Een van de populairste found footage horrorfranchises is zojuist nog groter geworden met de release van V/H/S/85, het zesde deel van de V/H/S anthologieserie. Dit nieuwste hoofdstuk is een verzameling van zelfgemaakte filmpjes, nieuwsuitzendingen, politietapes en een opgenomen documentaire die niet op televisie is, en speelt zich allemaal af in, u raadt het al, de jaren ’80.
De film bevat segmenten van V/H/S-veteraanregisseur David Bruckner, Scott Derrickson van Sinister, Gigi Saul Guerrero, Natasha Kermani en Mike P. Nelson. De korte filmpjes gaan over gewelddadige misdaden en rampen die zijn vastgelegd met trillende retrocamera’s en die allemaal op de een of andere manier zijn beïnvloed door een buitenaardse kracht. In een exclusief interview met GamesRadar+ bespraken Bruckner, Derrickson en Nelson het maken van V/H/S/85, alles wat met het bovennatuurlijke te maken heeft en hoe dit overkoepelende thema onbedoeld was.
Verschillende benaderingen
(Afbeelding credit: Shudder)
In tegenstelling tot eerdere V/H/S-films hebben al deze segmenten een bovennatuurlijk thema. Bruckners korte – of eigenlijk wat hij de ‘wraparound’ noemt – Total Copy, wordt gepresenteerd als een tv-documentaire over een groep wetenschappers die een ongewone, met slijm bedekte entiteit genaamd Rory bestuderen. Dit hoofdstuk fungeert als de lijm die de hele film bij elkaar houdt, met kleine clips die tussen de andere shorts afspelen. De verhaallijn werd bedacht door Bruckner en schrijver Evan Dickson tijdens het kijken naar horrorfilms uit de jaren ’80 in een hutje in het bos. Het tweetal keek naar Joseph Ruben’s Dreamscape, Stuart Gordan’s From Beyond en David Cronenberg’s Videodrome om inspiratie op te doen, en vervolgens, zoals Bruckner uitlegt “hebben ze een aantal ideeën uitgewerkt totdat we op iets kwamen dat buitenaards was, maar ook, of we het nu wilden of niet, AI”.
Dreamkill, de korte film van Doctor Strange-regisseur Derrickson, is niet duidelijk sciencefiction, maar gebruikt op een Sixth Sense-manier het bovennatuurlijke als leidraad voor het verhaal. Dreamkill volgt een tiener genaamd Gunther, gespeeld door Derrickson’s zoon Dashiell, als hij gruwelijke moorden begint te dromen die zichzelf opnemen op een videorecorder en later uitkomen. Het mixen van gore met het paranormale is gebruikelijk voor Derrickson, die GamesRadar+ vertelt dat zijn V/H/S korte film geïnspireerd was door zijn recente film The Black Phone, en zich zelfs in dezelfde tijdlijn afspeelt.
Nelson, regisseur van de 2021 reboot Wrong Turn , koos voor een iets andere aanpak bij het maken van zijn korte film, die eigenlijk in twee aparte delen is opgesplitst. Nelsons twee-voor-een begint met een groep tieners op weg naar het meer, maar het is niet Jason die ze in het kamp ontmoeten, maar een schijnbaar onschuldige aanvaller. Door onnatuurlijke krachten verlopen de moorden niet volgens plan en in de tweede akte, Ambrosia, zinnen de slachtoffers op wraak. Zoals de filmmaker aan GamesRadar+ vertelde, had hij het gevoel dat hij toestemming had om met deze laatste act uit zijn dak te gaan: “Het bovennatuurlijke element was iets dat ik er al in wilde verwerken. Meestal werken we met alle regisseurs in een luchtbel – we pitchen een verhaal, we schrijven een script en dan krijgen we de sleutels om uit ons dak te gaan.”
In sync
(Afbeelding credit: Shudder)
In dit verband is het behoorlijk griezelig dat elke filmmaker geen idee had dat hun tegenhangers ook met buitenaardse en/of paranormale thema’s werkten.Nelson voegt eraan toe: “Het is grappig omdat ons allemaal soortgelijke vragen zijn gesteld als – ‘hoe hebben jullie je ideeën zo goed op elkaar afgestemd?’ Dat deden we niet! Onze gedachten gingen gewoon naar bepaalde plaatsen toen ons ’85’ werd gezegd en er iets in de lucht hing.”
Volgens Nelson komt een van de redenen waarom de afzonderlijke korte films zo goed bij elkaar passen, voort uit de vrijheid die ze kregen bij het maken van deze films, die maar aan twee factoren gebonden hoefden te zijn: het moest found footage zijn en het moest zich in de jaren 80 afspelen. Hij herinnert zich dat collega-regisseur Brucker tegen hem zei: “Dit is jouw ‘fuck you’-film, je mag doen wat je wilt en wees niet bang om verder te gaan dan je denkt”. Derrickson sluit zich hierbij aan en zegt: “de producenten leggen je geen beperkingen op,” en dat is precies wat filmmakers zo aantrekkelijk vinden aan low-budget passieprojecten als deze.
De meest duidelijk buitenaards aandoende korte film is die van Bruckner, met een vreemde buitenaardse entiteit genaamd Rory. Je zou denken dat dat stuk alle andere regisseurs heeft beïnvloed, maar eigenlijk is Bruckners film na alle andere korte films gemaakt, wat misschien de reden is waarom de film zo goed loopt. “Evan Dickson, die het stuk schreef, en ik bedachten een concept dat qua toon iets leende van alle andere korte films,” zegt Bruckner. “Er is dus een beetje body horror, er zijn wat sci-fi elementen en professionele personages.”
Het is heel bijzonder dat geen van de filmmakers, behalve Bruckner, iets van de andere korte films had gezien of gehoord, of zelfs maar met de andere regisseurs had gesproken, maar er toch in is geslaagd om films te maken met hetzelfde thema. V/H/S/85 is een welkome verandering in de franchise en biedt het publiek een leuke maar gruwelijke uitbarsting uit het verleden waarin gedetailleerd wordt beschreven wat wel en wat zeker niet acceptabel was in de jaren ’80.
Na V/H/S/85 denkt Bruckner dat veel regisseurs zullen staan te springen om mee te doen aan het volgende deel, omdat “er een bepaalde vrijheid en een soort wrijvingsloze omgeving is om plezier te hebben met het genre”. Derrickson is het daarmee eens: “Ik hou van het idee dat ik heel hard kan gaan, zonder me zorgen te maken over kijkcijfers.”
En tot slot slaat Nelson de spijker op zijn kop: “Ik denk dat ik het kan samenvatten met – het is veel en het is gek, maar het is zo leuk.”
V/H/S/85 is nu beschikbaar om te streamen met een Shudder-abonnement op Amazon Prime. Bekijk voor meer op camera gevangen griezels onze lijst met de 10 beste found footage-horrorfilms.