Het zou altijd Beth worden. Een van de eerste keuzes die ik krijg in het verbluffende mysteriespel This Bed We Made van Lowbirth Games is met welke acoliet ik ga samenspannen, en tussen de flirterige hotelreceptioniste en een roodharige roodharige kerel, denk ik geen twee keer na. Wat ik niet had verwacht, was hoe mijn band met Beth me een spiegel zou voorhouden voor de intrigerende mysteries die ik tijdens mijn vijf uur durende speelronde aan het licht zou brengen.
This Bed We Made is een charmant pseudo-detective garen dat ik niet weg wilde leggen. Het verhaal speelt zich af in een chique hotel in het Montreal van de jaren 1950 en laat een gewoon nieuwsgierig dienstmeisje verantwoordelijkheid nemen voor niet alleen haar daden, maar ook die van de mensen om haar heen. Het doorzoeken van de spullen van gasten, het oplossen van raadsels en ervoor zorgen dat ik mijn huishoudelijke taken kan uitvoeren is genoeg om op door te gaan, maar de echte ster van de show is hoe de ouderwetse charme een ontnuchterende realiteit omlijst die de geschiedenisboeken nooit mogen vergeten.
Vreemder en vreemder
(Afbeelding credit: Lowbirth Games)Indie Spotlight
(Afbeelding credit: Secret Mode)
Loddlenaut is een oceaanopruimavontuur met schattige wezens en een positieve boodschap
Sophie is een beetje een buitenbeentje. Als de onwetende heldin van This Bed We Made komt ze over als de gemiddelde, gezonde jonge vrouw in 1958: ze doet haar werk in het hotel rustig, of ze er nu voor bedankt wordt of niet, en is bedachtzaam om haar plaats te kennen. Haar enige minpunt is haar constante nieuwsgierigheid naar het privéleven van de hotelgasten. Sophie gunt zichzelf af en toe een kijkje in hun bezittingen om dit te bevredigen, waar haar roddelbladen dit niet doen.
De spelmechanismen van het opruimen van deze lege kamers zijn eenvoudig en bestaan voornamelijk uit het klikken en slepen van lakens, het oprapen van kussens om terug op de bedden te leggen en het verschaffen van schone handdoeken. Maar als Sophie de spullen in één bepaalde kamer doorzoekt, krijgt ze meer dan waar ze op gerekend had. Het lijkt erop dat een van de hotelgasten haar stalkt, van veraf toekijkt en foto’s maakt terwijl ze spullen onderzoekt die in de kamers zijn achtergelaten terwijl de gasten weg zijn. Dit is het begin van een gedetailleerd mysterie dat uitmondt in een moord en haar verwachtingen tart.
(Afbeelding credit: Lowbirth Games)
Omgevingsverhalen spelen een grote rol in This Bed We Made. Dramatische camerahoeken tijdens cutscènes in combinatie met al even filmische muziek verhogen de spanning en benadrukken de claustrofobie van de beperkte setting van het spel in het hotel. Maar terwijl ik de ongrijpbare Mr. Spade en zijn spionagepraktijken onderzoek, valt het me op dat elke centimeter van This Bed We Made bezaaid is met kleine, periode-specifieke voorwerpen die ervoor zorgen dat het spel echt geworteld is in zijn tijd.
Krantenknipsels prijzen vrouwelijke hygiëneproducten aan, die een vrouw zeker zullen helpen om haar man te houden, en folders die over het hotel verspreid liggen waarschuwen voor de gevaren van echtscheiding. Thema’s als de traditionele familiedynamiek en de rol van de vrouw daarin staan centraal in This Bed We Made, en als Sophie mag ik beslissen wat ik met deze instrumenten doe. Of ik ze nu laat liggen of ze discreet weggooi, dit kan leiden tot grote veranderingen in het verhaal.
(Afbeelding credit: Lowbirth Games)
De echte ster van This Bed We Made is hoe de ouderwetse charme een ontnuchterende realiteit omlijst.
De interactieve aard van dit alles past perfect bij Sophie’s beroep als hotelmeid. Er wordt van haar verwacht dat ze zich als een geest gedraagt, haar werk doet en zich zo min mogelijk met het leven van anderen bemoeit, maar alleen door die verwachtingen te trotseren kan ze haar verhaal vertellen.
Door mijn collega’s af te luisteren ontdek ik dat de hotelmanager, Bernard, een affaire heeft met hoofdhuishoudster Linda. Het is een ironische verhouding, aangezien Linda, die “gelukkig getrouwd” is en haar ondergeschikten snel uitscheldt voor ongepaste kleding en gedrag, de boosdoener is achter alle anti-scheidingsfolders die over het hotel verspreid liggen. Collega-meid Wendy laat Linda dit weten door met rode lippenstift “hypocriet kreng” op haar deur te schrijven.
Ik kies ervoor om de boodschap te wissen in plaats van Wendy’s lippenstift gewoon weg te gooien – het rokende pistool dat ik in haar kastje vind – zodat niemand ontslagen wordt. Ik gooi echter wel de homofobe folders weg.
(Afbeelding credit: Lowbirth Games)
De aanstootgevende folders zijn echter meer dan contextuele wegwijzers. Terwijl ik de slaapkamers opruim en een reeks lesbische pulpfictie tussen de rommel verstop, krijg ik het gevoel dat het spel niet zo subtiel aangeeft dat de Lavender Scare en institutionele discriminatie een grotere rol in het spel gaan spelen. Het feit dat ik Beth als acoliet heb gekozen, zorgt ervoor dat de onthulling nog dichter bij huis komt.
Ik wil de gebeurtenissen in het verhaal zelf niet verklappen, maar de immense precisie en zorgvuldigheid waarmee This Bed We Made gewichtige onderwerpen behandelt, is een zeldzame vondst. Het spel snijdt niet alleen pijnlijke sociale politiek aan, maar geeft er actief commentaar op op manieren die opbeurend en diepgaand aanvoelen. Ik kan me niet voorstellen dat het zo’n grote impact zou hebben als ik ervoor had gekozen om Andrew als mijn acoliet te rekruteren, maar door Beth mee op reis te nemen werd deze verbluffende noir thriller ook een romantische thriller.
This Bed We Made is nu uit op PC, PlayStation en Xbox. U kunt ontdekken welke andere verborgen juweeltjes we hebben gespeeld in onze Indie Spotlight-serie.