(Afbeelding tegoed: Nintendo)
Wanneer je een Fire Emblem-game speelt, heeft deze altijd één garantie: je wordt verliefd op een van de vele personages in de ondersteunende line-up. Wat je echter niet altijd kunt voorspellen, is hoe of waarom je dat doet. Fire Emblem: Three Houses is in dit opzicht misschien wel de belichaming van Fire Emblem-ervaring. Je moet een van de drie studentenhuizen kiezen om je in een vroeg stadium op één lijn te brengen, en deze beslissing brengt je vanaf het begin in nauw contact met een selecte groep. De rol van leraar zijn voegt ook een andere dimensie toe aan de relatie die je vormt; hierdoor voel je je meer verantwoordelijk voor degenen met wie je samen vecht dan ooit tevoren. Het zijn jouw leerlingen. Jouw team. Jouw vrienden. Je staat elke stap van je reis met hen op een of andere manier bij je. Natuurlijk, de inzet is altijd hoog geweest in Fire Emblem, maar als mentor en gids voel je je rol in hun leven een beetje persoonlijker.
Gezien mijn geschiedenis met de serie, was ik al volledig voorbereid om mijn hart te laten stelen door een willekeurig aantal personages in Three Houses. Ik, net als vele anderen, bekeek mijn hart naar Claude voordat ik zelfs te veel van hem wist. Maar een ding waarop ik nooit had kunnen anticiperen, was hoe gehecht ik zou worden aan een bepaald blauwharig lid van het Golden Deer-huis, en dat was allemaal te danken aan een van de meer oppervlakkige nieuwe functies in de game.
Waarschuwing: sommige lichte verhaalspoilers liggen voor de deur.
Het geschenk van geven
Nu zal ik hier eerlijk zijn, het idee om verloren items terug te sturen naar hun oorspronkelijke eigenaar en cadeau te geven in de wereld van Fire Emblem was in eerste instantie niet echt aantrekkelijk voor mij. In veel opzichten is het geven van geschenken om mensen zoals jij in games te maken, een van de meer holle manieren om relaties te verbeteren. Het concept is een steunpilaar geweest in simulatiegames zoals Harvest Moon, waar je bloemen geeft of je bent gegroeid naar de lokale bevolking in de hoop vrienden te maken of je liefdesleven te beginnen. Het is een vrij luchtige manier om een band te vormen. Hetzelfde geldt voor Stardew Valley; Ik ben de tel kwijt van de hoeveelheid tijd die ik heb doorgebracht buiten Sebastian’s kamer met een bord Sashimi, of de uren die ik voorbij heb zien komen terwijl ik langs alle gebruikelijke spoken van Penny zweef om haar een meloen te geven.
Ongeacht hoe noodzakelijk het geven van geschenken echt is in Three Houses, het bracht de toevoeging van een Notes-tabblad met zich mee voor elk personage in je selectie. Een van de doelen van deze pagina is om de interesses, voorkeuren en antipathieën van alle personages op te sommen, zodat u kunt achterhalen welke geschenken of verloren items u ze kunt geven. Sommige zijn alledaags, zoals houden van eten of niet van insecten, en anderen zijn een beetje humoristischer, zoals van geesten. Dan zijn er degenen die overal in deze lijsten worden gepeperd die je volledig overrompelen vanwege hoe donker echt ze zijn. Triest zelfs.
Tijdens de vroege uren van mijn eerste playthrough, toen ik door de noten van mijn geliefde Golden Deer-studenten bladerde (probeerde erachter te komen wie een stuk blauwe kaas zou willen, zou ik twijfelachtig zijn gevonden op de markt), zag ik de pagina van Marianne. Ik had al een zwak voor haar vanwege haar zachte, nerveuze houding. Onder haar afkeer is het eerste wat je kunt zien ‘zichzelf’. Ik merkte dat mijn ogen aan het woord bleven kleven alsof ik mezelf in elke brief weerspiegeld kon zien. Niets bereidde me precies voor op hoeveel dat ene simpele woord me naar haar zou trekken. Nu wilde ik alleen maar begrijpen wat Marianne’s zelfhaat veroorzaakte en hoe ik in mijn rol als leraar kon helpen.
Persoonlijke groei
(Afbeelding tegoed: Nintendo)
Marianne’s lage zelfrespect wordt vaak weerspiegeld in de manier waarop ze omgaat met andere mensen. Timide en snel om te denken dat ze schuldig is of schuld kan geven aan elke vorm van blunder, vooral tijdens interacties met andere leden van het huis, mist de jonge edele Alliantie enig vertrouwen in zichzelf of haar eigen kunnen. Terwijl ik probeerde een band met haar te vormen, concentreerde ik me ook op het krijgen van haar een band met elk lid van het huis. Ik had het gevoel dat ik op een missie was om Marianne te omringen met mensen die haar hun acceptatie en begrip zouden aanbieden.
