De afgelopen jaren is er een nieuw beest uit de crypte naar de bioscoopschermen gekropen: de legacy sequel. In tegenstelling tot reboots of remakes – waarbij een IP helemaal opnieuw wordt opgezet en er helemaal opnieuw moet worden begonnen – bouwen legacy sequels (of requels) direct voort op het originele deel in een serie, waarbij andere sequels vaak worden genegeerd terwijl er wordt voortgebouwd op klassieke personages.
Het is een fenomeen dat vaak (maar niet uitsluitend) geassocieerd wordt met horror – zoals David Gordon Green’s Halloween-trilogie – en het lijkt steeds meer terrein te winnen: dit jaar alleen al hebben we Evil Dead Rise, Scream 6, Saw X en The Exorcist: Believer gehad, die allemaal op verschillende manieren probeerden om hun respectieve franchises nieuw leven in te blazen. Maar werkt het?
SUBSCRIBE!
(Afbeelding credit: Total Film/20th Century Studios)
Dit artikel verscheen voor het eerst in Total Film magazine – abonneer u hier om te besparen op de coverprijs, exclusieve covers te ontvangen en het elke maand bij u thuis of op uw apparaat te laten bezorgen.
De kassacijfers lijken op ‘ja’ te wijzen. Horror is een berucht bankabel genre, en er zijn spannende mogelijkheden om oud materiaal nieuw leven in te blazen, vooral wanneer sommige series baat hebben bij het snoeien in eerdere delen. Het resultaat kan een choose-your-own-adventure multiversum zijn, dat fans de mogelijkheid biedt om meerdere verhaallijnen te verkennen zonder iets uit de canon te schrijven.
Maar misschien is de bredere vraag wel of legacy sequels inherent beter zijn dan meer traditionele remakes. Enkele van de beste horrorfilms aller tijden (The Thing van John Carpenter; The Fly van David Cronenberg) zijn remakes, die laten zien dat het volledig terugzetten van de tijdlijn – maar met behoud van het centrale idee – spannende resultaten kan opleveren.
De echte reden waarom legacy sequels op dit moment zo populair zijn, is echter menselijker: nostalgie. Met series zoals Stranger Things die diep putten uit de popcultuurbronnen van weleer, is terugkijken big business, en het publiek aan zich binden met remixes van klassieke canons – zonder zich te binden aan mindere vervolgen – is zakelijk gezien logisch.
Maar er zijn tekenen dat het publiek vermoeid begint te raken, want The Exorcist: Believer presteerde ondermaats in het openingsweekend. Met nog twee vervolgen gepland in Blumhouse’s voorgestelde possession-trilogie, is de les misschien dat, of het nu gaat om gevestigde merken of nieuwe eigendommen, studio’s het beste de oude Pixar-mantra kunnen onthouden dat “verhaal koning is”, en dat feel-good callbacks je maar tot een bepaald punt brengen.
Dit artikel verscheen voor het eerst in het Bikeriders-nummer van Total Film, en u kunt hier nog steeds een exemplaar kopen.
Bekijk voor meer informatie onze gids met alle nieuwe horrorfilms op komst.