Welcome To Kowloon is een horrorgame die de grootste angst van elke Hongkonger kristalliseert: een nieuw appartement vinden. Meer specifiek, proberen een nieuw appartement te vinden dat gerund wordt door een huisbazin die niet zal proberen je te vermoorden, of dat nu letterlijk is of door woekerhuren te vragen.
Om Halloween 2023 te vieren, besloot ik die angst te trotseren in deze fotorealistische indiehorrorgame, in de hoop een lang verdwenen historische plek te ervaren die ooit niet ver stond van waar ik ben opgegroeid. De jumpscares zijn voorspelbaar, net als het grootste deel van de horror walking sim-gameplay die sterk leunt op het ingedrukt houden van W, maar grimmige atmosferische accenten maken dit goed door Welcome to Kowloon in de meest gruwelijke context van allemaal te plaatsen: de realiteit.
Hong Kong gothic
(Afbeelding credit: N4bA)Truc of traktatie
(Afbeelding credit: EA)
Kijk voor meer angstaanjagende horror-games bij de Halloween-uitverkoop van Steam.
Het ijle geratel van een airconditioner terwijl halogeenlampen boven je hoofd zoemen. Kakkerlakken sluipen door bizar ingerichte toiletten, op zoek naar de duisternis. Ergens in de verte vloekt een buurman tegen zijn kapotte radio.
Ik heb nooit aan de kant van Kowloon gewoond, noch in de beruchte ommuurde stad waar dit spel zich afspeelt, maar ik ben opgegroeid aan de overkant van de haven op het hoofdeiland van Hong Kong. Maar wat de audiovisuele aanwijzingen betreft, heeft dit spel de universele taal die de twee helften van de stad met elkaar verbindt. Ik wist niet dat zulke simpele feiten zo onheilspellend konden zijn totdat ik Welcome To Kowloon speelde, en het maakt de toch al grimmige realiteit nog grimmiger.
Het is niet de eerste keer dat we de dicht opeengepakte muren van de ommuurde stad in videogames zien. Verlicht in levendig neonroze en blauw zag het er bijna prachtig uit in Stray van vorig jaar. Maar Welcome to Kowloon is een unieke horrorervaring omdat het de waarheid niet uit de weg gaat. Nou ja, de esthetische waarheid in ieder geval; het spel speelt zich af in 1999, maar de ommuurde stad werd in 1994 gesloopt, een jaar voordat ik geboren werd. In verslagen uit de eerste hand van vroegere bewoners staat dat het geen bloeiende bunker was waar katten en robots in relatieve vrede leefden, maar een wetteloze enclave waar de autoriteiten geen controle over hadden.
(Afbeelding credit: N4bA)
Ik kan u vertellen dat dit spel zich in de jaren ’90 afspeelt, want alleen al het oppervlak van deze lelijke wasruimte zou me op dit moment bankroet maken.
Ik ga niet vragen waarom mijn personage in Welcome to Kowloon – beschreven als een jonge student – op zo’n plek zou willen wonen, maar omdat Hong Kong nog duurder is om in te wonen dan New York en Londen, kan ik het ze niet kwalijk nemen dat ze wanhopig zijn.
Hun zoektocht naar betaalbare huisvesting brengt hen naar een van de vele onderverdeelde appartementsgebouwen in de ommuurde stad, die door smalle straatjes kronkelen in een eindeloos doolhof van verwarrende kronkels. Het is al duizelingwekkend genoeg om uit te vinden welke van de met metaal afgezette deuren mijn eigen deur is, maar als ik eenmaal binnen ben, wordt het nog vreemder.
Klimmen naar de bovenste verdieping van dit traditionele Chinese gebouw is een horrorfilm op zich, met zakken vuilnis die voor dichtgetimmerde deuren worden weggegooid en het zachte geluid van een huilende vrouw dat erachter vandaan komt. Een lieve hond zit treurig bij een lege etensbak, en helaas kan ik hem niet aaien. Het gevoel van dreigend gevaar terwijl ik de trap oploop is angstaanjagend in zijn alledaagsheid, de slecht verlichte trap lijkt te verschuiven en te veranderen terwijl ik het gebouw op en neer loop op zoek naar puzzelaanwijzingen om in mijn eigenlijke appartement te komen.
Het blijkt geen heel appartement te zijn, maar een kamer die ik in een appartement huur. Het engste aan deze hele situatie, afgezien van de lichaamsdelen die in de slaapkamer van de hospita hangen, is de indeling van de badkamer.
(Afbeelding credit: N4bA)
Natte ruimtes zijn nog steeds gebruikelijk in oudere gebouwen in Hong Kong en bevatten niets meer dan een toilet met een doucheslang aan de muur, maar de gladde treden die naar het toilet leiden voelen komisch nauwkeurig aan. Ik kan zien dat dit spel zich in de jaren ’90 afspeelt, want alleen al het oppervlak van deze lelijke wasruimte zou me op dit moment bankroet maken.
Kortom, ik ben na Welcome to Kowloon opnieuw getraumatiseerd geraakt door de vreselijke huizencrisis in mijn stad. Ondanks dat ik door dit claustrofobische hellegat achtervolgd word door mijn moordlustige huisbazin en beslist vreemde buurman, verbleekt het verhaal van het spel in vergelijking met de sombere sfeer. Door het nauwe gezichtsveld voelde ik me meer bewegingsziek dan door de angst zelf, en ik erger me aan de gesprongen leidingen, cryptische puzzels en willekeurige enge gezichten die tijdens het verkennen in beeld komen. Het haalt me weg uit wat anders een behoorlijk levensechte wandelsimulatie zou zijn van hoe het geweest zou kunnen zijn om in de ommuurde stad te leven, tandartspraktijken in achterafsteegjes daargelaten.
Bekijk hier enkele aankomende horrorgames om aan uw rooster toe te voegen, van Silent Hill 2 tot Alone in the Dark.