“In de huidige industrie kunnen games zo lang leven.” Voor Stefan Metaxas, publishing director bij Besiege-ontwikkelaar Spiderling Studios, is dat helemaal waar. Deze middeleeuwse sandboxgame lanceerde oorspronkelijk meer dan negen jaar geleden in early access, maar is deze maand terug met een grote – en hypercomplexe – uitbreiding.
Besiege is een fysische sandbox die de collectieve expertise van eeuwenlange middeleeuwse oorlogsingenieurs gebruikt om spelers de spot mee te laten drijven. In een reeks militaire situaties moeten spelers hun eigen oorlogsmachines maken en deze vervolgens succesvol besturen om schapen neer te maaien, soldaten af te weren, kastelen te vernietigen of zelfs Da Vinci-achtige machines door lastige handboeien te vliegen. Tijdens de early access release in 2015 werd ik er meteen verliefd op, maar in de tien jaar daarna ging ik ervan uit dat Spiderling stilletjes was overgestapt op iets nieuws.
Die aanname was echter verkeerd, en Besiege is terug met The Splintered Sea, een grootschalige uitbreiding die de chaotische fysica van de eerste release meeneemt naar de volle zee. “Het toevoegen van iets als water aan Besiege biedt zo veel – oneindig veel – mogelijkheden van dingen die mensen ermee kunnen doen,” zegt Metaxas. Het waarmaken van die mogelijkheden ligt hoog. Het idee van een waterkaart staat al jaren hoog op de verlanglijstjes van spelers, naast veel traditionelere updates zoals multiplayer of level editors. “Het team dacht altijd dat het te moeilijk zou zijn om water toe te voegen vanwege de complexiteit van het spel,” zegt Metaxas.
Avast
(Afbeelding credit: Spiderling Studios)
Bepaalde leden van het team gaven echter nooit op om “de fabelachtige waterkaart” tot leven te brengen. “Het borrelde altijd een beetje op de achtergrond […] en Spiderling hield van prototypen. Uiteindelijk begonnen medeoprichter Marco Marino en regisseur Daniel Schmidt “gewoon wat te spelen en te knutselen op de achtergrond, en het begon erop te lijken dat het een mogelijkheid zou kunnen zijn.”
Proost
(Afbeelding credit: Slavic Magic)
Ik trok ten strijde in Manor Lords zodat mijn stadsbouwende burgers een fatsoenlijk drankje konden krijgen
“In de huidige industrie kunnen games zo lang leven.” Voor Stefan Metaxas, publishing director bij Besiege-ontwikkelaar Spiderling Studios, is dat helemaal waar. Deze middeleeuwse sandboxgame lanceerde oorspronkelijk meer dan negen jaar geleden in early access, maar is deze maand terug met een grote – en hypercomplexe – uitbreiding.
Besiege is een fysische sandbox die de collectieve expertise van eeuwenlange middeleeuwse oorlogsingenieurs gebruikt om spelers de spot mee te laten drijven. In een reeks militaire situaties moeten spelers hun eigen oorlogsmachines maken en deze vervolgens succesvol besturen om schapen neer te maaien, soldaten af te weren, kastelen te vernietigen of zelfs Da Vinci-achtige machines door lastige handboeien te vliegen. Tijdens de early access release in 2015 werd ik er meteen verliefd op, maar in de tien jaar daarna ging ik ervan uit dat Spiderling stilletjes was overgestapt op iets nieuws.
Die aanname was echter verkeerd, en Besiege is terug met The Splintered Sea, een grootschalige uitbreiding die de chaotische fysica van de eerste release meeneemt naar de volle zee. “Het toevoegen van iets als water aan Besiege biedt zo veel – oneindig veel – mogelijkheden van dingen die mensen ermee kunnen doen,” zegt Metaxas. Het waarmaken van die mogelijkheden ligt hoog. Het idee van een waterkaart staat al jaren hoog op de verlanglijstjes van spelers, naast veel traditionelere updates zoals multiplayer of level editors. “Het team dacht altijd dat het te moeilijk zou zijn om water toe te voegen vanwege de complexiteit van het spel,” zegt Metaxas.
Avast
(Afbeelding credit: Spiderling Studios)
Bepaalde leden van het team gaven echter nooit op om “de fabelachtige waterkaart” tot leven te brengen. “Het borrelde altijd een beetje op de achtergrond […] en Spiderling hield van prototypen. Uiteindelijk begonnen medeoprichter Marco Marino en regisseur Daniel Schmidt “gewoon wat te spelen en te knutselen op de achtergrond, en het begon erop te lijken dat het een mogelijkheid zou kunnen zijn.”
Proost