Hellboy heeft zich altijd laten inspireren door pulp horror en sci-fi ideeën, dus toen werd aangekondigd dat Big Red’s schepper Mike Mignola ging samenwerken met fan-favoriet tekenaar Duncan Fegredo voor Giant Robot Hellboy, was het idee gewoon logisch. Het is Hellboy! Hij bestuurt een groot mecha-pak! En hij slaat alle kaiju’s die hem in de weg staan in elkaar.
De miniserie van drie afleveringen, die op 25 oktober verschijnt bij Dark Horse Comics, markeert Duncan Fegredo’s terugkeer als tekenaar van Hellboy na een afwezigheid van een paar jaar. Hij was de vaste tekenaar van de serie tussen 2007 en 2011, waarbij hij de zware uitdaging van het opvolgen van Mignola in zijn eigen boek goed aannam. Sindsdien is hij een vast onderdeel gebleven van het uitgebreide Hellboy-universum, met als meest recente tekeningen Hellboy uit 2019 en de B.P.R.D.: Beast of Vargu one-shot.
Wij spraken met de tekenaar om meer te weten te komen over de geweldige nieuwe serie, zijn eigen liefde voor monsterfilms en hoe zijn werk aan het personage zich in de loop der jaren heeft ontwikkeld en “ontspannen”.
(Afbeelding credit: Dark Horse Comics)
Newsarama: Gefeliciteerd met een enorm leuke strip! Hoe zou u Giant Robot Hellboy in één of twee zinnen willen samenvatten voor lezers?
Duncan Fegredo: Hellboy ontwaakt met de schok van een buitenmaats metalen lichaam op een onbekend eiland met al even buitenmaatse en boze inwoners. Kan hij van het eiland ontsnappen? Kan hij zelfs op tijd leren lopen om het te proberen?
De strip heeft zo’n onweerstaanbare premisse en grijpt duidelijk terug op klassieke reuzenmonsters/kaijufilms. Heeft u naar deze films gekeken om inspiratie op te doen voor het tekenwerk? Welke?
Voor mij zullen creaturenfilms altijd Ray Harryhausen en zijn stop motion geanimeerde creaties betekenen. Als kind wachtte ik tijdens de lange zomervakantie op de onvermijdelijke TV-uitzending van Jason and the Argonauts. Die werd elk jaar vertoond en elk jaar verslond ik hem. Dit was een decennium vóór de videotape, dus de enige manier om iets te zien was op televisie of in de bioscoop. Het stelde nooit teleur.
Mijn favoriete momenten waren het reusachtige standbeeld van Talos dat tot leven kwam en het ongelooflijke skeletgevecht. Ik weet zeker dat u de connectie kunt zien die ik met die skeletten had. Ik had precies die scène in gedachten toen ik het skeletleger in Hellboy: Darkness Calls tekende. Hetzelfde geldt voor Talos, die scènes lieten me zien hoe iets van die grootte en dat gewicht moest bewegen, en hoe ik het beeld moest opstellen om dat gevoel van schaal te krijgen. Nu ik erover nadenk, dat geldt ook voor de scène van Poseidon die uit de diepte oprijst, die zeker van invloed is geweest op veel van de scènes in Giant Robot Hellboy.
Meer recentelijk was ik een grote fan van de eerste film van Gareth Edwards, Monsters. De manier waarop hij buitenaardse wezens in de echte wereld plaatste was zo naturalistisch, dat was prachtig. Ik suggereer niet dat Giant Robot Hellboy naturalistisch is, maar als ik erin geslaagd ben om iets van dat gevoel van verwondering bij de lezers op te roepen, ben ik blij.
(Afbeelding credit: Dark Horse Comics)
U heeft een lange geschiedenis in het tekenen van dit personage. Wat spreekt u als tekenaar het meest aan in Hellboy en zijn wereld?
Er is een scène aan het begin van Hellboy: The Storm and the Fury waarin Hellboy en Alice door de straten van een denkbeeldig stadje in Engeland wandelen. Het is allemaal heel normaal en Hellboy past er gewoon bij, een knalrode halfdemon met neergevijlde horens die heel zakelijk met zijn vriendin rondloopt en niemand die een wenkbrauw optrekt. Dat vind ik echt leuk. Het is een stripverhaal en je kunt ermee wegkomen op een manier die moeilijker is dan in een film.
Een deel ervan is hoe je Hellboy tekent, je normaliseert hem door de manier waarop hij staat, de manier waarop hij reageert, het maakt hem gegrond. En dat is Hellboy in al zijn verhalen, hij is het normale, geaarde middelpunt van het verhaal, we leven met hem mee, voelen zijn pijn. En als Hellboy het middelpunt is, dan aardt hij u en het verhaal, hoe gek de gebeurtenissen rondom hem ook zijn. Ik heb een voorbeeld gebruikt dat ik getekend heb, maar Mike heeft dit duidelijk vanaf het begin gedaan en het is magisch.
