“Is er vanavond iemand in ons publiek die zijn leven te danken heeft aan Nicholas Winton?” vraagt Samantha Spiro’s Esther Rantzen in de One Life trailer, de woorden echoënd van die krachtige BBC clip van That’s Life. U kent deze waarschijnlijk wel, of u hem nu in 1988 op televisie hebt gezien of op Youtube, waar hij al meer dan 41 miljoen keer is bekeken sinds hij 14 jaar geleden werd geüpload. Winton is overweldigd als de kinderen die hij in 1939 hielp redden van de Nazi-bezetting om hem heen opstaan.
“Het lijkt niet uit te maken hoe vaak je het gezien hebt, je moet er nog steeds van huilen,” vertelt regisseur James Hawes aan GamesRadar+ nu de trailer voor zijn bewerking van Wintons leven, One Life, is uitgebracht. Zijn doel, vertelt hij, is om in de film het verhaal rond die virale clip verder uit te werken, met de hulp van Anthony Hopkins en Johnny Flynn die de man in het middelpunt spelen.
Zoals voorgesteld in de eerste trailer, die voorafgaand aan de aankomst van de film op het Toronto International Film Festival verscheen, volgen we Winton – of Nicky zoals hij liefkozend genoemd werd – als hij Praag bezoekt in de maanden voor de Tweede Wereldoorlog. Onder de dreiging van een nazi-invasie proberen hij en zijn team zoveel mogelijk kinderen te redden voordat de oorlog uitbreekt. Maar als we vijftig jaar later een oudere Nicky (gespeeld door de ontembare Hopkins) ontmoeten, is het duidelijk dat hij een man is die zijn opmerkelijke verhaal geheim heeft gehouden.
Hieronder duiken we in de eerste trailer met Hawes, waarbij we alles bespreken van hoe betrokken Nicky’s familie was tot het filmen op echte locaties. Dit gesprek is bewerkt voor de lengte en duidelijkheid.
GamesRadar+: Veel kijkers zullen bekend zijn met het verhaal van Nicholas door dat tv-moment in That’s Life en hoe enorm emotioneel dat is. Was het belangrijk voor jullie om het verhaal breder te vertellen dan alleen het nu zo populaire filmpje?
James Hawes: Heel vaak als je een film maakt, is een van de meest uitdagende delen ervan: “Hoe gaan we dit beëindigen? Gaat het resultaat opleveren, hoe gaat het publiek zich voelen als ze de bioscoop verlaten? Gaan ze zich tevreden of bedrogen voelen? Deze film heeft, als we het maar goed aanpakken, een ingebouwd briljant, emotioneel einde. En het is die evergreen clip die mensen keer op keer hebben gezien. Er is gewoon iets met dat niveau van goedheid en fatsoen en ongecompliceerde menselijke emotie. Dus dat is fantastisch: aan de ene kant heb ik een einde voor de film, aan de andere kant moet ik er naartoe bouwen. En ik denk dat wat de film speciaal zal maken het vermogen is, en ik denk dat de trailer daar al naar hint, om te vertellen hoe we daar komen.
Wat ook tot dat moment leidt, iets wat me opviel in de trailer is hoe Nicholas lijkt te worstelen met het feit dat hij niet iedereen kon redden, en hoe dat hem zijn hele leven achtervolgde. Was dit ook een belangrijk onderdeel van het aanpassen van zijn verhaal?
Ja, en Nicky was zo’n stille, ingetogen, bescheiden man. Dit is geen held van het Instagram-tijdperk. Dit is iemand die het deed omdat het het juiste was om te doen. En ik denk dat wat we in de trailer laten doorschemeren zijn afwijzing van eer en lof is voor wat hij gedaan heeft. Tegenwoordig worden we aangemoedigd om er om allerlei redenen over te praten, en hier is een man uit zijn tijd die dingen opkropt, bagatelliseert en bagatelliseert. Een deel van de rol voor Anthony was om deze man te spelen die worstelde met een gevoel van schuld, een gevoel van plicht, een gevoel van niet genoeg gedaan te hebben uit zijn verleden, en dat geeft ons een geweldige emotionele boog voor een acteur als Anthony Hopkins om te spelen.
Johnny Flynn speelt ook de jonge versie van Nicholas. Hoe heeft u de narratieve continuïteit tussen zijn rol en die van Anthony gewaarborgd?
Door nauw samen te werken met Johnny, die weer nauw samenwerkte met Tony. Tony nam eerst zijn scènes op zodat Johnny de kans had om naar de set te komen om te kijken en om de leiding te nemen. Ze bespraken een aantal eigenschappen die ze uit de beelden van Nicky hadden gehaald en die uit het script kwamen en waarop ze zouden voortbouwen. Dat konden zulke simpele details zijn als zijn aarzeling om soms een zin te beginnen tot kleine gewoontes die hij had met zijn bril als hij nerveus werd en de manier waarop hij zich fysiek gedroeg. Al deze details zijn verwerkt en u zult de jongere en de oudere Nicky hetzelfde zien doen.
(Afbeelding credit: See-Saw Films)
Kunt u me vertellen over de betrokkenheid van de familie van Nicholas bij het op het scherm brengen van deze film?
