“Ik liep langs en bemoeide me met mijn eigen zaken, toen uit een oranjekleurige lucht: flits, bam, alakazam! Wonderbaarlijk dat je langs kwam.” Zodra ik de fluwelen stem van Nat King Cole hoorde in de eerste aflevering van de Fallout TV show, werd het verlangen om terug te keren naar Bethesda’s RPG meteen aangewakkerd. In het verleden heeft dit nummer me vergezeld op vele avonturen door het Wasteland; het schalde uit mijn Pip Boy terwijl ik op Radscorpions schoot op de weg, of ghouls afweerde die onder verroeste auto’s uit de jaren 50 vandaan kropen. Telkens als ik het hoor, word ik teruggevoerd naar het Gemenebest in Fallout 4 en hoe meer ik naar de show kijk, hoe meer ik zelf terug wil naar die wereld vol rads. Niet alleen is de esthetische sfeer van de post-apocalyptische retro-futuristische setting perfect, maar er doet me ook veel denken aan de tijd die ik in de RPG van 2015 heb doorgebracht – van plotpunten tot bekende locaties.
Ik weet dat ik niet de enige ben die een aantal van de beste Fallout-games van de afgelopen jaren wil herbeleven dankzij de tv-adaptatie. Maar met een next-gen update voor Fallout 4 – die het avontuur naar PS5 en Xbox Series X brengt – om de hoek, is mijn lot wel degelijk bezegeld. Op 25 april trek ik absoluut mijn vault 111 jumpsuit weer aan om het Wasteland helemaal opnieuw te ontdekken. En eerlijk gezegd kan ik niet geloven hoe spannend dat vooruitzicht is.
Een betoverende avond
(Afbeelding credit: Bethesda)
Ik ben nog steeds bezig met het bekijken van alle afleveringen op Amazon Prime, maar dankzij alle kleine knipogen en verwijzingen is het nu al zo leuk om naar te kijken. Ik heb zoveel tijd doorgebracht in dit universum – of het nu in Fallout 3, New Vegas of Fallout 4 is – en veel ervan tovert een cheesy Vault-Boy-achtige glimlach op mijn gezicht. Maar wat me meteen aan Fallout 4 deed denken, afgezien van het liedje Orange Colored Sky, zijn de parallellen die ik blijf trekken tussen de opening van de show en het begin van de game, samen met het hoofddoel van hoofdpersoon Lucy en het doel dat je hebt in de Commonwealth.
“Ik liep langs en bemoeide me met mijn eigen zaken, toen uit een oranjekleurige lucht: flits, bam, alakazam! Wonderbaarlijk dat je langs kwam.” Zodra ik de fluwelen stem van Nat King Cole hoorde in de eerste aflevering van de Fallout TV show, werd het verlangen om terug te keren naar Bethesda’s RPG meteen aangewakkerd. In het verleden heeft dit nummer me vergezeld op vele avonturen door het Wasteland; het schalde uit mijn Pip Boy terwijl ik op Radscorpions schoot op de weg, of ghouls afweerde die onder verroeste auto’s uit de jaren 50 vandaan kropen. Telkens als ik het hoor, word ik teruggevoerd naar het Gemenebest in Fallout 4 en hoe meer ik naar de show kijk, hoe meer ik zelf terug wil naar die wereld vol rads. Niet alleen is de esthetische sfeer van de post-apocalyptische retro-futuristische setting perfect, maar er doet me ook veel denken aan de tijd die ik in de RPG van 2015 heb doorgebracht – van plotpunten tot bekende locaties.
Ik weet dat ik niet de enige ben die een aantal van de beste Fallout-games van de afgelopen jaren wil herbeleven dankzij de tv-adaptatie. Maar met een next-gen update voor Fallout 4 – die het avontuur naar PS5 en Xbox Series X brengt – om de hoek, is mijn lot wel degelijk bezegeld. Op 25 april trek ik absoluut mijn vault 111 jumpsuit weer aan om het Wasteland helemaal opnieuw te ontdekken. En eerlijk gezegd kan ik niet geloven hoe spannend dat vooruitzicht is.