Hoe denk je dat jouw kijk op het personage zich in de loop der tijd heeft ontwikkeld?
Ik denk dat ik geleidelijk aan meer ontspannen ben geraakt in Hellboy, geleerd heb om niet te overacteren en om de rustige stukken te spelen. Een van Mike’s eerste aantekeningen was dat ik Hellboy als een oude man moest zien, en zijn reacties moest minimaliseren. Aanvankelijk had ik hem vrij breed laten acteren, overdreven theatraal, dat paste niet bij zijn karakter. Ik kon dat doen met de heel jonge Hellboy in The Midnight Circus. Het was zo leuk om deze bal van energie te tekenen, niet zo goed voor de oude man Hellboy. Natuurlijk speelt Giant Robot Hellboy zich af in de jaren ’60, dus ik mocht hem wat jonger tekenen, zijn bakkebaarden opfrissen!
(Afbeelding credit: Dark Horse Comics)
Bracht dit specifieke boek nieuwe uitdagingen voor u als tekenaar met zich mee?
Er zijn altijd nieuwe uitdagingen als je niet dezelfde trucjes opnieuw wilt gebruiken. Het is moeilijk om niet in de val te trappen van jezelf te herhalen, maar als het voor jou saai wordt, dan geldt dat waarschijnlijk ook voor de lezer.
Ik denk dat de echte uitdaging van dit boek was om de grootte van zowel de robot als de wezens te benadrukken, wat niet altijd gemakkelijk was omdat er maar weinig herkenningspunten zijn om de schaal te vergelijken. Dat gezegd hebbende, ben ik blij dat Mike sympathiek genoeg was om me deze dingen niet te laten tekenen terwijl ze slagen uitdelen in een stadslandschap!
Hoe voelt het om weer met Mike Mignola aan een Hellboy strip te werken?
Het voelt gewoon goed! We doen dit nu al een paar jaar, en hoewel er een beetje een gat is geweest, toen ik me weer herinnerde hoe ik strips moest maken en de realiteit accepteerde van hoeveel werk het is, voelt het gewoon natuurlijk.
Hoe werkt uw samenwerking?
Ik weet zeker dat onze samenwerkingen werken zoals de meeste creatieven. Mike belt en vertelt mij een verhaal, terwijl ik luister en aanmoedigende geluiden maak. Mike hoort ze waarschijnlijk niet, want tegen die tijd is hij in de zone en wordt het verhaal steeds verder uitgewerkt. Een paar dagen later ligt het script in mijn e-mail, samen met aantekeningen over personages en locaties die Mike belangrijk vindt. Ik lees het script en probeer geen aantekeningen in de kantlijn te maken, maar dat doe ik altijd. Het verhaal speelt zich al af in mijn hoofd terwijl ik lees, sommige van die dingen wil ik schudden maar dat kan ik niet, hoe moeilijk ik ook weet dat het zal zijn om te tekenen. Het is beter om het te volgen, een onderbuikreactie.
Met Giant Robot Hellboy heb ik thumbnails gemaakt voor alle drie de uitgaven voordat ik de echte pagina’s ging tekenen, ik heb geprobeerd om de meeste locatie-, karakter- en schepselontwerpen vast te leggen. De miniaturen waren zo gedetailleerd dat ik ze in stukjes van 4 tot 6 pagina’s naar Mike kon sturen, zodat hij er indien nodig feedback op kon geven. Daarna hoefde ik alleen nog maar potloden te tekenen en inkt te zetten. Het is verrassend hoezeer sommige van de uiteindelijke pagina’s op de eerste miniaturen lijken.
Afbeelding 1 van 5(Afbeelding met credit: Dark Horse Comics)(Afbeelding met credit: Dark Horse Comics)(Afbeelding met credit: Dark Horse Comics)(Afbeelding met credit: Dark Horse Comics)(Afbeelding met credit: Dark Horse Comics)
Is er één moment uit het nieuwe boek waar u het meest enthousiast over bent?
Ik zou zeggen de eerste verschijning van de robot, maar ik denk dat die al in previews te zien is… (Zie de galerij hierboven – red.)
Er zijn er verschillende, die me allemaal verrasten toen ik een stapje terug deed van de voltooide pagina, en als ik mezelf kan verrassen dan heb ik liever dat de lezer die momenten zelf ontdekt. Het zou sneller zijn geweest om SPOILERS te typen, nietwaar?
Giant Robot Hellboy #1 verschijnt op 25 oktober bij Dark Horse Comics.
Er is nu een gloednieuw Hellboy-spel uit. Hier is ons oordeel over Hellboy: Web of Wyrd.