Het spelen van Fran Bow is als het ervaren van een levendige koortsdroom. Je weet nooit helemaal wat je kunt verwachten als je door de psyche van de 10-jarige Fran navigeert, maar het is altijd iets verontrustends. Als het geen dierenkarkassen, door bloed doordrenkte muren of monsters zijn, moet Fran haar eigen demonen onder ogen zien en alles in twijfel trekken wat ze ooit heeft gekend. Gelukkig is dit niet mijn eerste keer dat het griezelige punt van Killmonday Games speelt en klik op avontuur, dus ik wist waar ik van tevoren aan kreeg.
KillMonday bracht Fran Bow voor het eerst uit in 2015 op pc na een succesvolle Indiegogo-campagne, zie je, maar mijn eerste ervaring met de game was een paar jaar later in 2019. Het was eigenlijk Studio-oprichters Isak en Natalia Martinsson’s vertederende follow-up game Little Misfortune Dat maakte me verslaafd aan de enge/schattige projecten van het man en vrouw -duo, dus toen een consolepoort voor Fran Bow werd aangekondigd, greep ik de kans om het opnieuw te spelen.
Inhoudswaarschuwing: dit artikel onderzoekt thema’s van psychische aandoeningen, misbruik en archaïsche instellingen en praktijken voor geestelijke gezondheidszorg.
We zijn allemaal gek hier
(Image Credit: Killmonday Games)
In Fran Bow neem je de controle over de onschuldige en goedhartige Fran die probeert de plotselinge en brute dood van haar ouders te verwerken. Nu in een psychiatrische afdeling met andere moeilijke kinderen, begint Fran visioenen van een aantal behoorlijk rare dingen te zien. Met behulp van een reeks punt- en klik mechanica moeten spelers Fran uit Oswald Asylum begeleiden en haar huis teruggeven om zich te herenigen met haar geliefde kat Mr. Midnight. Onderweg ontmoeten spelers een reeks excentrieke personages en hebben een aantal lastige puzzels om op te lossen.
Als je nog een van mijn favoriete griezelige/schattige spellen hebt gespeeld, Returns American McGee’s Alice: Madness Returns, je zult gegarandeerd genieten van Fran Bow. Beide games vinden de perfecte balans tussen adembenemende werelden en nachtmerrie -brandstof – op de beste manier. Net zoals hoe Alice Wonderland kan betreden, krijgt Fran een medicijn voorgeschreven met de naam duotine waarmee ze een alternatieve realiteit kan zien, en het is in deze modus dat spelers de volledige kracht van de wreedheden waar Fran omgaat, te maken heeft. Ondanks dat ik Fran Bow eerder had gespeeld, schrap ik mezelf vaak voordat Fran duotine nam, in afwachting van de gruwelen die aan de andere kant op de loer lagen.
Spookiness opzij, Fran bestaat in een prachtig handgetekende wereld. Veel nadenken is duidelijk in deze omgevingen gegaan, en ik heb het grootste deel van mijn tijd besteed aan interactie met alles wat ik zou kunnen, gewoon om het beter te bekijken. Ik vond vooral het leuk om samengevoegde tweeling Clara en het huis van Mia te verkennen, evenals de laatste wereld, omdat het verschillende knikken naar Alice in Wonderland bevat – alles van theefeestjes, klokken, speelkaarten en zelfs een foto van wat lijkt op het Lewes Carroll -personage in Fran’s slaapkamer. Ik ben gewoon een echt grote fan van de pastel -esthetiek gemengd met occulte beelden, en de ontwerper Natalia Martinsson van de game heeft deze mix zo goed genageld dat het erin is om acht jaar later perfect te houden.
Positief blijven
(Image Credit: Killmonday Games)
Onder zijn griezelige buitenkant is Fran Bow echter eigenlijk een echt opbeurend spel. Het is al vroeg in het begin van Fran’s avontuur vrij duidelijk dat de mensen om haar heen niet altijd haar beste belangen hebben. Of het nu haar tante Grace is die haar naar het asiel heeft gestuurd, de artsen en verpleegkundigen die haar gewoon willen onderwerpen, of de schaduwmonsterre remor die haar constant volgt en kwelt op haar reis; Fran heeft veel redenen om boos te zijn op de wereld. Maar dat is het ding, dat is ze niet. Ondanks alle gruwelen die ze ervaart, blijft Fran optimistisch tijdens haar reis, wat echt inspirerend is om naar te kijken. Het spel is ook niet bang om enkele moeilijke onderwerpen aan te raken, zoals de dood, geestelijke gezondheid, misbruik en meer.
Een van mijn favoriete delen van Fran Bow ziet Fran worden getransporteerd naar Ithersta, een wereld waar alles verbonden is met de natuur en de inwoners zijn ofwel een soort levensgrote insect, groente of plant zijn – inclusief Fran zelf die zelf wordt getransformeerd in een boom . Het is dit deel van het spel waar we een korte pauze krijgen van al het bloed en lef en Fran meestal in vrede te zien. Gelukkig, ondanks alle slechte dingen die Fran op dit punt in het spel hebben en zullen overkomen, is er altijd iemand om haar te helpen onderweg of haar een hand te helpen waardoor het spel net zo hoopvol aanvoelt als hartverscheurend.
Om nog maar te zwijgen van het feit dat Ithersta als een setting absoluut verbluffend is. De wereld kan gedurende alle vier seizoenen worden ervaren, maar de lente moet mijn favoriete tijd zijn om te verkennen. Het hele land is bedekt met levendige kersenbloesems, en eerlijk gezegd zou ik daar graag onder de groente- en insectenmensen wonen als ik kon. Het is een leuke afwisseling van alle angstaanjagende plaatsen die we vóór dit moment hebben onderzocht.
Ik vond het heerlijk om terug te duiken in de wereld van Fran, vooral nu ik het kan doen vanuit het comfort van mijn bed op de Nintendo -schakelaar. Het is absoluut geen spel voor bangeriken, maar ik kan het niet genoeg aanbevelen als je op zoek bent naar je volgende spookachtige punt en klikt op avontuurlijke game.
Fran Bow is nu beschikbaar op pc, PS4, PS5, Xbox One, Xbox Series X/S en Nintendo Switch.
Op zoek naar meer verborgen edelstenen? Bekijk onze aankomende indie -games lijst.