Een betoverende avond
(Afbeelding credit: Bethesda)
Ik ben nog steeds bezig met het bekijken van alle afleveringen op Amazon Prime, maar dankzij alle kleine knipogen en verwijzingen is het nu al zo leuk om naar te kijken. Ik heb zoveel tijd doorgebracht in dit universum – of het nu in Fallout 3, New Vegas of Fallout 4 is – en veel ervan tovert een cheesy Vault-Boy-achtige glimlach op mijn gezicht. Maar wat me meteen aan Fallout 4 deed denken, afgezien van het liedje Orange Colored Sky, zijn de parallellen die ik blijf trekken tussen de opening van de show en het begin van de game, samen met het hoofddoel van hoofdpersoon Lucy en het doel dat je hebt in de Commonwealth.
Ik ben al heel lang gefascineerd door de wereld van Fallout voor de, nou ja, Fallout. Voordat de atoombommen vielen en de oorlog uitbrak, leek alles een en al zonneschijn en regenbogen te zijn… totdat het helemaal niet meer zo was. De periode voor de oorlog is bijna altijd pittoresk, met een jaren ’50-achtige glans vol levendige kleuren, kenmerkende retrostijlen en overdreven glimlachen. De idyllische sfeer staat natuurlijk in schril contrast met de sombere, gewelddadige landschappen van de woestenij na de verwoesting, die volledig verstoken zijn van dezelfde levendigheid. Ik heb altijd gewaardeerd hoe effectief dit indruk op je maakt wat er verloren is gegaan en hoeveel er is veranderd. Daarom vind ik het geweldig dat we beide kanten van de wereld meteen aan het begin van de tv-serie te zien krijgen.
Nuka Cola overwinning
(Image credit: Prime Video)
De Fallout show voelt als een adaptatie van een spel dat niet bestaat
Net zoals er in de serie een onmogelijk vrolijk verjaardagsfeestje plaatsvindt vlak voordat de eerste bom valt, delen we in Fallout 4 een gelukzalig vredige opening met onze familie voordat alles omslaat. Door naar de tv-versie te kijken, wilde ik de opening van de game zo intens herbeleven, vooral het moment dat je voor het eerst uit de kluis stapt en de gammele overblijfselen ziet van de straat die je ooit je thuis noemde. Maar de verhaallijnen van kluisbewoner Lucy en de verschijning van de Brotherhood of Steel hebben het vuur voor mij pas echt aangewakkerd. Net zoals je in Fallout 4 de kluis verlaat om je zoon te zoeken, trekt ook Lucy de woestenij in op zoek naar haar vader. Voor mij draait Fallout 4 om familie – of dat nu het kind is dat je probeert te vinden of de familie die je met je metgezellen vormt – en de banden die binden in een verder vijandige wereld die erop uit is om je bij elke beurt te doden.
Echo’s uit het verleden
(Afbeelding credit: Amazon / Kilter Films)
Als ik zie hoe Lucy’s vis-uit-het-water-avontuur zich ontvouwt, krijg ik helemaal opnieuw zin om te verdwalen in mijn eigen Vault-dweller-verhaal en te proberen de Commonwealth te trotseren. Hoewel niets me tegenhoudt om Fallout 4 op dit moment te spelen, voelt de update die eraan komt te perfect als een excuus om er weer in te duiken en iets nieuws te beleven. Net als bij de release van de Skyrim Anniversary Edition, introduceert de update van Fallout 4 ook een aantal gratis Creation Club-items, waaronder een nieuwe verhaallijn met de naam “Echoes of the Past”. Verschillende goodies, quests en een visminigame om uit te proberen trokken me meteen terug in Skyrim en ik kan niet wachten tot ik iets nieuws heb in Fallout.