Er gaat niets boven het hebben van metgezellen aan je zijde in RPG’s. Naast het feit dat ze nuttig zijn in een gevecht, kunnen partijleden zoveel extra diepte en hart toevoegen aan de algehele ervaring. Het is vaak door hun wereldbeeld, motivaties en achtergrondverhalen dat u een goed inzicht krijgt in de omgeving waarin u zich bevindt, en ze kunnen uw reis zoveel leven inblazen terwijl u het samen tegen allerlei gevaren opneemt. Uiteindelijk is dit de reden waarom ik zoveel tijd in Baldur’s Gate 3 heb doorgebracht.
Larian’s RPG is de thuisbasis van een reeks personages die je vergezellen op je zoektocht door de Sword Coast. Hen leren kennen als Tav in de loop van verschillende playthroughs is een van de hoogtepunten van mijn gamejaar geweest, en daardoor voel ik me dichter bij de personages in Baldur’s Gate 3 dan in bijna elke andere RPG die ik heb gespeeld. Dat is te danken aan de Origins, want je kunt niet alleen hun persoonlijke verhalen beleven door een band met ze op te bouwen, je kunt ook echt als hen rollenspellen.
Persoonlijk is dit de eerste keer dat ik een spel meemaak waarin ik kan rollenspelen als de metgezellen die ik heb leren kennen als een aangepast personage. Dit geeft je niet alleen de unieke kans om het verhaal en de wereld vanuit hun perspectief te beleven, maar je beleeft ook hun persoonlijke verhaal uit de eerste hand. Ik moet de vorige RPG van Larian, Divinity Original Sin 2, nog spelen, maar nu ik hoor dat deze ook Origin-personages bevat, krijg ik nog meer zin om die uit te proberen.
Wisselende perspectieven
(Afbeelding credit: Larian Studios)
Sinds ik Baldur’s Gate 3 begon te spelen, kan ik niet stoppen met nadenken over de vele manieren waarop Larian je de Sword Coast laat ervaren. Van de verschillende klassen, rassen, subrassen en achtergronden, de manier waarop je je eigen personage opbouwt bepaalt hoe je met de wereld kunt omgaan en hoe die op jou reageert. Hetzelfde geldt voor Origins-personages, die allemaal verschillende klassen, bouwwijzen en achtergronden op hun naam hebben staan. Maar het zijn hun persoonlijke verhalen die een loopje in hun schoenen zo uniek maken.
Hart in vuur en vlam
(Afbeelding credit: Larian Studios)
Karlachs hartzeer in Baldur’s Gate 3 sprak direct tot mijn eigen isolement, en het overviel me volledig
U wordt nog steeds door het avontuur voortgestuwd door het kikkervisje dat zich in uw hersenen heeft ingegraven, maar elk personage heeft zijn eigen queeste te volbrengen, met zijn eigen persoonlijke motivaties die hem voortstuwen. Natuurlijk helpt u uw metgezellen met hun persoonlijke missies als Tav, maar als u die missies als hen beleeft, verandert het perspectief en krijgt u een ander soort rollenspelervaring. Hoewel de verhalen van de leden van de groep verschillende uitkomsten kunnen hebben, afhankelijk van wat u als Tav kiest, is de manier waarop elk lid van de cast met u door het avontuur navigeert redelijk scripted. Maar als je in hun schoenen speelt, kun je hun reis vormgeven en aanpassen op een manier die je anders niet zou kunnen.
Bovendien verandert het spelen als een personage dat ik heb leren kennen als mijn eigen personage de manier waarop ik rollenspel. Ik probeer mijn beslissingen te baseren op wat ik denk dat ze waarschijnlijk zouden doen in een bepaald scenario, en baseer mijn dialoog op wat het beste bij hun persoonlijkheid past. Het is ook gewoon leuk om de interactie aan te gaan met de andere cast als een partijlid dat je hebt leren kennen en liefhebben als metgezel.
Rollenspel
(Afbeelding credit: Larian Studios)
Ik vind het bijvoorbeeld geweldig dat ik in de rol van Astarion zelf mag beslissen of ik mijn metgezellen vertel dat ik een vampier ben. In één geval vroeg ik me af hoe Shadowheart zou reageren als ik de bijtaanval op haar zou gebruiken voordat ze wist dat ik een spawn was. Natuurlijk nam ze het niet goed op, en er ontspon zich een confrontatie die je gewoon nooit zou zien als je niet als Astarion zou spelen.
Dit is een van de beste dingen aan Baldur’s Gate 3: het is onmogelijk om alles te zien in één keer spelen, er valt zoveel te ontdekken, en de Origin-runs bevatten er genoeg. Of het nu gaat om unieke dialogen, interacties, gebeurtenissen of ontmoetingen die met een bepaald personage te maken hebben, het spelen van de Origin heeft het gevoel dat het de metgezellen die ik als Tav heb leren kennen en de Sword Coast zelf verder uitdiept.
Baldur’s Gate 3 herbergt een schat aan mogelijkheden, met zoveel vrijheid en keuze om je ervaring op maat te maken. Maar een van de grootste geneugten van het opgaan in de Sword Coast is hoe goed het je laat meeleven met de personages die met je meereizen. Ik kan het niet helpen, maar ik vraag me af hoe andere RPG’s zouden zijn geweest als ik een rol had kunnen spelen als een van de personages die ik zo goed heb leren kennen. Het brengt iets anders op tafel dat ik nog niet eerder heb ervaren, en u kunt er maar beter van uitgaan dat ik daarom Divinity Original Sin 2 ga spelen. Hoewel het misschien niet voor elk avontuur werkt, zou ik graag zien dat meer spellen in het genre in de toekomst met dit idee gaan spelen.
In mijn tweede bard run heb ik van Baldur’s Gate 3 een complete musical gemaakt.