Het is moeilijk om het spektakel van Baldur’s Gate 3 te overschatten. Het is ook moeilijk om eraan te ontsnappen. Baldur’s Gate 3 is overal op het internet te vinden zoals de spelers overal beren zijn. Larian’s nieuwste epische RPG heeft echt een moment, en daardoor CRPG’s in het algemeen ook. Het is verbazingwekkend om te zien dat zo’n duurzaam, maar op de een of andere manier toch nog-niche genre dit soort wijdverspreide liefde krijgt. Nergens in mijn kristallen bol voorzag ik een Elden Ring-achtige ontvangst voor dit ding, en het lijkt erop dat Larian dat ook niet deed. Daarom is het extra vervelend om te zien hoe mensen de stemming verzuren met stroman kritiek die nergens toe leidt.
De virale lancering van Baldur’s Gate 3 is tegelijkertijd de meest en minst verrassende ontwikkeling van het jaar. CRPG’s zijn nog lang niet dood, ook al krijgen we er niet zo veel meer van, maar ze hebben nog nooit zo’n succes gekend. Maar het is ook niet zo dat dit een indiehit is zoals Dave the Diver of Vampire Survivors. Het is Baldur’s Gate! Het is D&D! Het is Larian! Het is de RPG gebaseerd op de RPG. Natuurlijk zullen veel mensen het leuk vinden. Ze houden al van de dingen die het geïnspireerd heeft – zoals Elden Ring!
Dit is geen nieuws, maar het is de moeite waard om te onthouden dat u de videogames die door D&D gevormd zijn niet kunt tellen. De beste RPG’s die u kunt bedenken zijn slechts rivieren van de D&D bron, en Baldur’s Gate 3 brengt ons zo dicht mogelijk bij de bron als maar mogelijk is zonder een keukentafel en een paar vrienden. Het is een onweerstaanbare hoeveelheid mogelijkheden die zich een weg naar uw verbeelding wurmt als een tandenknarsend Mind Flayer kikkervisje dat zich naar uw hersenen wurmt. Het is een mirakelspel dat 23 jaar in de maak is, zes jaar in ontwikkeling is en drie jaar Early Access heeft doorlopen. En het is veel, veel te speciaal om gereduceerd te worden tot een morele wapenstok om andere spellen en studio’s mee te slaan.
Rollen voor Perceptie
(Afbeelding credit: Larian Studios)
Om redenen die ik niet kan doorgronden, was een terugkerend verhaal tijdens de lancering van Baldur’s Gate 3 een versie van het volgende verhaal: de markt had een tekort aan goede, meestal bugvrije singleplayer games zonder, of in ieder geval zonder microtransacties, en Baldur’s Gate 3 heeft een nieuwe standaard voor RPG’s gezet door te bewijzen hoe makkelijk het is om een goed spel te maken en een onvoorstelbaar succes te hebben omdat je een goed spel hebt gemaakt.
Mensen, sommigen van jullie zijn gezakt voor een waarnemingscontrole. Je zou dit verhaal over een trechter kunnen winden en geen druppel waarheid kunnen verzamelen.
Ten eerste zijn games op dit moment echt goed! De meeste van de beste games van 2023 zijn precies wat hier beschreven wordt, en als u moeite hebt om te vinden wat u leuk vindt, dan smeek ik u om twee stappen buiten de kleine AAA-bubbel te zetten, maar ook buiten de nog kleinere AAA live service-bubbel. Laten we het ook even over succes hebben. De gamesindustrie is niet vreemd aan wat we liefkozend ongeïnformeerde suggesties zullen noemen, maar het idee dat “je alleen maar een goed spel hoeft te maken,” en dat dat alles is wat Larian heeft gedaan met Baldur’s Gate 3, is zo moedwillig onwetend dat ik het niet onweersproken kan laten. Ik was niet hyperbolisch toen ik zei dat Baldur’s Gate 3 een wonder was. Het is het resultaat van moonshot-omstandigheden die met onmetelijk veel geluk en hard werk in elkaar zijn gezet door mensen die hard hebben gewerkt om in een positie te komen waarin ze dit geluk konden hebben.
