Als we eerlijk zijn, had ik niet verwacht dat ik het Call of Duty bordspel leuk zou vinden. Ik was wel benieuwd hoe het zou uitpakken, maar ik dacht niet dat het iets voor mij zou zijn. Eigenlijk kon ik niet eens bedenken hoe het de manische deathmatches van zijn inspiratiebron zou kunnen vertalen.
Beste lezer, ik had het mis. Het Call of Duty bordspel (dat u op Kickstarter kunt vinden) is… nou ja, verrassend goed. Zelfs als u geen CoD-fan bent en liever de beste bordspellen speelt in plaats van online te proberen uw K/D-ratio te verhogen, zult u het waarschijnlijk leuk vinden; de uitdaging om uw tegenstander te slim af te zijn is heerlijk.
Zekere dood
Goed gebruik maken van dekking en zichtlijnen is cruciaal (Afbeelding credit: Benjamin Abbott)
Als u zich bij het bordspel Call of Duty meteen in de strijd stort, zult u sterven. Hoewel dat niet zo’n grote tegenslag is als in het echte leven (u zult de volgende beurt weer op het veld verschijnen), is het een gegarandeerde manier om uw vijand punten te geven. Ga zo door en u zult snel in het stof achtergelaten worden.
In plaats daarvan beloont deze versie van CoD sluwheid. Net als in de videogame is het belangrijk om constant te bewegen om uw tegenstander te omsingelen – maar u moet ook inschatten wat ze hierna gaan doen. Dit levert een verrassend spannend gevecht van verstand op.
Ik was all-in bij beurt twee
Die spanning wordt nog verhoogd doordat u de vier zetten die u elke beurt krijgt van tevoren moet plannen. Het maakt niet uit of u dekking zoekt, het vizier van uw geweer richt of een granaat gooit, u beslist het allemaal op een mini-kaart achter wat eruitziet als een Dungeon Master-scherm uit de beste RPG’s op tabletop. Deze beslissingen worden vergrendeld zodra u ze hebt genomen, en iedereen speelt zijn zet gelijktijdig achter elkaar uit, dus u kunt maar beter hopen dat u niet in de val van uw rivaal loopt.
Het is op het randje van uw stoel. Het doorlopen van ontelbare variabelen om te bepalen wat uw vijand hierna gaat doen is echt boeiend, en ik was all-in bij de tweede beurt van mijn voorvertoning.
Extra vuurkracht
U moet altijd nadenken over wat uw tegenstander hierna gaat doen (Afbeelding credit: Benjamin Abbott)
Toen Call of Duty: The Board Game eerder dit jaar werd geplaagd, stelde ik me voor dat het zoiets als Warhammer zou zijn – zoiets waarbij je een groep modellen naar believen over de kaart verplaatst.
Dat is het niet.
In plaats daarvan heeft het meer gemeen met bordspellen voor volwassenen zoals Pandemic – er zijn voorgedefinieerde knooppunten verspreid over het bord die u doorkruist. Hoewel dit in eerste instantie misschien teleurstellend voorschrijvend aanvoelt, maakt het eigenlijk de meesterzet van CoD mogelijk. Elk knooppunt is namelijk verbonden door een gekleurde lijn, en deze geven de zichtlijn aan. Als uw personage over de gezichtslijn van een ander beweegt, begint het gevecht en stijgt uw kans om het loodje te leggen.
Veel cerebraler dan ik had verwacht
Daarom is het zo effectief om uw bewegingen in het geheim te plannen en ze tegelijkertijd uit te voeren. Misschien heeft uw tegenstander zich geïnstalleerd om in de loop van zijn geweer te mikken, in de overtuiging dat u op het punt staat de hoek om te gaan en in hun gezichtsveld te komen (op dat moment krijgt hij een bonus in de schietfase). Misschien bent u in de tegenovergestelde richting weggerend, zodat u ze onverwachts te pakken kunt nemen. Misschien hebt u zelfs in het geheim een landmijn geplaatst, in de hoop hen te verleiden u te volgen. In wezen? Het is een breinbreker, en zeer bevredigend als uw plan vruchten afwerpt.
Gevechten zijn net zo zenuwslopend. Wanneer er een gevecht plaatsvindt, kiezen beide spelers een vaardigheidskaart uit hun hand (zoals een headshot voor extra nauwkeurigheid) en beslissen dan welke dobbelstenen uit hun dobbelsteenpoel ze willen gebruiken. Er zijn drie soorten dobbelstenen om uit te kiezen, elk met hun voor- en nadelen: u kunt defensieve dobbelstenen gebruiken om inkomende aanvallen te verminderen, accuraatheidsdobbelstenen om uw doel te verbeteren en schadedobbelstenen die uw vuurkracht verhogen. Waar u voor kiest kan het verschil betekenen tussen winnen of in een speldenkussen veranderd worden. Ik slaagde er bijvoorbeeld maar net in om niet gedood te worden in mijn eerste schietpartij – waar ik in het open veld terecht kwam toen ik naar een beter uitkijkpunt rende – omdat ik alles op verdediging zette.
Het plannen van je zetten achter een scherm doet vreemd genoeg denken aan Slagschepen (Afbeelding credit: Benjamin Abbott)
Kortom, het Call of Duty bordspel is veel cerebraler dan ik had verwacht. Het is niet de run-and-gunner die ik had verwacht, en heeft een doordachte aanpak die niet lijkt op het Apex Legends bordspel dat het goed zal doen bij competitiespelers. Het is het soort eindeloos herspeelbare strategiespel dat ik op toernooien gespeeld zie worden.
En dat is nog maar het begin; ik heb nog niet eens de tijd gehad om het te hebben over wapenmodificaties, personagevaardigheden of een heleboel andere dingen die Call of Duty: The Board Game zo leuk maken. Ik ben er echter vrij zeker van dat u dit spel hoe dan ook op uw radar moet hebben. Dit zou speciaal kunnen zijn.
Om u bezig te houden tot dit spel er is, kunt u deze bordspellen voor 2 spelers of onze eerste Disney Lorcana indrukken bekijken.