Op een treinreis van Glasgow naar huis, op een natte middag eind 2011, zat ik tegenover een man die net Skyrim had gekocht. Zonder de herinnering al te zeer te romantiseren, zal ik nooit de blik op zijn gezicht vergeten toen hij de beschrijving van het spel op de achterkant van de doos las. Zijn ogen waren wijd en gefixeerd en hij grijnsde terwijl hij het plastic aan weerszijden van de doos met beide handen vastpakte. Er zat een gevoel van verwondering in zijn bewegingen toen hij de verzegeling verbrak en de papieren kaart van het titulaire koninkrijk openvouwde – een gedrag dat ik sindsdien bij mijn kinderen heb waargenomen tijdens het uitpakken van verjaardagscadeautjes – voordat hij met zijn vinger een lijn trok tussen Whiterun en Winterhold. De scène was zo perfect dat het een geweldige tv-reclame voor Bethesda zou zijn geweest, ware het niet dat de man op zijn rug een verbrijzelde treinruit bedekt met vogelpoep zag en dat de bekladde wagon naar pis rook.
Spoel een paar weken vooruit en nadat ik zelf het vijfde Elder Scrolls-spel van de hoofdlijn als kerstcadeau van mijn vriendin had gekregen, begreep ik het gedrag van de treinman volkomen. Die treinreis maakte plaats voor een ritje in een koets in een even vervallen voertuig. In plaats van de man en ik waren er nu de Dragonborn en drie andere gevangenen. In plaats van het regenachtige Glasgow was er het besneeuwde Skyrim. En dat gevoel van verwondering verhuisde van de werkelijkheid naar Tamriel. We gaan nu 12 jaar verder en nog steeds ontdekken spelers dat speciale gevoel voor de allereerste keer.
Kortom: een uitstekend spel heeft een geweldige modding-scene gekregen, een bloeiende roleplaying-community en toegewijde lanceringen op zowat elk denkbaar platform – waardoor Skyrim vandaag de dag net zo legendarisch is als de fabel die het verkondigt. Starfield daarentegen is ambitieuzer dan alles wat Bethesda Game Studios ooit heeft gemaakt. Het is de eerste nieuwe gamereeks van de ontwikkelaar in 25 jaar en markeert een duidelijke verschuiving in toon, weg van de dynastieën van The Elder Scrolls en Fallout; het verruilt fantasielanden en de post-apocalyptische planeet aarde voor de bijna grenzeloze uitgestrektheid achter de atmosfeer erboven.
Starfield heeft dus alle ingrediënten om de erfenis van Skyrim te evenaren. Dus waarom kan ik me niet van het gevoel ontdoen dat we er later niet in dezelfde termen over zullen praten als over zijn high-fantasy voorloper?
Uitgestrekt
(Afbeelding credit: Bethesda Softworks)LIMITLESS
(Afbeelding credit: Bethesda)
Mijn eerste ervaring met een open-wereld ruimtegame was op de Atari ST 31 jaar geleden – Starfield is het spel waar ik sindsdien van gedroomd heb.
Het is niet mijn bedoeling om hier negatief te zijn omwille van het negatieve, noch is het mijn doel om naar het verleden te verlangen of er zelfs maar bij stil te staan. Skyrim is geweldig, maar het is ook 12 jaar oud. Starfield is geweldig, maar mist aantoonbaar de innovatieve stappen die The Elder Scrolls 5 en Fallout 3 vooruit stuwden, zowel op het gebied van RPG’s als open-wereld sandboxen. In tegenstelling tot wat Todd Howard eerder beweerde, is Starfield geen “Skyrim in de ruimte” – en hoewel ik tijdens mijn eerste tiental uren dwalen door de virtuele kosmos niet zeker wist of dat goed of slecht was, neig ik nu zeker meer naar het laatste naarmate ik meer tijd tussen de sterren doorbreng.
Gezien de kaskrakerverkoop en het indrukwekkende aantal spelers tot nu toe, weet ik niet zeker of Starfield als polariserend kan worden omschreven, maar de meningen zijn verdeeld onder onze schrijvers hier op GamesRadar+. Onze Starfield recensie met vijf sterren noemt de sci-fi RPG het beste wat Bethesda sinds Oblivion heeft gedaan, terwijl Guides Writer Will Sawyer vindt dat Starfield aanvoelt als een gemiste kans voor Bethesda om zichzelf opnieuw uit te vinden. Zelf ben ik zeker onder de indruk van de enorme omvang van Starfield, maar ik zit waarschijnlijk ergens tussen deze twee standpunten in. Starfield is een briljant Bethesda-spel, maar voor mij is het niet revolutionair op dezelfde manier als sommige eerdere spellen van de studio dat waren. Fallout 3 veranderde een old-school isometrische rollenspeler in een volwaardige FPS sandbox extraordinaire, bijvoorbeeld, en Skyrim herschreef de regels van de RPG high-fantasy, met tientallen spelers die het gebruikten als een toegangspoort tot het Elder Scrolls universum zelf.
(Afbeelding credit: Bethesda)
“Maar waar No Man’s Sky’s pad naar verbetering vanaf het begin duidelijk was afgebakend, staat Starfield niet onder druk om op dezelfde manier te evolueren.”
Voor mij heeft Starfield deze baanbrekende kwaliteiten niet. Ik zou zelfs willen beweren dat Fallout 4 en zijn multiplayer-opvolger Fallout 76 minder memorabel zijn in het pantheon van 21e-eeuwse Bethesda-games, maar worden verheven door hun gehechtheid aan hun beproefde serie. Als we elders in de sci-fi open-wereldruimte kijken, zien we dat No Man’s Sky een iteratieve reis bij uitstek is, waarbij het spel dat in 2016 werd gelanceerd onherkenbaar is voor de geweldige ervaring van vandaag. Maar waar No Man’s Sky’s pad naar verbetering vanaf het begin duidelijk was afgebakend, staat Starfield niet onder druk om op dezelfde manier te evolueren. Het is onvermijdelijk dat updates en DLC het universum in de loop van de tijd zullen uitbreiden, maar het vroege commerciële succes van de game zal vrijwel zeker het tempo (of het gebrek daaraan) van een dergelijk proces dicteren.
En dat is natuurlijk helemaal prima. Starfield heeft een ontluikende modding-scene op PC, met rollenspellen die de sociale media en videosites met de dag vullen – op precies dezelfde manier als Skyrim dat deed bij de lancering. Maar afgezien van de wittebroodsweken van dit AAA-spel, de hype rond deze specifieke studio en zijn gewaardeerde backcatalogus, de console-exclusiviteit waarmee bepaalde spelers voor eeuwig geobsedeerd lijken te zijn, en de vergelijkbare merkentrouw die bestaat tijdens een van de drukste en meest verbazingwekkende releaseschema’s voor videogames die we in tijden hebben gehad, kan Starfield dezelfde status behouden? Ik ben nog steeds niet overtuigd.
Ik heb dit al eerder gezegd, maar Starfield is voor mij een manusje-van-alles, maar een meester in niets. En noem me een romanticus, maar ik kan me niet voorstellen dat spelers over 10 jaar net zo enthousiast zijn over de Special Enhanced Anniversary Edition van Starfield als die man die Skyrim al die jaren geleden in de trein in zijn armen hield.
Hier is een brede selectie van de beste RPG’s die u nu zou moeten spelen