Nou, natuurlijk is er Barbara’s boek, dat onze belangrijkste bron is. Dus er waren veel gesprekken met Barbara – ik moet zeggen dat veel van die gesprekken de schrijvers waren voordat ze een vervelende regisseur op het toneel lieten komen. Maar ze hebben gedetailleerd onderzoek gedaan en ze hebben veel tijd met de familie doorgebracht om er persoonlijk over te praten, zodat hun details klopten. We zijn tijdens het hele proces blijven praten met Barbara’s man en zoon, Nicky’s kleinzoon; zij zijn er nog steeds bij betrokken. En praten met overlevende Kinder [de kinderen die Winton hielp redden], de familieleden van anderen die Nicky hadden geholpen, omdat hij niet de enige was. Het was heel belangrijk voor hem en de familie dat we er geen eenmansactie van maakten, dat we duidelijk maakten dat hij de eerste zou zijn geweest om te zeggen: “Dit was niet alleen ik, er was een heel team van ons.’
Een van die mensen die ongelooflijk belangrijk was in het helpen van Nicholas was zijn moeder, die hier gespeeld wordt door Helena Bonham-Carter. We zien haar kort in de trailer, maar zou haar belang voor dit verhaal geïntroduceerd kunnen worden?
Babette Winton is enorm belangrijk om van Nicky de man te maken die dit zou doen. Haar familie was Duitsland ontvlucht na de eerste oorlog, ze hadden hun naam veranderd, en ze voelden de ruwe rand van xenofobie en vervolging omdat ze Joods waren, en dan ook nog omdat ze een Duitse naam hadden. Dus de ironie daarvan en het feit dat ze geen plaats hadden om zich te verbergen, drong zich echt op. Ze namen geen Joden in acht. Nicky werd zelfs gedoopt, ze vierden Kerstmis en ze leefden, zoals hij zegt, als agnost. Maar dat alles had geleid tot een man die zich zeer bewust was van wat er gaande was in Europa en de risico’s voor met name Joodse kinderen in Praag toen hij ze daar aantrof.
Een deel van de opnames voor One Life vond plaats in Praag, hoe was het om op echte locaties te filmen?
Ja, het is ongeveer 50-50. Waar mogelijk gingen we terug naar de echte locaties. Er zijn enkele scènes opgenomen op het treinstation in Praag vanwaar de kinderen eigenlijk vertrokken. We stonden letterlijk op hetzelfde perron terwijl zij de rollen speelden van degenen die hen voorgingen. We filmden natuurlijk bij de BBC, we filmden in Willow Road in Londen. Er was dus een gevoel van naast de geesten stappen in plaats van erop.
(Afbeelding credit: See-Saw Films)
Heeft u bij het regisseren van het verhaal nog andere grote filminvloeden gebruikt?
Er is een film genaamd Quo Vadis, Aida? gemaakt door een Balkanregisseur Jasmila Žbanić, een hedendaagse film over vluchtelingen in de Balkan, die die toon had. Ik wilde een nogal naturalistische toon hebben. Er is een film van Sean Ellis genaamd Anthropoid, die het waargebeurde verhaal vertelt van dezelfde periode in Praag, een heel ander verhaal, het gaat over verzetsstrijders.
Een van de redenen waarom ik regisseur wilde worden was een film van lang geleden genaamd Sophie’s Choice met Meryl Streep, en de reden waarom ik dat noem is omdat het in twee tijdzones speelt en je in het nu een vrouw ontdekt met allerlei schade en bagage die ze emotioneel met zich meedraagt, en je flashbackt naar toen om te ontdekken waardoor dat komt. Het is opnieuw een verhaal over de oorlog en vluchtelingen en de pijnlijke erfenis die dat kan achterlaten. Dus dat sprak me wel aan, hoewel het een veel oudere film is en niet per se zo hedendaags aanvoelt.
U regisseert voornamelijk televisie en dit is uw debuut als speelfilm. Waren er bijzondere uitdagingen toen u die overstap maakte?
Ik denk het niet, en misschien zal iemand mij vertellen dat ik gek ben om dat te denken. Het punt is dat televisie zo duur is geworden. Toen ik Helena on Enid regisseerde, wat een TV-film is, was dat rond de tijd dat filmacteurs op televisie begonnen over te komen op een manier die nog niet echt gebeurd was, dat was in 2010. Dus als je denkt aan de verschuiving die heeft plaatsgevonden met House of Cards en recentere dingen zoals Slow Horses, waar ik een cast op filmniveau heb, als je dat zo mag zeggen. Als je Gary Oldman en Kristin Scott Thomas hebt, heb je het begin van een cast op filmniveau. Dus zolang je aan de uitdagingen en verwachtingen van dat niveau van acteurs kunt voldoen en groot kunt denken wat betreft de reikwijdte van je verhaal, denk ik niet dat het nog zo’n grote verschuiving is omdat televisie zo ambitieus is geworden.
Tot slot, is er nog iets waarvan u hoopt dat het publiek het zal meenemen uit deze trailer over dit verhaal?
Ik hoop dat ze een gevoel van emotie of opwinding meekrijgen. Er is een tikkende klok, er is een thriller, het is intens. We hebben geprobeerd om geen doorsnee periodefilm te maken, er zit veel meer energie in. Dan is er nog de omvang van de prestaties, grappig genoeg zullen mensen op verschillende momenten in deze film lachen. Er is echt prachtige karakterhumor, waarin Tony en Jonathan Pyrce en Helena en dergelijke echt prachtig spelen.
One Life komt op 1 januari 2024 in de bioscoop. Bekijk voor meer aankomende films alle releasedata van films in 2023 die nog moeten komen.