Hoewel ik absoluut geen expert ben op het gebied van Warhammer 40K, heb ik genoeg Tomb Kings in Total War: Warhammer 3 gespeeld om stoffige oude Necron-activiteiten te herkennen als ik ze zie. Dus stel je mijn verbazing voor toen Space Marine 2, ver van de pracht van Avarax en de uitgestrekte jungles van Kadaku, onthulde dat de door Chaos verwoeste planeet Demerium eigenlijk een Necron grafwereld was, slechts een van de vele plaatsen in het universum waar miljoenen oude buitenaardse en schildknaapstrijders liggen te slapen. In het level Dawn’s Descent sieren hiëroglief-achtige markeringen een opgraafplaats ver onder het oppervlak van de planeet, en nieuwsgierige mariniers kunnen dataschijven vinden die suggereren dat er iets heel booss is ontwaakt door de Adeptus Mechanicus.
Voor degenen die 40K niet al te nauw volgen, zijn de groezelige tunnels slechts een leuke afwisseling van de rest van het spel – claustrofobisch en bijna griezelig, het is een van de weinige gevallen waarin het voelt alsof er iets groters dan een ruimtemarinier op de loer ligt. Voor degenen die zich ervan bewust zijn dat ze een tombewereld zijn binnengestapt, wordt die spanning echter vertienvoudigd. Maar, zoals creative director Oliver Hollis-Leick en game director Dmitriy Grigorenko aan GamesRadar+ vertellen, was het een inspanning op zich om deze Necron-hommage erin te proppen.
Slapende schoonheden
(Image credit: Saber Interactive)Ruw en onstuimig
(Afbeelding credit: Focus Entertainment)
De spelleider van Space Marine 2 weet dat Chaos niet zo leuk is om tegen te vechten als Tyranids: “Ik denk niet dat we het uiteindelijk goed hebben gedaan, maar misschien de volgende keer”.
“De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Dmitriy en ik er flink voor hebben moeten vechten om dat erin te krijgen, omdat er op een gegeven moment door een groep de zorg werd geuit dat we te veel in het spel stopten,” legt Hollis-Leick uit. “In hun ogen werd het bijna een soort 40k verkleedpartijtje.”
Maar de creative director beweert dat aan de andere kant, de mogelijkheid om te hinten op een dreigende aanwezigheid zonder er direct op in te gaan, zich goed leent om de grootte en leeftijd van het universum van 40K vast te stellen, gebieden die het tweetal niet uit de weg wilde gaan in Space Marine 2. *Opmerking: spoilers over Project Aurora in de campagne staan hieronder *.
Hoewel ik absoluut geen expert ben op het gebied van Warhammer 40K, heb ik genoeg Tomb Kings in Total War: Warhammer 3 gespeeld om stoffige oude Necron-activiteiten te herkennen als ik ze zie. Dus stel je mijn verbazing voor toen Space Marine 2, ver van de pracht van Avarax en de uitgestrekte jungles van Kadaku, onthulde dat de door Chaos verwoeste planeet Demerium eigenlijk een Necron grafwereld was, slechts een van de vele plaatsen in het universum waar miljoenen oude buitenaardse en schildknaapstrijders liggen te slapen. In het level Dawn’s Descent sieren hiëroglief-achtige markeringen een opgraafplaats ver onder het oppervlak van de planeet, en nieuwsgierige mariniers kunnen dataschijven vinden die suggereren dat er iets heel booss is ontwaakt door de Adeptus Mechanicus.
Voor degenen die 40K niet al te nauw volgen, zijn de groezelige tunnels slechts een leuke afwisseling van de rest van het spel – claustrofobisch en bijna griezelig, het is een van de weinige gevallen waarin het voelt alsof er iets groters dan een ruimtemarinier op de loer ligt. Voor degenen die zich ervan bewust zijn dat ze een tombewereld zijn binnengestapt, wordt die spanning echter vertienvoudigd. Maar, zoals creative director Oliver Hollis-Leick en game director Dmitriy Grigorenko aan GamesRadar+ vertellen, was het een inspanning op zich om deze Necron-hommage erin te proppen.
Slapende schoonheden
(Image credit: Saber Interactive)Ruw en onstuimig
(Afbeelding credit: Focus Entertainment)
De spelleider van Space Marine 2 weet dat Chaos niet zo leuk is om tegen te vechten als Tyranids: “Ik denk niet dat we het uiteindelijk goed hebben gedaan, maar misschien de volgende keer”.
“De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Dmitriy en ik er flink voor hebben moeten vechten om dat erin te krijgen, omdat er op een gegeven moment door een groep de zorg werd geuit dat we te veel in het spel stopten,” legt Hollis-Leick uit. “In hun ogen werd het bijna een soort 40k verkleedpartijtje.”
Maar de creative director beweert dat aan de andere kant, de mogelijkheid om te hinten op een dreigende aanwezigheid zonder er direct op in te gaan, zich goed leent om de grootte en leeftijd van het universum van 40K vast te stellen, gebieden die het tweetal niet uit de weg wilde gaan in Space Marine 2. *Opmerking: spoilers over Project Aurora in de campagne staan hieronder *.
“Een van de geweldige dingen van dat [niveau] erin stoppen is dat het de leeftijd en schaal van dit universum laat zien,” legt Hollis-Leick uit. “Weet je, je kunt een enorme strijd voeren op het oppervlak van een wereld, en dan graaf je naar beneden, en daar is iets dat er al miljoenen jaren is voordat mensen ooit bestonden, en die technologie maakt heel veel deel uit van de aanpak van de Mechanicus – je weet wel, de Blackstone obsessie die de Mechanicus heeft en zo. Dus ik ben erg blij dat Dmitriy daarop heeft aangedrongen, want ik denk dat het een extra dimensie toevoegt. Maar het was niet makkelijk om het voor elkaar te krijgen.”
“Nu zijn mensen teleurgesteld dat we geen Necrons hebben,” zegt Grigorenko lachend. De gamedirecteur beaamt dat het vechten voor de opname van de tombwereld “een goede zaak was”, maar erkent dat het een “uitdaging” is om een Warhammer-game geschikt te maken voor zowel nieuwkomers als lore-honden.
“Hoewel we weten dat dit spel voor fans is, wisten we dat veel spelers dit spel zouden komen spelen als een shooter-slasher,” legt hij uit. “Dingen die we in ons verhaal gebruiken, zoals Blackstone en Necron Obelisks […] de meerderheid van de niet-Warhammer fans weet niet wat dat is. Dingen als het omkeren van de polariteit van Blackstone, het sluiten van de Great Rift, dat weten ze niet! Het was dus erg moeilijk om deze balans te vinden – en als we dit niet zouden laten zien, zou het een beetje raar zijn om het te noemen en het nooit te laten zien.”