Ik ben een schildpad speler in hart en nieren. Het soort speler dat zich liever achter een grote stenen muur verschuilt en boogschutters en wachttorens het werk laat doen in de beste RTS-spellen. Niets geeft mij meer voldoening dan een stad op te zetten en golf na golf van vijandelijke soldaten tegen mijn verdediging te laten botsen. Dus Thronefall, een strategiespel dat de nadruk legt op torenverdediging en me toch genoeg controle geeft om de strategie ‘real-time’ te laten aanvoelen, lijkt mijn nieuwe favoriete deel in het genre te worden.
Zoals elk middeleeuws strategiespel u zal leren, is het aan u als leider om uw koninkrijk tot welvaart te brengen en het vervolgens te verdedigen tegen degenen die u die welvaart willen afnemen. Thronefall is geen uitzondering – u zult de eerste paar minuten van elke campagne besteden aan het opzetten van een combinatie van economie en verdediging; huizen en molens zorgen voor waardevolle inkomsten, terwijl wachttorens schieten op vijanden die te dichtbij komen.
(Afbeelding credit: GrizzlyGames)
Naarmate uw beschaving groeit – met stadsmuren, glooiende velden en kazernes om soldaten te trainen – nemen ook de bedreigingen die u tegenkomt toe. Maar hier geeft Thronefall een tweeledige draai aan de dingen: ten eerste komen vijanden alleen in golven en alleen ’s nachts, zodat u hun komst kunt plannen. Als het een zwakke troepenmacht is, kunt u zich een beurt lang richten op economie. Als ze uit het westen komen, kunt u uw soldaten uit het oosten weghalen.
Ten tweede neemt Thronefall veel van uw besluitvorming weg. Dat klinkt misschien als een nadeel, maar het verandert elk gevecht in een puzzel oplossen, in plaats van een wedstrijd beslist door brute kracht. Elk gebouw dat u kunt gebruiken om uw koninkrijk te versterken is toegewezen aan een specifieke plek, en er komen meer plekken beschikbaar naarmate u uw centrale kasteel opwaardeert, dat koste wat het kost verdedigd moet worden. Naarmate u huizen en molens bouwt en upgradet, krijgt u meer geld om uw stadsmuren te versterken, of om wachttorens van eenvoudige houten zaken te veranderen in enorme, ballista-afvurende monolieten.
(Afbeelding credit: GrizzlyGames)
Het is een systeem dat voor verrassende diepgang zorgt. Op sommige kaarten heb ik gemerkt dat economie de sleutel is, waarbij ik een steeds groter wordende pot met geld gebruik om ondoordringbare blokkades voor mijn tegenstanders te bouwen. Op andere kaarten moest ik mijn koning als lokaas gebruiken om vijandelijke soldaten weg te lokken van waardevolle gebieden. Elke beslissing heeft gewicht, en het vinden van de juiste plek om elk goudstuk te gebruiken kan het verschil betekenen tussen succes en mislukking. Gevallen soldaten en verwoeste gebouwen worden aan het einde van elke golf herbouwd, waardoor de kosten van een nipte overwinning iets minder pyrrusachtig aanvoelen, maar u verliest inkomsten en krijgt een klap voor de voortgang voor elk gebouw dat sneuvelt.
Echte (goede) tijd
(Afbeelding credit: GrizzlyGames)
De mogelijkheid om terug te slaan uit de kaken van een nederlaag leent zich voor de andere twist van Thronefall. Het strakke puzzelformaat betekent dat er slechts een handvol kaarten zijn om doorheen te spelen; in plaats van een uitgestrekt rijk te veroveren, is het de bedoeling om uw bescherming van een meer hecht koninkrijk te perfectioneren. Verschillende wapens stellen uw koning in staat om zich in de frontlinies te begeven, of om van veraf te schieten om vijanden effectiever te bestrijden. Met verschillende perks kunt u zuiniger te werk gaan, of achter muren en torens schuilen die extra schade toebrengen. Verdere mutaties geven vijanden meer snelheid of schade, maar leveren veel meer XP op als u ze allemaal kunt overwinnen.
Elke run levert punten op die nieuwe extraatjes ontgrendelen, waardoor Thronefall een mate van herspeelbaarheid biedt die de minimalistische kaartvoorziening niet doet vermoeden. Meer punten betekent meer ontgrendelingen, waardoor u op totaal verschillende manieren kunt spelen, en een leaderboard-systeem laat u tegen uzelf en uw vrienden spelen in een poging de hoogst mogelijke score te halen.
(Afbeelding credit: GrizzlyGames)
Niet helemaal RTS, niet helemaal tower defense, Thronefall is al snel het meest dynamische en vermakelijke voorbeeld van een van beide genres geworden dat ik in lange tijd heb gespeeld. Dat is niet om de complexiteit van spellen als Age of Empires 4 in een kwaad daglicht te stellen, maar meer om het succes te benadrukken dat al heel lang te vinden is aan de grenzen van het strategiegenre. Ik moet denken aan spellen als Bad North en They Are Billions – projecten die voortkwamen uit een relatief gebrek aan big-budget real-time strategy in de jaren 2010, maar die zich meer richtten op bepaalde ideeën dan op het nabootsen van het hele genre. Snelheid en eenvoud trokken me naar die spellen, net als bij Thronefall, maar bij allemaal is het de indrukwekkende diepgang die je onder het oppervlak vindt die me doet terugkomen.
Thronefall is nu uit op PC via Steam in Early Access. Ontdek welke andere verborgen juweeltjes binnenkort onze kant op komen met onze lijst met aankomende indiegames.