Als een beschouwende loodgieter heb ik de laatste tijd veel tijd doorgebracht met nadenken over lekken. De gamesindustrie is de afgelopen jaren merkbaar meer gaan lekken en de lekkencultuur is een ding geworden, waarbij sommige mensen hun hele persoonlijke (en soms professionele) merk eraan wijden terwijl anderen zich op onverklaarbare wijze vastklampen aan elk speculatief woord en elke 140p-video.
GTA 6, de meest opvallende onthulling van het jaar, is waarschijnlijk het beste voorbeeld van lekken in actie. De release van de veelbelovende GTA 6 trailer heeft de ongegronde zorgen weggenomen dat eerder gelekt beeldmateriaal op een of andere manier wees op een lelijk of gedateerd eindspel. Het spel ziet er, althans volgens deze ene trailer, geweldig uit, waarbij uiterlijk het sleutelwoord is. Maar het feit dat dit zelfs gezegd moet worden – omdat een niet onaanzienlijk aantal mensen ernstig, publiekelijk teleurgesteld was door het uitlekken van GTA 6 – laat zien hoe schadelijk lekken kunnen zijn, en hoe zinloos ze vaak zijn.
De business van lekken
(Afbeelding credit: Rockstar)
Ik ben er niet op uit om de kant van ontwikkelaars of uitgevers te kiezen, en ik zou wanhopig willen dat deze industrie transparanter was en minder een zwarte doos. In een ideale wereld zou veel gelekte informatie niet gelekt hoeven te worden, maar dat gaat niet gebeuren zolang Complete Control of the hype cycle heilig is. Ik ben ook niet iemand die trailers verdedigt die alleen maar graphics en geen gameplay bevatten, en het kan me ook niet echt schelen of de marketingcampagne van een spel lekvrij verloopt. Het gaat mij alleen om de ervaring van de lezer, en lekken zoals dit kunnen daar schadelijk voor zijn.
Zoals ik het zie, zijn lekken zoals die voorafgaand aan de onthulling van GTA 6 op zijn best onschuldig, hoewel de eigenlijke GTA 6 lekken niet onschuldig waren. Maar met de juiste context en begrip worden ze gezien als een primitief teken van dingen die komen gaan. Als nieuwsonderwerpen zijn ze in de eerste plaats entertainment, niet in de eerste plaats informatie. Ze zijn spektakel. En nieuwsberichten die op entertainment gericht zijn, zijn allemaal goed en wel – ik lees ze graag en ik schrijf er veel over, alleen niet over lekken – maar er is een prijs, of op zijn minst een risico, verbonden aan het maken van een spektakel van lekken. Dit GTA 6 gebeuren illustreert dat heel goed.
Begrijp me niet verkeerd, lekken kunnen heel interessant en waardevol zijn als ze nuttige informatie opleveren die we anders niet hadden gekregen. Maar of je nu een journalist bent of een cryptobroek op Discord, het lekken van de trailers van morgen of de persberichten van volgende week, of het onduidelijk gebaren naar games die we misschien over vier jaar zullen zien maar die onvermijdelijk totaal anders zullen zijn tegen de tijd dat ze uitkomen – aangenomen dat ze niet geannuleerd worden – is ongeveer de meest lege greep naar pageviews of aandacht mogelijk.
(Afbeelding credit: Rockstar Games)
Lekken zijn heel vaak onnauwkeurig of verouderd, en door ze op onverantwoorde wijze te delen – dat wil zeggen, lekken breken, niet schrijven over lekken die elders gedeeld worden, wat journalisten verplicht zijn te doen – kunnen lezers teleurgesteld raken terwijl ze onnodige hoofdpijn creëren voor de makers. Dat is eigenlijk de lakmoesproef. Ik zal heel bewust hoofdpijn willen veroorzaken voor ontwikkelaars of uitgevers als ze domme dingen van plan zijn. Dat is een deel van mijn werk, en het is het deel dat een antagonistische relatie met de industrie noodzakelijk maakt.
Maar als een verhaal geen waarde heeft voor lezers en hen kan misleiden, dan is het veroorzaken van problemen voor makers nog een reden om een verhaal met die invalshoek niet te publiceren. Niet dat u nog een reden nodig hebt, want nogmaals, het heeft geen waarde voor lezers. Net zoals het lek van GTA 6 ons bijna niets vertelde over het uiteindelijke spel. Alles wat het ons wel vertelde, was slechts een onvolledige versie van iets dat we toch al snel te weten zouden komen, en buiten situaties die veel urgenter zijn dan de onthulling van een videogame, is het een slechte dienst aan lezers om fragmentarische informatie te verspreiden.
Sommige mensen hebben niet de juiste context of het juiste begrip om een lek te interpreteren. Wanneer lekken zoals die in-progress GTA 6 build worden versneden en verspreid via sociale media, krijgen kijkers niet het volledige plaatje te zien, en veel mensen zijn niet bereid om het benenwerk te doen om de lege plekken op te vullen voordat ze conclusies trekken. Sommige leemtes kunnen niet opgevuld worden zonder laatste details – het soort details dat goed, informatief en praktisch nieuws oplevert – en sommige verhalen zullen, bewust of onbewust, belangrijke details weglaten die lekken in perspectief plaatsen. Dit is precies de reden waarom sommige mensen oprecht kritiek hadden op een onvoltooid GTA 6 omdat het er onvoltooid uitzag in video’s die niemand bedoeld was om te zien, en het is de reden waarom deze fixatie op lekken mij kwaad maakt.