De eerste keuze in Dragon Age The Veilguard vraagt je om te kiezen tussen je woorden of je vuisten. Ik hoef er niet eens over na te denken. Ik volg mijn hart en kies voor het eerste. Ik geef er altijd de voorkeur aan om me met zoete praatjes uit de nesten te werken… of in de nesten te werken, al naar gelang het geval. “Misschien ben je wel te charmant voor je eigen bestwil”, merkt Varric op, en ik laat dit meteen volgen door mijn favoriete rollenspel uit Dragon Age 2 te herbeleven. Hoe? Nou, allemaal dankzij de humoristische dialoogoptie. Ja, het paarse grappenmakersgezichtje waarmee je op een grappige (soms sarcastische) toon kunt reageren in een gesprek is weer terug in BioWare’s nieuwste RPG, en het stelt nooit teleur.
Of je nu midden in de spanningen tussen de tempeliers en magiërs in Kirkwall wordt gegooid of Thedas probeert te redden van oude elfengoden in het noorden, het kan nooit kwaad om een beetje lichtzinnigheid aan tafel te brengen, toch? Als Hawke in Dragon Age 2 koos ik er altijd voor om de charmeur uit te hangen, om verhalen te vertellen die net zo lang waren als die van Varric en om alleen met mijn zilveren tong uit hachelijke situaties te komen. Al die jaren later heb ik diezelfde aanpak weer opgepakt in The Veilguard en ik geniet er elke minuut van. Niet alleen levert het nog steeds een aantal van de meest memorabele uitwisselingen op, maar het voedt ook de persoonlijkheid van Rook en geeft ze een charmant randje dat niet te overtreffen is.
Humor en hart
(Afbeelding credit: EA)
Je moet het Rook en Hawke nageven; ze komen in zowel Dragon Age 2 als Dragon Age The Veilguard in behoorlijk extreme situaties terecht. Als Hawke niet te maken krijgt met bloedmagiërrituelen en gigantische spinnen, dan is het wel Rook die vecht tegen blaren, gigantische draken en oude goden. Dus waarom niet lachen in het aangezicht van gevaar? Voor mij is het de ultieme manier om een schurk te spelen die de regels buigt en grappen maakt om de verschrikkingen waarmee hij wordt geconfronteerd het hoofd te bieden. In Dragon Age 2 had het kiezen van een humoristische reactie natuurlijk als bijkomend voordeel dat je de goedkeuring kreeg van Varric Tethras, een extraordinaire verhalenverteller en een gladde prater met een kruisboog – oftewel de beste vriend die een schurk ooit zou kunnen hebben.
Terugkeer naar Thedas
(Afbeelding credit: BioWare)
10 jaar later markeert de release van Dragon Age: The Veilguard de terugkeer van een RPG-serie die een blijvende impact op mijn leven heeft gemaakt
De eerste keuze in Dragon Age The Veilguard vraagt je om te kiezen tussen je woorden of je vuisten. Ik hoef er niet eens over na te denken. Ik volg mijn hart en kies voor het eerste. Ik geef er altijd de voorkeur aan om me met zoete praatjes uit de nesten te werken… of in de nesten te werken, al naar gelang het geval. “Misschien ben je wel te charmant voor je eigen bestwil”, merkt Varric op, en ik laat dit meteen volgen door mijn favoriete rollenspel uit Dragon Age 2 te herbeleven. Hoe? Nou, allemaal dankzij de humoristische dialoogoptie. Ja, het paarse grappenmakersgezichtje waarmee je op een grappige (soms sarcastische) toon kunt reageren in een gesprek is weer terug in BioWare’s nieuwste RPG, en het stelt nooit teleur.
Of je nu midden in de spanningen tussen de tempeliers en magiërs in Kirkwall wordt gegooid of Thedas probeert te redden van oude elfengoden in het noorden, het kan nooit kwaad om een beetje lichtzinnigheid aan tafel te brengen, toch? Als Hawke in Dragon Age 2 koos ik er altijd voor om de charmeur uit te hangen, om verhalen te vertellen die net zo lang waren als die van Varric en om alleen met mijn zilveren tong uit hachelijke situaties te komen. Al die jaren later heb ik diezelfde aanpak weer opgepakt in The Veilguard en ik geniet er elke minuut van. Niet alleen levert het nog steeds een aantal van de meest memorabele uitwisselingen op, maar het voedt ook de persoonlijkheid van Rook en geeft ze een charmant randje dat niet te overtreffen is.
Humor en hart
(Afbeelding credit: EA)
Je moet het Rook en Hawke nageven; ze komen in zowel Dragon Age 2 als Dragon Age The Veilguard in behoorlijk extreme situaties terecht. Als Hawke niet te maken krijgt met bloedmagiërrituelen en gigantische spinnen, dan is het wel Rook die vecht tegen blaren, gigantische draken en oude goden. Dus waarom niet lachen in het aangezicht van gevaar? Voor mij is het de ultieme manier om een schurk te spelen die de regels buigt en grappen maakt om de verschrikkingen waarmee hij wordt geconfronteerd het hoofd te bieden. In Dragon Age 2 had het kiezen van een humoristische reactie natuurlijk als bijkomend voordeel dat je de goedkeuring kreeg van Varric Tethras, een extraordinaire verhalenverteller en een gladde prater met een kruisboog – oftewel de beste vriend die een schurk ooit zou kunnen hebben.
Terugkeer naar Thedas
(Afbeelding credit: BioWare)
10 jaar later markeert de release van Dragon Age: The Veilguard de terugkeer van een RPG-serie die een blijvende impact op mijn leven heeft gemaakt
Gelukkig is The Veilguard ook de thuisbasis van een groep metgezellen die mijn humor en charme ook weten te waarderen. En net als in Dragon Age 2 vind ik het geweldig hoe de humoristische optie Rooks persoonlijkheid in de loop van de RPG helpt vormen. Als ik bijvoorbeeld een hartig moment heb met Bellara, laat mijn beproefde grappenmaker Rook bekennen dat ze niet zo goed is in serieuze onderwerpen en liever op humor leunt als het moeilijk wordt. Het is maar één reactie in het grote geheel, maar ik heb andere gesprekken waarin dezelfde eigenschap naar voren komt en het begint echt te lijken alsof ik een beeld heb opgebouwd van wie Rook is en hoe anderen haar zien door de dialoogopties die ik verkies.