De Dordogne voelt als een portaal dat rechtstreeks teruggaat naar de zomers uit mijn kindertijd

Het is bijna griezelig, de gelijkenis tussen de Dordogne en mijn eigen band met Frankrijk. Ik ben huiverig om mezelf te snel als hoofdpersoon op te werpen, maar toen ik door het eerste uur van dit prachtige aquarelavontuur wandelde, werd ik getroffen door de authenticiteit, de mate waarin het de houding en levensstijl van haar hoek van het Franse platteland leeft en ademt.

Dordogne volgt Mimi, een jonge vrouw zonder enige herinnering aan haar jeugd. Na de dood van haar grootmoeder reist Mimi naar haar huis in de Franse regio Dordogne, op zoek naar antwoorden over de breuk in het leven van haar familie. Terwijl Mimi het huis en het omliggende platteland verkent, beginnen flashbacks de lege plekken op te vullen, waardoor een zachtaardig verhaal ontstaat over de relaties die ons vormen.

Dordogne

(Afbeelding credit: Studio JSNQ)

Maar het is noch dat mysterie, noch de prachtige, geschilderde achtergrond die mij naar de Dordogne trok. Mijn oma is Française en brengt haar zomers door op ongeveer 30 minuten afstand van de Dordogne in een aangrenzende regio die Gironde heet. Net als Mimi’s oma na de dood van haar man, woont ze in een groot wit huis op de top van een heuvel met uitzicht op een zacht kronkelende riviervallei. Een eigenaardig geniete gereedschapsschuurtje en een schommel die buiten aan de bomen hangt, completeren een verrassend nauwkeurige facsimile van het huis dat ik ken.

Net als Mimi kwam ik ’s zomers naar dit huis, soms met tegenzin om mijn vrienden achter te laten voor de rustige landelijkheid van het Franse platteland. Maar, net als Mimi, zouden binnen een dag of zo alle gedachten aan thuis verdampt zijn, vervangen door de schijnbaar eindeloze mogelijkheid om op ontdekkingstocht te gaan, de rust van een langzamer levenstempo, van een levensstijl die meer verbonden is met de wereld om je heen.

Je ne sais quoi

Het vastleggen van die laissez-faire houding in een videogame lijkt een ingewikkelde taak, maar Dordogne slaagt erin. De combinatie van de schilderachtige, zonovergoten wereld en de zeer tactiele gameplay zorgen voor een realistisch ’tijdcapsule’-gevoel. Alles wat Mimi doet is een individuele beweging – het omdraaien van een sleutel, het uitpakken van een koffer, het plakken van foto’s in een plakboek, dit alles zorgt voor het kinderlijke gevoel dat u een beetje te klein bent voor een ruimte waar u niet helemaal vertrouwd mee bent. Deze landelijke wereld is bereid om Mimi’s Parijse, stadse manieren op afstand te houden totdat ze bereid is om zich erin onder te dompelen, en terwijl ze dat doet, voelt het alsof de wereld zich om haar heen ontvouwt.

Lees verder  Wat ligt van P -gevechtsstijl is het beste uit cricket, klootzak of veegmachine

Toen ik samen met Mimi in de Dordogne investeerde, vond ik een wereld die ik voor mijn gevoel al kende. Van het damborddoek op de keukentafel tot de bedrijvigheid op de markt in het plaatselijke stadje, ik vond een plek in dit spel waar ik al eerder ben geweest. Zelfs als de verhaallijn van het spel zijn verhaal over persoonlijk verdriet en het belang van verwondering in de kindertijd afwikkelt, is er zo’n duidelijke focus op een specifieke plaats en tijd dat Dordogne me nooit uit het oog verloor. Het begrip en de presentatie van de omgeving is duidelijker – gerichter, authentieker – dan die van welke grote, open wereld dan ook waar ik me ooit in heb verdiept.

Dordogne

(Afbeelding credit: Studio JNSQ)

Samen met een andere indie uit 2023, Tchia, heeft Dordogne me aangemoedigd om mijn Franse taalvaardigheden weer onder de knie te krijgen. Het woord ‘bijou’ sprong eruit als een relevante omschrijving voor dit spel; ik ken het uit de makelaardij, waar het nu vaak gebruikt wordt als beleefde manier om een appartement te beschrijven dat waarschijnlijk kleiner is dan je zou willen. Dordogne is inderdaad een vrij korte ervaring – u kunt het gemakkelijk in één keer uitspelen – maar dit spel doet de oorspronkelijke betekenis van bijou eer aan. Het is een term uit juwelen en vakmanschap, een woord dat iets kleins, delicaats, precies betekent. Een juweeltje, perfect gemaakt en prachtig om naar te kijken. In het juweel dat de Dordogne is, zie ik mijn eigen herinneringen weerspiegeld, waardoor dit voor mij echt een bijzondere ervaring is.

Frenk Rodriguez
Hallo, mijn naam is Frenk Rodriguez. Ik ben een ervaren schrijver met een sterk vermogen om duidelijk en effectief te communiceren via mijn schrijven. Ik heb een diepgaande kennis van de game-industrie, en ik blijf op de hoogte van de nieuwste trends en technologieën. Ik ben detailgericht en kan games nauwkeurig analyseren en evalueren, en ik benader mijn werk met objectiviteit en eerlijkheid. Ik breng ook een creatief en innovatief perspectief in mijn schrijven en analyseren, wat helpt om mijn gidsen en recensies boeiend en interessant te maken voor de lezers. Dankzij deze kwaliteiten ben ik een betrouwbare bron van informatie en inzichten in de game-industrie geworden.