(Afbeelding credit: Larian Studios)
Baldur’s Gate 3 had de licentie, de steun, het talent, de technologie, de vrijheid, de tijdlijn en vele andere middelen en voordelen die nuttig werden beschreven door Strange Scaffold baas Xalavier Nelson Jr. en die werden herhaald door talloze andere spelontwikkelaars zoals Obsidian lead Josh Sawyer. Vraag Sawyer trouwens waarom het niet altijd genoeg is om een geweldige CRPG te maken, zelfs niet voor een gevestigde RPG-grootmacht.
Baldur’s Gate 3 bewijst ook hoe waardevol het is om talent vast te houden en echt goed te worden in één specifiek ding. De heerlijke ironie hier is dat de andere verbluffend grote en inventieve open-wereld games waar mensen vaak naar verwijzen in dit argument, zoals Elden Ring en The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom, geboren zijn uit vergelijkbare omstandigheden.
FromSoftware heeft vastgehouden aan haar mensen en is echt goed geworden in dit type game, tot het punt dat een componist die na 12 jaar de studio verliet hartverscheurend nieuws was, en Elden Ring is het meesterwerk dat daaruit is voortgekomen. Je kunt dat spel niet maken zonder die ervaring – zonder mensen met die ervaring. Evenzo is Tears of the Kingdom expliciet gebouwd op de technische en ontwerpfundamenten van Breath of the Wild, een systeemverkopend succes. En het enorme bedrijf dat Nintendo is, staat er ook om bekend dat het jarenlang ontwerpers vasthoudt om talent te cultiveren.
Welke nieuwe standaard?
(Afbeelding credit: Larian Studios)
Ondanks wat u misschien hebt gehoord van sensatiezoekers die handelen in verontwaardiging en ongeïnformeerde suggesties, is dit aanwijzen helemaal niet hetzelfde als het aanvallen of kleineren van Baldur’s Gate 3 of deze andere spellen, en het gaat er ook niet om excuses te maken. Ik wil het soort hatelijke mentale gymnastiek niet begrijpen dat nodig is om te horen ‘deze situatie is extreem zeldzaam’ en dit te interpreteren als ‘spelontwikkelaars willen de standaard van spellen verlagen’. Het erkennen en ontrafelen van hoe deze titanische releases tot stand zijn gekomen, kan toekomstige games helpen om een vergelijkbaar succes te behalen – of zelfs maar een fractie van hetzelfde succes, wat nog steeds geweldig zou zijn.
Het vervelende van dit argument is dat het zichzelf zo tegenwerkt. Baldur’s Gate 3 is wat het is, juist omdat het niet Larian’s eerste spel is. Het zou nooit het eerste CRPG of eerste spel van een studio kunnen zijn, en dit is niet beperkt tot drie indie-developers die vanuit een garage werken. Elk team dat een project van deze omvang zou proberen, zou eerst moeten leren lopen, maar de mensen die maar doordrammen over deze “nieuwe standaard voor RPG’s” zouden hun benen breken voordat ze konden leren lopen, omdat dat team Baldur’s Gate 3 niet vanaf het begin kon maken. Net zoals ik, een perfect functionerende en goed aangepaste volwassene, naar mijn favoriete Japanse steakhouse ga voor een luxe maaltijd en meteen mijn plaatselijke eetcafé bel om hun huiselijke menu aan de kaak te stellen. Sorry, vriend, er is een nieuwe standaard in de stad.
