn ook veel mysteries die om hem heen draaien.
Sinestro is terug. Het Manhunter pak is verschenen. We hebben de Demolition Crew. Wie komen er nog meer aan? Graven we in de oude uitgaven om nog meer aardgebonden bedreigingen te vinden waar Hal mee te maken krijgt?
Ja, want je wilt ook interessante verhalen vinden voor de schurken.
Ik denk dat het probleem dat ik nu heb, is dat er een groot Sinestro-verhaal op komst is, en dat er buiten in de ruimte een groter verhaal opdoemt over de Verenigde Planeten en wat er aan de hand is dat Hal Jordan gaat bedreigen. Maar er zijn enkele grote links naar het verleden van Hal Jordan die zullen opduiken. Er zijn vreemde paaseieren naar het verleden van DC die ik in dit ding ga plaatsen, wat ook interessant zal zijn. Phillip en ik hebben plannen voor volgend jaar die erg leuk en spannend zijn als het gaat om Sector 2814.
(Afbeelding credit: DC Comics)
Geweldig. Ik weet dat u de back-up met Sinestro in de Knight Terrors-kwesties niet hebt geschreven, maar hoe brengt u al die continuïteit in balans nu u Sinestro in het hoofdboek schrijft? Het is een behoorlijk warrige knoop.
Ja, dat is het zeker. Maar Alex (Segura) en ik hebben het er van tevoren over gehad. Het zet echt mentaal neer waar Sinestro is. Aan het einde weet hij wat hij moet doen. Tenminste, hij denkt dat hij weet wat hij moet doen. Sinestro is een erg gecompliceerd personage. Na Dark Crisis weten we niet precies wat er aan de hand is. We weten waar hij was, wat echt aangeeft waar hij nu is.
Knight Terrors laat hem naar binnen kijken en zien wat hij moet doen om de man te worden die hij denkt dat hij is. Het zal hem op een weg zetten die voor veel problemen op Aarde kan zorgen. Ik wil niet te veel verklappen, maar het is ingewikkeld. Het is allemaal ingewikkeld omdat hij een personage is dat al eeuwen bestaat en iedereen heeft hem anders geschreven. Ik probeer hem te schrijven als een heel logische man die weet hoe hij mensen angst moet inboezemen en met wie niet te spotten valt. Maar ik heb altijd het gevoel dat hij niet per se emotioneel is over alles. Ik had altijd het gevoel dat hij erg terughoudend was in de manier waarop hij bereid was om planeten te vernietigen of wat dan ook om gerechtigheid te krijgen.
Dus ik denk dat we daar emotioneel een barst in zien, en in het emotionele spectrum in het algemeen… Aan het einde van Geoff Thorne’s serie was de Green Lantern krachtbatterij weg, en er was een gigantische bal van bron, en sommige mensen veranderden in andere Lantaarns. Dus dat is bekend, en wat dat zou kunnen betekenen is ook bekend.
Hoe was het werken met Xermanico? Hoe is dat proces geweest?
Het is geweldig. Ik heb met hem gewerkt aan Flashpoint Beyond met Tim Sheridan en Geoff Johns, en zijn werk is onberispelijk. Ik begin te beseffen dat ik hem niets kan voorleggen dat hij niet kan.
Ik denk dat we aan het einde van zijn carrière als striptekenaar allemaal zullen zeggen: “Heilige koe, hij is een van de besten.” Want hij wordt gewoon steeds beter, en het acteerwerk dat hij kan doen met gelaatstrekken is iets dat me verbaast. Ik heb zoiets van, “Oh, wow. Je kunt echt emotie creëren met een gezicht,” wat niet iedereen kan. Dus het is echt opmerkelijk.
(Afbeelding credit: DC Comics)
Ja, ik was erg onder de indruk van zijn paneelkeuzes en zijn manier van pacen. Dit is echt goed gedaan visueel verhaal en eerlijk gezegd, zelfs als je er geen woorden aan had hoeven te wijden, is het makkelijk om te begrijpen wat er aan de hand is.
Ik verpest de pagina altijd met woorden. [Geoff Johns en ik hadden het er al heel vroeg over om Xermanico de ruimte te geven om gewoon zichzelf te zijn. Ik krijg echt jeuk bij vijf panelen. Ik heb zoiets van, “Ik wil dat hij de ruimte krijgt.” En dan komt hij terug en zegt: “Ik heb zeven panelen toegevoegd, ik hoop dat het goed is.” Dan zeg ik: “Zolang het jouw idee is, kerel, is het goed.”
Het is een visuele kunstvorm. Als ik een artiest was en ik kreeg een script met alleen maar pratende mensen, dan zou ik zeggen: “Oh, schiet me maar neer.” Dit zou verschrikkelijk zijn. Ik wil hem iets leuks geven om te tekenen. Iets leuks, en dan plust hij het. Hij zegt dan: “Wat als we dit nou eens deden?” En dan zegt hij: “Ja, wat u maar wilt, meneer.” Dus ik ben dolblij, dolblij, dolblij.
Met Green Lantern heb je ook het leukste om te doen, namelijk de constructies bedenken, toch?
Het is zowel leuk als intimiderend. Want je hebt zoiets van, “Oké, ik moet een andere manier verzinnen om dit te doen, want iedereen doet het al jaren en jaren.” Dus zelfs Hal die de nepspoken in nummer twee deed, had zoiets van: “Oké, kunnen we dit doen? Ik weet niet of ik dat al heb gezien. Dit wordt leuk.” Dus ik probeer nieuwe manieren te bedenken om constructies te gebruiken.
(Afbeelding credit: DC Comics)
Krijgen we een soort power-up voor constructen te zien die we nog nooit eerder hebben gezien?
In #3 zul je zeker zien dat hij dingen met zijn constructen kan doen die hij sinds de Silver Age niet meer heeft kunnen doen. En in #4 zult u een aantal interessante manieren zien om constructen te gebruiken. En dan #5, laat ik gewoon zeggen dat hij iets heel cools doet met de constructies dat alleen in stripboeken gedaan kan worden.
We hebben bijna geen tijd meer. Ik heb Philip dit ook gevraagd, aangezien John zijn man is. Is Hal Jordan de beste Groene Lantaarn? Het is een beetje een strikvraag.
Ik weet het, ik weet het. Het zit zo. Ik denk dat Hal de beste Groene Lantaarn is, maar mijn favoriete Groene Lantaarn is waarschijnlijk Guy Gardner. Ik vind Justice League International zo geweldig. Hij deed me altijd denken aan Dennis Leary met een ring.
Is er iets waarvan u zeker wilt zijn dat onze lezers het weten?
Nee. Koop gewoon het boek!
Green Lantern #3 is nu uit bij DC Comics.
Dit zijn de beste Green Lantern verhalen aller tijden.