“Alle kinderen zullen vandaag sterven.” Dit zijn enkele van de eerste woorden die tegen me worden gezegd in Harvest Island en vanaf dat moment klinken ze in mijn oren. Het is een nogal schokkende inleiding tot een zeer schokkend spel, een die ontwikkelaar Yobob goed weet te temperen met het soort rustgevende, heldere pixelart-avonturen die je zou verwachten van iets als Stardew Valley.
Qua gameplay staat Harvest Island echter dichter bij Potion Permit vanwege de grotere nadruk op verhaal en verkenning. Vanaf het begin krijg je de optie om in de verhaalmodus of de normale modus te spelen, waarbij de laatste meer gericht is op de landbouw- en ambachtselementen. Ik ben erg blij dat ik ervoor heb gekozen om op die manier te spelen en een beetje alledaagsheid aan de ervaring toe te voegen in plaats van puur voor het verhaal te gaan; ondanks de charmante buitenkant is Harvest Island een van de meest verontrustende indiegames die ik in lange tijd heb gespeeld.
Gelukkige gezinnen
(Afbeelding credit: Yobob Games)
De wortels water geven is een welkome onderbreking van de schrijnende openingsscène. Harvest Island slaagt erin om tegen mijn verwachtingen in zijn eigen genre en stijl te ondermijnen, door met een opzettelijke abruptheid over te gaan van een gezonde, gezellige game naar een sombere, pastorale horror.
Het begint allemaal goed genoeg. Ik kruip in de huid van Will en word vergezeld door mijn irritante zusje. De meeste zijn wat je zou verwachten: eieren rapen, koeien en geiten melken en een offer brengen aan de goden.
Indie Spotlight
(Afbeelding credit: Double Dagger Studios)
Dit zandbakavontuur in de vorm van een kat biedt de perfecte speeltuin om in te verdwalen
Dat klopt: op deze boerderij moeten we de goden gunstig stemmen voor een overvloedige oogst. Dat is in ieder geval volgens mijn lieve oude vader, die me er elke dag aan herinnert om op mijn kleine zusje te passen, zelfs als ze kreunend en zeurend op mijn hielen zit terwijl ik mijn taken uitvoer. Maar die offers zijn toch niets om je zorgen over te maken? Niet zolang ik doe wat me gezegd wordt en me niet bemoei met zaken die me niet aangaan. Maar ja, hoe meer ik vind, hoe meer vragen ik heb.
“Alle kinderen zullen vandaag sterven.” Dit zijn enkele van de eerste woorden die tegen me worden gezegd in Harvest Island en vanaf dat moment klinken ze in mijn oren. Het is een nogal schokkende inleiding tot een zeer schokkend spel, een die ontwikkelaar Yobob goed weet te temperen met het soort rustgevende, heldere pixelart-avonturen die je zou verwachten van iets als Stardew Valley.
Qua gameplay staat Harvest Island echter dichter bij Potion Permit vanwege de grotere nadruk op verhaal en verkenning. Vanaf het begin krijg je de optie om in de verhaalmodus of de normale modus te spelen, waarbij de laatste meer gericht is op de landbouw- en ambachtselementen. Ik ben erg blij dat ik ervoor heb gekozen om op die manier te spelen en een beetje alledaagsheid aan de ervaring toe te voegen in plaats van puur voor het verhaal te gaan; ondanks de charmante buitenkant is Harvest Island een van de meest verontrustende indiegames die ik in lange tijd heb gespeeld.
Gelukkige gezinnen
(Afbeelding credit: Yobob Games)
De wortels water geven is een welkome onderbreking van de schrijnende openingsscène. Harvest Island slaagt erin om tegen mijn verwachtingen in zijn eigen genre en stijl te ondermijnen, door met een opzettelijke abruptheid over te gaan van een gezonde, gezellige game naar een sombere, pastorale horror.
Het begint allemaal goed genoeg. Ik kruip in de huid van Will en word vergezeld door mijn irritante zusje. De meeste zijn wat je zou verwachten: eieren rapen, koeien en geiten melken en een offer brengen aan de goden.
Indie Spotlight
(Afbeelding credit: Double Dagger Studios)
Dit zandbakavontuur in de vorm van een kat biedt de perfecte speeltuin om in te verdwalen