Het is absurd om te beweren dat dit soort onderzoek een belediging is voor Larian, en in één adem ongelovig te vragen waarom grotere studio’s niet gewoon dit soort spellen maken. Net zoals het maken van een goed spel geen garantie is voor succes, zijn zakken met geld geen garantie voor een goed spel, omdat het eigenlijk mensen zijn die spellen maken. Baldur’s Gate 3 kwam niet tot stand nadat 400 mensen zes jaar lang vol passie bij elkaar waren gekomen. Het is met veel toewijding gemaakt door zeer gespecialiseerde ontwerpers en programmeurs en artiesten en schrijvers die niet zomaar onder een steen te vinden zijn. Larian is lang niet de enige studio die hiertoe in staat is – zoals ik al eerder zei, hebben we de afgelopen 23 jaar een aantal geweldige, Baldur-loze CRPG’s gekregen – maar niet elk team kan de RPG maken op basis van de RPG. Niet elk team wil dat!
Het lot van Baldur
(Afbeelding credit: Larian Studios)
Ik begrijp vooral niet waar dit vandaan komt. Ik realiseer me dat sommige mensen zich gedwongen voelen om projecten tegen elkaar op te zetten, maar dit is zo’n willekeurige oorlog om te voeren, en het is een reductieve manier om een spannend moment te bewapenen. Moet elk open-wereldspel Elden Ring of Tears of the Kingdom zijn? Moet elk gacha spel Genshin Impact zijn, elke roguelike een Hades, elke platformgame een Super Mario Odyssey? Mag ik niet genieten van Microvanias omdat er ambitieuzere Metroidvanias bestaan? Zijn RPG’s zoals Final Fantasy 16 opeens slecht omdat ze niet zo vertakkend of reactief zijn als Baldur’s Gate 3? Natuurlijk niet. Dus wat doen we hier? Ik dacht dat we er een hekel aan hadden als mensen hele genres afmeten aan hetzelfde spel, zoals JRPG’s aan Persona 5, het spel dat jazz uitvond en ook Japan.
De conclusie van het succes van Baldur’s Gate 3 moet niet zijn “het is deze kant op of de snelweg op”. Dat is waarschijnlijk het minst productieve wat je kunt zeggen. Ik kan u wel vertellen wat ik wil dat mensen hiervan meenemen. Omdat ik denk dat grote games moeten veranderen, en ik hoop dat Baldur’s Gate 3 de naald beweegt. Ik hoop dat dit de kurk laat knallen op een nieuwe fles CRPG’s die duidelijk een groot en gretig publiek hebben, en ik hoop dat dat publiek blijft hangen. Ik hoop dat RPG’s meer investeren in de animaties van de personages waar we echt naar staren en minder in overdreven gedetailleerde of enorme omgevingen. Ik hoop dat toekomstige spellen van alle soorten zich aangemoedigd voelen om komisch raar te zijn, maar niet aanstootgevend, en volslagen, gore geil, maar niet grof. Ik hoop dat Baldur’s Gate 3 op de een of andere manier bijdraagt aan beter beheerde Early Access roadmaps. Ik hoop kleinere open werelden te zien met meer dingen erin.
Het beste is om gewoon achterover te leunen en te genieten van deze momenten waarop de sterren op één lijn stonden. Dit soort spellen zullen we nooit altijd krijgen, al was het maar omdat het eeuwig duurt om ze te maken, zelfs onder bijna ideale omstandigheden. Je stelt jezelf alleen maar in op onnodige teleurstellingen en maakt het moeilijker voor iedereen om iets te maken, door te vragen of al het andere aan hen kan tippen. Baldur’s Gate 3 vertegenwoordigt het plafond van RPG’s, niet een nieuwe vloer. Ik twijfel er niet aan dat CRPG’s, en hopelijk RPG’s in het algemeen, op de een of andere manier beter zullen worden door de vele prestaties van Baldur’s Gate 3. Maar je moet dingen leuk vinden omdat je ze leuk vindt, niet omdat ze als revolutionair of empirisch geweldig worden beschouwd, en kleinere, verschillende spellen kunnen en zullen en zouden goed moeten zijn op kleinere, verschillende manieren.