Leider zijn terwijl het schip van je yakuza-familie zinkt, is niet makkelijk. Dat is de situatie voor Hamura Kyohei. Hoe meer je de met elkaar verweven en vaak gruwelijke gebeurtenissen in Judgment onthult, hoe duidelijker het wordt dat onze onhebbelijke, witgeklede, vuilspuitende familiekapitein er tot over zijn oren in zit en zijn twijfelachtige best doet op de enige manier die hij kent: met geweld.
En door slechte levenskeuzes te maken. Het hele eerste hoofdstuk van Judgment draait om het verdedigen van deze man in de rechtbank op beschuldiging van moord. Dat is moeilijk, niet alleen omdat hij zo schuldig als wat lijkt, maar ook omdat hij zo’n eikel is dat het moeilijk is om hem er niet voor te laten opdraaien. En toch, als hij er eenmaal schijnbaar vanaf is, maken zijn bizar krachtige, ruwe charisma en intrigerende rol in alle mysteries die spelen hem een van de interessantste personages in het spel.
Sterke overtuigingen
(Afbeelding credit: Sega)Inschrijven
(Afbeelding credit: Future, Remedy)
Dit artikel verscheen oorspronkelijk in PLAY magazine. Abonneer u op PLAY om te besparen op de coverprijs, het elke maand thuis of op uw apparaat te ontvangen en exclusieve covers te krijgen.
Hij heeft ongetwijfeld ook belangrijke antwoorden, dus we kunnen hem niet zomaar laten sterven nadat we gevochten hebben om hem uit de gevangenis te houden. Hem verdedigen in gevechten, of het nu met uw verstand is of met uw vuisten, kan aanvoelen als een zonnekostenbederf. Hamura dient als een uitstekende tegenhanger voor zowel hoofdpersoon Yagami als zijn zachtaardige reusachtige ex-yakuza assistent Kaito. Hij is net zo sterk in zijn overtuigingen als zij, maar zijn prioriteiten liggen heel anders en daarom is hij zo’n lastpak die de hele reis de Yagami Detective Agency tegen zich in het harnas jaagt.
Het is moeilijk om hem niet te haten – met opzet. Maar stukje bij beetje zien we dat Hamura de last voor de familie en zijn patriarch zoveel mogelijk op zich probeert te nemen. Waar het lijkt alsof hij Matsugane probeerde te overheersen, zien we ook dat hij hem en de rest van de familie probeerde te verdedigen in een wereld waar je het vuil moet spelen om te overleven, en vriendelijkheid vaak tot de dood leidt.
Na zoveel uren afwisselend met hem gevochten en hem beschermd te hebben, wanneer zijn verhaal uiteindelijk eindigt terwijl de samenzwering die de kern van het spel vormt uit de hand loopt, kun je het niet helpen, maar je voelt je toch verdrietig. Door dit alles zijn we gehecht geraakt aan Hamura. Hij mag dan wel een eikel zijn, maar hij is onze eikel.
Dit artikel verscheen voor het eerst in nummer 15 van PLAY magazine. Voor meer fantastische artikelen, interviews, recensies en meer kunt u zich hier abonneren.