Na het ontwikkelen van obligaties op het slagveld, zullen studenten support rating stijgen in rang. Elke keer dat het toeneemt, kun je een ondersteuningsgesprek bekijken dat meer licht werpt op de achtergrondverhalen van de personages en hoe hun relaties zich ontwikkelen. Elk gesprek met Marianne bracht me dichter bij haar. Als stukjes van een puzzel die me het hele plaatje vormden, voelde ik elke dag een nieuw gevoel van doel in het spel duiken, en het ging niet verloren dat ik zo wanhopig was om dit fictieve personage te helpen, omdat ik het gedeeltelijk zag van mezelf in haar.
Lees verder
(Afbeelding tegoed: Nintendo)
Wil je het officiële GameMe-oordeel over een van de beste Switch-spellen van het jaar lezen? Dan wil je onze Fire Emblem: Three Houses review bekijken.
Naarmate je verder gaat in het verhaal, zul je ontdekken dat veel van de personages behoorlijk tragische achtergrondverhalen hebben. Elke student heeft zijn eigen last om te dragen en te overwinnen. Maar ik kon gewoon niet stoppen met fixeren op Marianne. Door haar groeiende banden met de Golden Deer-studenten en Byleth, begint ze langzaam opener te worden en zichzelf te accepteren, wat elke relatie die je met haar probeert te vormen zo bevredigend maakt. Meer dan wie ook in het Golden Deer-huis, voelde het zien van Marianne als een persoon en gestaag het overwinnen van haar problemen zo betekenisvol, en het heeft des te effectiever gemaakt vanwege je rol als leraar – je voelt je echt gedeeltelijk verantwoordelijk voor deze groei.
Dankzij het tijdsverloop krijg je te zien hoe je studenten zijn veranderd en ontwikkeld. Ik kreeg zo’n kick van het zien van alle nieuwe looks van mijn huisgenoot, maar ik kon mezelf nauwelijks bedwingen toen ik mijn zinnen op Marianne richtte. Haar ogen leken merkbaar helderder en het haar dat ooit haar gezicht omspoelde – alsof ze zich erachter verstopte – werd nu netjes weggeduwd. De fysieke verandering was zo opbeurend om te zien, en ik kon niet wachten om uit te vinden of Marianne’s nieuwe uiterlijk ook indicatief was voor innerlijke groei.
Op weg naar zelfacceptatie
(Afbeelding tegoed: Nintendo)
Het antwoord op de oorzaak van Mariannes lage zelfvertrouwen was altijd een hekel aan haar. Haar kuif. In de wereld van Three Houses zijn kammen de oorzaak van veel strijd om verschillende redenen. Toppen zijn kenmerkend voor iemands afkomst en verlenen de drager ook speciale krachten. De Minor Crest of the Beast van de familie van Marianne ‘belooft minachting aan degenen die het dragen’. Als zodanig gelooft Marianne dat ze vervloekt is, en daarom de oorzaak van elke ramp die zich rondom haar voordoet. Marianne is de liefde en acceptatie van anderen niet waardig vanwege het wapen dat ze heeft geërfd en beschouwt zichzelf als niets anders dan een last.
Wanneer je opgroeit met veel onzekerheden over jezelf, kan het moeilijk zijn om te geloven dat iemand het goede in je zou kunnen zien. Het kost tijd om uw manier van denken te veranderen en u open te stellen voor het idee dat we onszelf vaak niet zien zoals anderen ons zien. De waarheid is dat Marianne zelf niet voorbij het wapen kan kijken, dus weigert ze te geloven dat iemand anders dat ook zou kunnen.
(Afbeelding tegoed: Nintendo)
Terwijl ik de reden achter Marianne’s zelfhaat aan het achtervolgen was, verloor ik uit het oog waarom het echt zo belangrijk voor me was. Toen ik opgroeide, zei iemand die veel ouder en wijzer was dan ik ooit, dat het een leven lang kan duren voordat je jezelf leuk vindt en volledig accepteert, en het is een van de moeilijkste dingen om te doen. Ik heb het gevoel dat ik op een continue reis ben om dit te bereiken, en op de een of andere manier klampte ik me vast aan Marianne’s verhaal als een manier om nog een stap in de richting van dat doel te zetten. In de loop van maanden en jaren in het spel was Marianne’s progressie echt bemoedigend om te zien, en ik had het gevoel dat ik actief moest deelnemen om erin te spelen.
Beetje bij beetje begint Marianne stappen te zetten om de vriendschap en steun van anderen te accepteren, evenals een nieuw respect voor het leven dat ze leidt en voor zichzelf als persoon. Marianne’s verhaal is een stuk donkerder en droeviger dan het mijne, maar het hielp haar vooruit te komen en te gaan geloven in zichzelf kwam precies toen ik het het meest nodig had. Ik had nooit verwacht dat dit zou gebeuren toen ik in de wereld van Three Houses viel, maar het was de beste verrassing. Het verhaal van Marianne zal voor mij een constante herinnering zijn iedereen is liefde en acceptatie waard, en dat geldt ook voor mij.